Αρρηκτη και γεμάτη συγκινήσεις η σχέση του Βασίλη Παπακωνσταντίνου με τους φίλους των τραγουδιών του. Μοναδική και η σύναξη εκείνων «που ονειρεύονται», σε μια εκ βαθέων «συνομιλία» με τα παιδιά «που τα θέλουνε όλα», αλλά και με το μεγαλύτερης ηλικίας ακροατήριο του καλλιτέχνη. Του ερμηνευτή, που, με τα τραγούδια του, είτε αυτά είναι δυνατά ροκ κομμάτια είτε τρυφερές μπαλάντες ξέρει να γεμίζει τις ψυχές μας και να αντιστέκεται στο φτηνό και το εφήμερο που μας κατακλύζει.
Οσο για τον Χρήστο Θηβαίο, τραγουδοποιός σπάνιας ευαισθησίας και ερμηνευτής ιδιαίτερης εκφραστικότητας, έχει ταυτιστεί με μερικά από τα πιο όμορφα τραγούδια των δύο τελευταίων δεκαετιών. Από το «Ημερολόγιο», τις «Περικοπές Ενός Απόκρυφου Ευαγγελίου», το «Κόκκινο θολό φεγγάρι» και το «Γορίλα» μέχρι το «Πόσο πολύ σ' αγάπησα», τη «Μικρή πατρίδα» και τον «Αμλετ της σελήνης», μας πρόσφερε «τοπία» μουσικής τέρψης που έγιναν «γέφυρες» συνάντησης και ουσιαστικής επικοινωνίας.