Τρίτη 15 Σεπτέμβρη 2015
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 5
ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ 2015
Ισχυρή αντιπολίτευση μέσα κι έξω από τη Βουλή μπορεί να είναι μόνο το ΚΚΕ

Αποσπάσματα από συνεντεύξεις του Γενικού Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα

Μια σειρά από θέματα που απασχολούν την προεκλογική συζήτηση τέθηκαν κατά τη διάρκεια συνεντεύξεων που έδωσε ο Γενικός Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας. Παραθέτουμε ορισμένα αποσπάσματα:

Στη συνέντευξη στο «Βήμα της Κυριακής», ρωτήθηκε από το δημοσιογράφο Βασίλη Χιώτη:

- Ζητάτε ψήφο στο ΚΚΕ για να προστατευτούν τα δικαιώματα των εργαζομένων, των συνταξιούχων και των αδύναμων. Πρέπει, όμως, να παραδεχτείτε ότι τα τελευταία χρόνια των διαδοχικών μνημονίων δεν μπορέσατε να τα προστατεύσετε...

Ο λαός ο ίδιος και μέσα στο λαό και το ΚΚΕ δεν μπόρεσε να προστατεύσει τα δικαιώματά του, όχι γιατί δεν αγωνίστηκε, αλλά γιατί με τους αγώνες του δεν αμφισβήτησε, δε σημάδεψε τον πραγματικό αντίπαλο, το κεφάλαιο και την εξουσία του. Αυτό μπορεί να κάνει τώρα με δυνατό το ΚΚΕ, για να ανοίξει ο δρόμος της ανατροπής, εκεί όπου η συμμετοχή, η οργάνωση, η πάλη στο κίνημα γίνεται δύναμη. Σήμερα υπάρχει πείρα για να μπορεί ο καθένας να καταλάβει ότι η ζωή του δεν αλλάζει αν αλλάξει η κυβέρνηση, στη λογική «φύγε εσύ, έλα εσύ». Για να αλλάξει η ζωή του, πρέπει να αλλάξει και χέρια συνολικά η εξουσία και η ιδιοκτησία.

Σε άλλη ερώτηση που περιείχε την εκτίμηση ότι οι προτάσεις του ΚΚΕ και της ΛΑΕ ταυτίζονται, καταλήγει ο δημοσιογράφος:

- «Μετά τις εκλογές, δε θα μπορούσατε να συνεργαστείτε για κοινές δράσεις πάλης υπέρ των αδυνάτων;».

Η έξοδος της Ελλάδας μόνο από το νόμισμα, με την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία του πανταχού παρόντα, οδηγεί σε παραπέρα φτωχοποίηση και χρεοκοπία το λαό μας. Η πρόταση του ΚΚΕ για ανατροπή της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και εξουσίας και τη μετατροπή της σε κοινωνική ιδιοκτησία με το λαό στην εξουσία, που αποδεσμεύει τη χώρα από την ΕΕ και διαγράφει μονομερώς το χρέος, είναι ο σοσιαλισμός, που προωθεί τη σχεδιασμένη ανάπτυξη σε όφελος των λαϊκών αναγκών, απ' τον οποίο τα στελέχη της Λαϊκής Ενότητας έχουν πάρει διαζύγιο εδώ και 25 χρόνια.

Κοινή τους βάση η στήριξη στον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης

Σε συνέντευξη στην «Εφημερίδα των Συντακτών», μεταξύ άλλων, ο Δ. Κουτσούμπας ρωτήθηκε από το δημοσιογράφο Τάσο Παππά:

- Γιατί, κατά τη γνώμη σας, είναι το ίδιο πράγμα μια κυβέρνηση της Δεξιάς και μια κυβέρνηση της μεταρρυθμιστικής Αριστεράς;

Εάν είναι δική σας άποψη αυτή, σας λέω ξεκάθαρα ότι περιέχει λάθος εκτίμηση, γιατί σε καμία περίπτωση δεν είναι το ίδιο πράγμα. Εχουν διαφορές και λόγω της ιστορικής προέλευσής τους και λόγω των επιμέρους θέσεών τους σε διάφορα ζητήματα, καθώς και στον τρόπο της αστικής διαχείρισης που προτείνουν.

Αυτό που υποστηρίζει το ΚΚΕ, είναι ότι σήμερα η «Δεξιά», όπως την αποκαλείτε, εννοώντας προφανώς τη ΝΔ και η «μεταρρυθμιστική Αριστερά», εννοώντας προφανώς τον ενιαίο ΣΥΡΙΖΑ πριν, ΣΥΡΙΖΑ - Λαϊκή Ενότητα σήμερα, με τις διαφορές τους κι αυτά, ή κάποια άλλα κόμματα κεντροαριστερής φυσιογνωμίας (ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι κ.λπ.), στηρίζουν αναφανδόν τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, την Ευρωπαϊκή Ενωση, συνεπώς και οι πολιτικές προτάσεις τους υποτάσσονται στη στήριξη της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και κερδοφορίας, στη στήριξη των διεθνών (ιμπεριαλιστικών κατ' εμάς) συμμαχιών της χώρας.

Εξ ου και η σύγκλισή τους, συνολικότερη ή μερικότερη, σε μνημόνια, εφαρμοστικούς νόμους, διαπραγματεύσεις για το χρέος κ.λπ., που ανακυκλώνουν την ίδια αδιέξοδη κατάσταση, με αρνητικές επιπτώσεις στα λαϊκά στρώματα.

Από αυτήν τη σκοπιά, κυρίως, τους ασκούμε κριτική, είτε τάσσονται με τα τμήματα του κεφαλαίου που είναι υπέρ της παραπέρα πορείας ενοποίησης της Ευρωζώνης, είτε τάσσονται με την ύπαρξη ενός σκληρού πυρήνα και έξοδο των υπολοίπων από την Ευρωζώνη.

- Η κριτική που γίνεται στο ΚΚΕ είναι ότι αυτοεξαιρούμενο από οποιαδήποτε μορφή συνεργασίας, έστω σε μια μίνιμουμ προγραμματική βάση, είναι σαν να λέει ότι δεν αφορά η διακυβέρνηση σε συνθήκες καπιταλισμού. Αυτή η αντίληψη, αν ισχύει, θυμίζει το παλιό «τι Παπάγος, τι Πλαστήρας». Πώς απαντάτε;

Η ίδια η ιστορική πείρα μάς έχει διδάξει ότι είναι τελικά σε βάρος της υπεράσπισης των συμφερόντων της εργατικής τάξης και του λαού η συμμετοχή ενός ΚΚ σε κυβερνήσεις διαχείρισης του συστήματος. Επιδρά διαλυτικά στο κίνημα, στα κόμματα, αφοπλίζει το κίνημα, ξεμακραίνει την προοπτική. Οπου δοκιμάστηκε, απέτυχε παταγωδώς (Γαλλία, Ιταλία, Κύπρος και αλλού). Τελευταίο παράδειγμα προς αποφυγήν η «πρώτη φορά Αριστερά» του ΣΥΡΙΖΑ των 7 μηνών. Δεν εκτιμούμε ότι ήταν επιμέρους λάθη ή μόνο ανικανότητα, που τους οδήγησε στα αδιέξοδα και στην πλήρη παράδοση στην τρόικα και στα μνημόνια, να φορτώνουν με χρέη και δάνεια πολλές γενιές Ελλήνων. Η ίδια η στρατηγική τους φταίει. Οσοι αριστεροί ακόμα προβληματίζονται επ' αυτού, ας κάνουν τώρα τη στροφή, ας πάψουν να υποκύπτουν σε πιέσεις Σειρήνων κι ας δυναμώσουν τη μόνη γραμμή συμμαχίας, πάλης, ψήφου, που ανοίγει το δρόμο για το ξεπέρασμα του καπιταλισμού, για μια νέα κοινωνική - οικονομική οργάνωση, με το λαό αφέντη του πλούτου που ο ίδιος παράγει.

- Το ΚΚΕ λέει ότι έχει τη μόνη εναλλακτική πρόταση απέναντι στην εφαρμοζόμενη πολιτική. Η υλοποίηση της πρότασής σας απαιτεί πέρασμα στο σοσιαλισμό. Θεωρείτε ότι είναι άμεσα δυνατό κάτι τέτοιο;

Η ρεαλιστικότητα ενός στόχου δεν εξαρτάται από τη δυσκολία, τη συγκυρία ή το συσχετισμό, αλλά από την αναγκαιότητά του, το αν υπηρετεί τα συμφέροντα της πλειοψηφίας του λαού. Εκτός και αν μου πείτε ότι με τον καπιταλισμό γύρω μας όλα αυτά τα χρόνια, περνάμε καλά και ότι υπάρχει ελπίδα να τον μεταρρυθμίσουμε μέχρι να γίνει δίκαιος, «σοσιαλιστικός»!

Καταλαβαίνω ότι μάλλον εννοείτε - πράγμα που είναι διαφορετικό - κάποιες ανάσες ανακούφισης για το λαό, στο πλαίσιο ακόμα αυτού του συστήματος. Μα, γι' αυτό αγωνίζεται το ΚΚΕ και είναι το μόνο που έτσι καταφέρνει να κερδίσει κάτι ο λαός, έστω λίγα, έστω ελάχιστα. Η πίεση που ασκεί από τη θέση της μαχητικής λαϊκής αντιπολίτευσης, μέσα στη Βουλή, μέσα στο κίνημα, είναι ασυγκρίτως μεγαλύτερη από τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζουν οι «αριστεροί» διαχειριστές της «αριστερής» κυβέρνησης. Οταν έχεις καθαρό στρατηγικό στόχο και σχέδιο μέσα στο κίνημα, μόνο τότε μπορείς να έχεις και επιμέρους κατακτήσεις για το λαό σε αυτήν την πορεία.

Εχουν εναλλακτικές για την εφαρμογή του μνημονίου

Οι μετεκλογικές εξελίξεις κυριάρχησαν στη συνέντευξη στο ραδιοσταθμό «Παραπολιτικά», με το δημοσιογράφο Νίκο Ευαγγελάτο να ρωτά:

- Θεωρείτε ότι θα έχουμε μια κυβέρνηση τετραετίας ή τέλος πάντων που θα μακροημερεύσει ή ό,τι κι αν γίνει, ενδεχομένως θα οδηγηθούμε ξανά στις κάλπες γρήγορα;

Νομίζω ότι η πρόθεση όλων αυτή τη στιγμή και των πολιτικών κομμάτων που συμμετέχουν σε αυτή τη διαδικασία και τμημάτων αυτών που έχουν την πραγματική εξουσία, εννοώ τους ομίλους κ.λπ. και της ΕΕ και των άλλων διεθνών συμμαχιών της χώρας, είναι να υπάρχει όσο γίνεται πιο μακροχρόνια κυβέρνηση, πιο σταθερή, εντός εισαγωγικών το βάζω αυτό, δεν το λέμε εμείς, για το επόμενο διάστημα.

Αυτή είναι η πρόθεση, αυτή είναι η θέληση. Και αν θέλετε, αυτή η πίεση ασκείται προς κάθε κατεύθυνση. Και νομίζω ότι και στο μυαλό των περισσοτέρων αυτή είναι η «λύση», φυσικά και αυτό έχει και άλλη δυναμική, οι εξελίξεις έχουν άλλη δυναμική μάλλον.

- Θα γίνει κατορθωτό αυτό, δηλαδή. Εχουμε δύο σενάρια, ένα που λέει τον ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα με άλλους δύο, θα δούμε ποιους, στην κυβέρνηση ή τη ΝΔ, επίσης με άλλους δύο.

Κατά τη γνώμη μου, σε ό,τι αφορά το αστικό πολιτικό σύστημα, είναι δυνατό να γίνει. Με την έννοια ότι αντικειμενικά, αυτά τα κόμματα στηρίζονται σε κοινή βάση, σε κοινή στρατηγική στόχευση. Φυσικά, έχουν διαφορές. Εμείς δε λέμε ότι είναι ακριβώς ίδια όλα τα κόμματα, το καθένα έχει τις διαφορές του, επιμέρους όμως. Είναι επιμέρους διαφορές, που μπορούν να λυθούν στα πλαίσια ενός τέτοιου αστικού κυβερνητικού σχήματος για το επόμενο διάστημα. Και είναι κοινή η βάση, επειδή οι προγραμματικές δηλώσεις της νέας κυβέρνησης θα είναι το μνημόνιο, θα είναι τα προαπαιτούμενα, θα είναι η νέα δανειακή συμφωνία, θα είναι αυτά που έχουν συμφωνηθεί με τους «εταίρους».

Γι' αυτό έγιναν οι εκλογές αυτές, σε τελευταία ανάλυση, για να μπορέσει να διώξει κάποια βαρίδια και ο ΣΥΡΙΖΑ, να αναμορφωθεί κάπως το πολιτικό σκηνικό και οι συνεργασίες οι κυβερνητικές, όσο γίνεται, για να υπάρχουν πιο σταθερές κυβερνήσεις, στην κατεύθυνση υλοποίησης αυτών των μέτρων, αυτών των μνημονίων. Αρα, εφόσον υπάρχει βάση, τα υπόλοιπα μπορούν να βρεθούν. Χώρια που υπάρχει η δυνατότητα σε μια πρώτη φάση και αν δεν είναι ώριμα τα πράγματα, ανάλογα με το εκλογικό αποτέλεσμα, να φτιαχτεί μια κυβέρνηση με πυρήνα το πρώτο κόμμα και συνεργασίες από άλλα μικρότερα κόμματα, αν συμπληρώνει το όριο πάνω από 151 έδρες και σε συνέχεια να μετασχηματιστεί αυτή, εάν δημιουργηθούν άλλες προϋποθέσεις, μετά από ένα χρόνο, ενάμιση, δύο χρόνια, με μια ευρύτερη κυβέρνηση, με ένα, αν θέλετε, αυτό που λέμε μεγάλο συνασπισμό, όπου θα είναι μέσα και τα δύο μεγάλα κόμματα.

Υπάρχουν, θέλω να πω, εναλλακτικές στο αστικό πολιτικό σύστημα. Φυσικά, αυτά μόνο ως πολιτικές εκτιμήσεις της στιγμής, γιατί υπάρχει και η δυναμική των γεγονότων, η δυναμική της εξέλιξης της καπιταλιστικής οικονομίας και της κρίσης, η οποία δεν αφορά μόνο την Ελλάδα, ούτε αν θέλετε μόνο την Ευρωζώνη με τη μεγάλη ανισομετρία της και τις αντιθέσεις. Αφορά και διεθνώς, γιατί έχουμε επιβράδυνση και σε άλλες ισχυρές καπιταλιστικές οικονομίες...

- Δηλαδή, θα μπορούσαμε να έχουμε μια κυβέρνηση με κορμό το πρώτο κόμμα σε πρώτη φάση και αν «καεί» το σχήμα, προκειμένου να μακροημερεύσει, να δούμε το μεγάλο συνασπισμό μετά...

Οπως, επίσης, βλέπω και δυνατότητες αλλαγής στα ηγετικά πρόσωπα αυτών των κομμάτων, με την έννοια το ποιος θα είναι πρωθυπουργός. Δεν είναι απαραίτητο δηλαδή να είναι οι επικεφαλής κάθε φορά. Μπορεί να αναζητηθεί ένα πρόσωπο από το ένα ή το άλλο κόμμα ή ευρύτερο, που να παίξει τέτοιο ρόλο ως πρωθυπουργός ή ως κορυφαίοι υπουργοί και πάει λέγοντας. Και αυτό θα πρέπει να το έχουμε σε σκέψη. Γι' αυτό λέμε εμείς, από την άποψη των λαϊκών συμφερόντων, αυτό που χρειάζεται είναι ισχυρή λαϊκή αντιπολίτευση και μέσα στη Βουλή και έξω από αυτή, στους αγώνες, στο κίνημα, κοντά στα προβλήματα των εργαζομένων και δεν μπορεί να είναι άλλη σήμερα, παρά μόνο το ΚΚΕ.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ