ΓΕΣ

Από τη συνεκπαίδευση που πραγματοποίησαν, 25 και 26 Ιουνίου 2015, η 32η Ταξιαρχία Πεζοναυτών με την 24η Marine Expeditionary Unit του στρατού των ΗΠΑ, στο Πεδίο Ασκήσεων ΓΛΑΦΥΡΩΝ Μαγνησίας

Εναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έσπευσε να αποδείξει ότι ειδικά στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής και της στρατιωτικής διπλωματίας, «το κράτος έχει συνέχεια». Διαβεβαίωση που φρόντιζε να δίνει σε όλους τους τόνους προς ντόπια και ξένα κέντρα ο Αλ. Τσίπρας, πριν από τις εκλογές της 25ης Γενάρη.

Αναλαμβάνοντας τη διακυβέρνηση του τόπου και επί επτά μήνες συνέχισε «κανονικότατα» τις συνεκπαιδεύσεις με άλλες δυνάμεις του ΝΑΤΟ, φιλοξένησε εδώ διαδοχικά αμερικανικές και άλλες ΝΑΤΟικές μονάδες, σε ασκήσεις των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων πάνω στα δόγματα και τα «στάνταρτς» της λυκοσυμμαχίας.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ συνέχισε να φιλοξενεί εδώ ΝΑΤΟικές υποδομές και βάσεις, στρατηγεία του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Πηγαίνοντας, μάλιστα, και παραπέρα απ' ό,τι οι προκάτοχοί της, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, πρότεινε την ίδρυση και νέου ΝΑΤΟικού στρατηγείου στην Κρήτη, με ταυτόχρονη αναβάθμιση της αμερικανικής βάσης στη Σούδα, την ίδρυση νέας ΝΑΤΟικής αεροπορικής βάσης στην Κάρπαθο.

Διακήρυξε ανοιχτά ότι η χώρα αποτελεί το «προπύργιο» του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στη νοτιοανατολική τους πτέρυγα. Οτι μπορεί με τις βάσεις και τις λοιπές στρατιωτικές υποδομές που εδράζονται εδώ, να υποστηρίξει τις νέες ιμπεριαλιστικές επιχειρήσεις του ευρωατλαντικού άξονα στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική με αφορμή τους τζιχαντιστές.

Προθυμοποιήθηκε να δώσει και άλλοθι μιας νέας τέτοιας επέμβασης, ανακοινώνοντας τα σχέδιά της να διοργανώσει, μέσω του υπουργείου Εξωτερικών και σε συνεργασία με την ύπατη εκπρόσωπο της ΕΕ για Θέματα Εξωτερικών και Αμυνας, «συνέδριο για την προστασία θρησκευτικών και εθνοτικών μειονοτήτων» στη Μέση Ανατολή.

Ταυτόχρονα, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, όπως και η προηγούμενη των ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, συμμετείχε στη λήψη αποφάσεων από πλευράς ΕΕ για κυρώσεις ενάντια στη Ρωσία, με αφορμή το Ουκρανικό και πραγματικό διακύβευμα τη διείσδυση του ευρωατλαντικού άξονα και τον έλεγχο στις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες.

Στο ίδιο φόντο, συμμετείχε σε ΝΑΤΟικές ασκήσεις στα όρια του ρωσικού FIR, με εκπροσώπους της σε πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο συμμετείχε σε όλα τα διαβούλια και μυστικοσυμβούλια περί ισχυροποίησης των στρατιωτικών δομών του ΝΑΤΟ έναντι του «εξ Ανατολών κινδύνου».

Αλλο ένα παράδειγμα, δε, «συνέχειας του κράτους», αλλά και πρεμούρας των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να υλοποιήσουν ό,τι δεν πρόλαβαν οι προηγούμενοι, ήταν και τα ανοίγματα στη λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου, πάντα προκειμένου - μέσα από κολεγιές και λυκοφιλίες - η ντόπια αστική τάξη να αποκτήσει κάποιο προβάδισμα στην εκμετάλλευση πλουτοπαραγωγικών πηγών και διαύλων. Εστω να κοντύνει την απόσταση που τη χωρίζει από την Τουρκία, δεδομένης της διαφορετικής, ανισόμετρης γεωστρατηγικής και οικονομικής βαρύτητας των δύο κρατών, που επιδρά και στην ανοχή από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα στην ποικιλότροπη τουρκική προκλητικότητα σε βάρος κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας.

Σε αυτό το φόντο, τέλη Απρίλη, ο Αλ. Τσίπρας συμμετείχε στην τριμερή Σύνοδο Κορυφής που έγινε στη Λευκωσία, με τη συμμετοχή και των Προέδρων Κύπρου και Αιγύπτου, Ν. Αναστασιάδη και Α. Φ. ελ Σίσι. Η συνάντηση ήταν ουσιαστικά συνέχεια της τριμερούς που πραγματοποιήθηκε το Νοέμβρη 2014 στο Κάιρο, στην οποία συμμετείχε ο τότε πρωθυπουργός Αντ. Σαμαράς. Στο τραπέζι ξαναμπήκε η ανάγκη προώθησης ζητημάτων που ιεραρχούν οι επιχειρηματικοί όμιλοι των τριών χωρών, η διάνοιξη νέων πεδίων κερδοφορίας, σε τομείς όπως η Ενέργεια, το Εμπόριο, ο Τουρισμός, οι Μεταφορές κ.ά.

Παράλληλα, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ συνέχισε να «τρέχει» τη στρατιωτική συνεργασία με τις Ενοπλες Δυνάμεις του Ισραήλ, τις συνεχείς συνεκπαιδεύσεις δυνάμεων των δύο κρατών, με μετακινήσεις είτε μονάδων μας εκεί, είτε μονάδων τους εδώ. Κοινές ασκήσεις π.χ. με την Πολεμική τους Αεροπορία, που βάζει στο στόχαστρο χρόνια τώρα τα γυναικόπαιδα του Παλαιστινιακού λαού.

Ο δε υπουργός Αμυνας και πρόεδρος των ΑΝΕΛ, Π. Καμμένος, έκανε και συγκεκριμένη και όντως προωθημένη - με βάση ό,τι ακούγαμε τα προηγούμενα χρόνια - πρόταση για ένα ενιαίο αμυντικό δόγμα Ισραήλ, Κύπρου, Ελλάδας, Βουλγαρίας, Ρουμανίας, με το βλέμμα στις «προκλήσεις» που έχει να αντιμετωπίσει ο ευρωατλαντικός άξονας στα νότια και ανατολικά σύνορά του.

Ολα αυτά γίνονταν, όπως διακήρυσσαν τα προηγούμενα χρόνια ως κυβερνώντες οι ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, για την «προστασία των εθνικών μας συμφερόντων». Επιχειρηματολογία που υιοθέτησε στην πράξη και η συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, κάνοντας ακριβώς ό,τι έκαναν και οι προηγούμενοι και προωθώντας τα και παραπέρα.

Βέβαια, με τη χώρα ενταγμένη εδώ και δεκαετίες στο ΝΑΤΟ και εκπληρώνοντας όλες τις «συμβατικές» της υποχρεώσεις, υποστηρίζοντας π.χ. τους πολέμους στη Γιουγκοσλαβία, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στη Λιβύη, η μισή Κύπρος παραμένει 41 χρόνια τώρα υπό τουρκική κατοχή. Κατοχή που μεθοδεύεται να «νομιμοποιηθεί» μέσα από μια σειρά «σχέδια Ανάν» που παραμένουν στο τραπέζι των «διαπραγματεύσεων».

Επίσης, παραμένουν οι «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο, η αμφισβήτηση από πλευράς της Τουρκίας της ΑΟΖ, της υφαλοκρηπίδας, του Εθνικού Εναέριου Χώρου, ακόμα και της εθνικής κυριαρχίας της Ελλάδας σε μια σειρά νησιά και νησίδες.

Η αμφισβήτησή τους ουσιαστικά και από πλευράς των «μεγάλων» μας «συμμάχων» σε ΝΑΤΟ και ΕΕ, εφόσον περιορίζονται να χαρακτηρίζουν την αμφισβήτηση εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, από τη μεριά της τουρκικής αστικής τάξης, ως «διμερές πρόβλημα», ανατροφοδοτώντας στην πράξη την τουρκική προκλητικότητα.

Επιπλέον, η παροχή κάθε είδους υπηρεσιών στον ευρωατλαντικό άξονα εξελισσόταν, ενώ κορυφαίοι υπουργοί της προηγούμενης κυβέρνησης, στελέχη σήμερα της Λαϊκής Ενότητας, πλάσαραν το παραμύθι της στροφής προς τη Ρωσία, από την οποία τάχα θα προκύψουν οφέλη για το λαό.

Ομολογουμένως από άλλο δρόμο, πρόταση για «γεωστρατηγική» στροφή προς τη Ρωσία έκανε και η Χρυσή Αυγή.

Αλλά οπωσδήποτε οι της ΛΑΕ φρόντισαν να αποσιωπήσουν ότι η Ρωσία είναι σήμερα μια μεγάλη καπιταλιστική δύναμη, που δεν έχει καμία σχέση με τη Σοβιετική Ενωση. Αντίθετα, όντας ιμπεριαλιστικό κέντρο, δουλεύει για τα δικά του μονοπωλιακά συμφέροντα και δεν πρόκειται να στηρίξει την Ελλάδα, χωρίς πρώτα να ζητήσει σκληρά ανταλλάγματα, γεωστρατηγικά, πολιτικά, οικονομικά. Ανταλλάγματα που θα τα πληρώσει ο λαός, όπως βέβαια πληρώνει και αυτά των ΕΕ και ΝΑΤΟ.

Ολα τα παραπάνω μεθοδεύτηκαν και σκοπεύουν να τα πάνε και παρακάτω, ενώ τα επόμενα χρόνια η κατάσταση για το λαό, για όλους τους λαούς, θα χειροτερεύει. Το καπιταλιστικό σύστημα είναι σάπιο. Κρίσεις και ανταγωνισμοί που οξύνονται μεταξύ των καπιταλιστικών κρατών και των ιμπεριαλιστικών κέντρων, εντός και εκτός Ευρωζώνης, οδηγούν στην εξαθλίωση, στην ανεργία, στους πολέμους, στη μετανάστευση.

Μπροστά σε αυτήν την «προοπτική», η πρόταση του ΚΚΕ για λαϊκή εξουσία με κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων - αποδέσμευση από ΝΑΤΟ και ΕΕ - μονομερή διαγραφή του χρέους, είναι η μοναδική ρεαλιστική κι ελπιδοφόρα πρόταση που μπορεί να βάλει οριστικό τέλος στα μνημόνια και όλες τις θυσίες όπου υποβάλλεται ο λαός στο βωμό του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης. Προφανώς, η πραγματοποίηση αυτού του δρόμου εξαρτάται από τη λαϊκή θέληση. Και ο δρόμος της ρήξης με την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, το ΔΝΤ, το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο, κάθε είδους ιμπεριαλιστικά κέντρα, περνά απαραίτητα από τη συσπείρωση με το ΚΚΕ.

Είναι ο μοναδικός δρόμος, που αποτρέπει την επικίνδυνη συμμετοχή της χώρας στα στρατιωτικά σχέδια του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ, που στρέφονται σε βάρος των λαών, είναι ο μοναδικός δρόμος για να μην εμπλακούμε στο κουβάρι των αντιθέσεων των ιμπεριαλιστών, που τσακώνονται άγρια μεταξύ τους για το πώς θα μοιράσουν τους δρόμους του πετρελαίου και του φυσικού αερίου, δρόμους που πάντα είναι ποτισμένοι με το αίμα των λαών.

Μια τέτοια πορεία ανατροπής δε θα είναι μοναχική κι αποκομμένη, όπως ισχυρίζονται όλα τ' άλλα κόμματα που υπερασπίζονται τον καπιταλισμό. Κάθε άλλο. Θα στηριχτεί στην πάλη και την αλληλεγγύη άλλων λαών, κινημάτων και χωρών που θα βαδίσουν στον ίδιο δρόμο. Θα δώσει τη δυνατότητα για σύναψη πραγματικά σχέσεων αμοιβαίου οφέλους με άλλες χώρες και λαούς. Θα είναι, τέλος, ο μόνος δρόμος ώστε ο λαός να μην πληρώνει με το αίμα των παιδιών του τα συμφέροντα όσων του έχουν κατσικωθεί στο σβέρκο.