Κυριακή 13 Σεπτέμβρη 2015
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 40
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Η προβλεπόμενη ανάπτυξη στην Ευρωζώνη δεν είναι επαρκής και ανησυχεί τους ιθύνοντες

Η καπιταλιστική συνταγή αντιμετώπισης της δύσκολης κατάστασης είναι οι αντεργατικές, αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις

Ο πρωθυπουργός της Βρετανίας Κάμερον και ο Πρόεδρος της Γαλλίας Ολάντ σε κάποια Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ
Ο πρωθυπουργός της Βρετανίας Κάμερον και ο Πρόεδρος της Γαλλίας Ολάντ σε κάποια Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ
Σύμφωνα με τη Γιούροστατ, το ΑΕΠ των κρατών - μελών της Ευρωζώνης αυξήθηκε κατά 0,4% στο δεύτερο τρίμηνο του 2015, σε σύγκριση με το πρώτο τρίμηνο του ίδιου χρόνου. Η αρχική εκτίμηση μιλούσε για αύξηση 0,3%. Σε ετήσια βάση το ΑΕΠ της Ευρωζώνης αυξήθηκε κατά 1,5%, σε σύγκριση με το 1,2% που ήταν η αρχική εκτίμηση. Βεβαίως, αυτή η εξέλιξη δεν είναι ισόμετρη για όλες τις καπιταλιστικές οικονομίες της Ευρωζώνης, αλλά αυτό είναι ένα αντικειμενικό γεγονός για τον καπιταλισμό. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Γιούροστατ, η ανάκαμψη διαμορφώνεται στη Γερμανία στο 1,6%, στη Γαλλία στο 1% και στην Ιταλία στο 0,7%. Το πρόβλημα όμως που απασχολεί τους θεσμούς της διακρατικής καπιταλιστικής Ευρωπαϊκής Ενωσης και της Ευρωζώνης είναι ότι αυτοί οι ρυθμοί καπιταλιστικής ανάπτυξης δεν είναι αρκετοί, για να σιγουρέψουν την οριστική έξοδο από την οικονομική κρίση.

Για παράδειγμα, ο πρόεδρος του Γιούρογκρουπ Γερούν Ντάισελμπλουμ ζήτησε από τα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης να προχωρήσουν σε περισσότερες μεταρρυθμίσεις, σε πρόσφατη ομιλία του στην αυστριακή πόλη Αλπμπαχ. «Δεν μπορούμε να κάτσουμε και να χαλαρώσουμε. Η προβλεπόμενη ανάπτυξη στην Ευρωζώνη δεν είναι επαρκής».

Ο Γ. Ντάισελμπλουμ είπε ακόμη ότι η Ελλάδα χρειάζεται μια φιλόδοξη εφαρμογή του προγράμματος βοήθειας, (του μνημονίου εννοεί, δηλαδή εφαρμογή αντεργατικών, αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων), και πολιτική σταθερότητα, δηλαδή μια κυβέρνηση με ευρεία κοινοβουλευτική πλειοψηφία και ελάχιστη έως καθόλου εργατική - λαϊκή αμφισβήτηση και διεκδίκηση λαϊκών αναγκών. Τα ίδια προπαγανδίζουν όλα τα αστικά κόμματα ανεξαρτήτως απόχρωσης πολιτικής, προβάλλοντας ως μοναδική αναγκαιότητα κυβερνήσεις συνεργασίας, ή εθνικές, όπως λένε κάποια, και σ' αυτή τη θέση ευθυγραμμίζονται ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ, ΑΝΕΛ αλλά και με παραλλαγές διαφορετικές βεβαίως ΛΑΕ και Χρυσή Αυγή.

Αυτό πρέπει να το συνειδητοποιήσουν η εργατική τάξη της Ελλάδας και τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, και να απεγκλωβιστούν απ' αυτά τα κόμματα, χειραφετούμενα από την αστική πολιτική και να ενισχύσουν και με την ψήφο τους αποφασιστικά το ΚΚΕ, συμπορευόμενα μαζί του ενάντια στον πραγματικό τους αντίπαλο, το κεφάλαιο, την εξουσία του, τα κόμματά του, την ΕΕ και όλους τους έξωθεν συμμάχους τους.

Ολοένα και νέες αντεργατικές, αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις

Αλλά ας επανέλθουμε στην Ευρωζώνη και στην ΕΕ. Στην ίδια κατεύθυνση με τις επισημάνσεις του Γερούν Ντάισελμπλουμ, είναι και οι απόψεις των πρωθυπουργών της Βρετανίας Ντέιβιντ Κάμερον και της Ισπανίας Μαριάνο Ραχόι, που έκαναν κοινή έκκληση για δομικές μεταρρυθμίσεις στην ΕΕ ώστε να γίνει περισσότερο ανταγωνιστική και να ενισχυθεί η ανάπτυξη, με κοινό τους άρθρο στην ισπανική οικονομική εφημερίδα «Expansion».

Τι έγραψαν; «Η αλήθεια είναι ότι η κατάσταση στην ΕΕ δεν είναι ικανοποιητική. Πρέπει να καταστήσουμε την ΕΕ πολύ περισσότερο ανταγωνιστική και να μεταφράσουμε τη δυναμική των εθνικών δομικών μεταρρυθμίσεων στο πεδίο της ΕΕ. Ενώ η Βρετανία και η Ισπανία έχουν αντιμετωπίσει ξεχωριστά αυτή την κατάσταση, τα αποτελέσματα θα είναι καλύτερα αν συνεργαστούμε για τη δημιουργία μίας ΕΕ, η οποία θα έχει ως λόγο ύπαρξής της την ανάπτυξη, την απασχόληση και την καινοτομία. Μία αληθινή μεταρρύθμιση της Ευρωζώνης είναι απαραίτητη αλλά αυτό δεν θα πρέπει να πλήξει τα δικαιώματα των χωρών μελών της ΕΕ, όπως η Βρετανία, που δεν ανήκουν στην Ευρωζώνη»,(σ.σ. εννοούν τις συζητήσεις και τις αντιθέσεις Γαλλίας - Γερμανίας για την οικονομική διακυβέρνηση και τη δημιουργία τάχα συνθηκών πιο αποτελεσματικής διαχείρισης οικονομικών κρίσεων).

Επομένως η όποια καπιταλιστική ανάπτυξη με αυτούς τους πολύ χαμηλούς ρυθμούς, δεν εφησυχάζει τις κυβερνήσεις του κεφαλαίου στα κράτη - μέλη τόσο της Ευρωζώνης, όσο και της ΕΕ και τους διακρατικούς θεσμούς τους.

Ταυτόχρονα, ο πρώην Ευρωπαίος Επίτροπος για τον ανταγωνισμό, Ισπανός Χοακίν Αλμούνια, εκτιμά ότι η ισπανική κυβέρνηση έχει «λανθασμένη αισιοδοξία» για την ισπανική οικονομία. Μιλώντας στο CNBC ο Χοακίν Αλμούνια είπε ότι «η ανάκαμψη της ισπανικής οικονομίας δεν στηρίζεται σε ισχυρά θεμέλια. Μέρος της θετικής συμβολής για την ισπανική ανάπτυξη έρχεται από το εξωτερικό: τις συναλλαγματικές ισοτιμίες, τις τιμές πετρελαίου και τη νομισματική πολιτική. Υπάρχουν και άλλα στοιχεία που είναι θετικά, όπως η μεταρρύθμιση και αναδιάρθρωση μέρος του τραπεζικού συστήματος χάρη στην ΕΕ, που βοήθησαν βεβαίως, και κάποιες εσωτερικές μεταρρυθμίσεις στην Ισπανία βοήθησαν επίσης, αλλά όχι αρκετά. Αν αυτοί οι εξωτερικοί παράγοντες εξαφανιστούν, τότε η ισπανική οικονομία θα επηρεαστεί αρνητικά».

Οι εξαγωγές δε σώζουν την παρτίδα

Αλλά ο πιο ουσιαστικός εξωτερικός παράγοντας στον οποίο στηρίζουν την καπιταλιστική ανάκαμψη είναι οι εξαγωγές. Και ενισχύονται οι απόψεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας για στήριξη της καπιταλιστικής ανάπτυξης στις εξαγωγές, παρά το γεγονός ότι η βαθιά διεθνοποιημένη καπιταλιστική οικονομία και η οικονομική κρίση ή η επιβράδυνση ιδιαίτερα σε ισχυρά καπιταλιστικά κράτη, δείχνουν ότι πράγματι το να στηρίζεται μια καπιταλιστική οικονομία κυρίως στην πολιτική των εξαγωγών δημιουργεί κινδύνους ελάχιστων ρυθμών ανάπτυξης, αλλά και κινδύνους επιστροφής σε επιβράδυνση ή και κρίση.

Η «Καθημερινή» έγραφε πρόσφατα ότι «η πορεία της Κίνας, θετική ή αρνητική, επηρεάζει ουσιαστικά πλέον την ευρωπαϊκή (ίσως περισσότερο) και την αμερικανική οικονομία. Εξ ου και το θέμα αναδεικνύεται στο νούμερο 1 σήμερα παγκοσμίως. Μία σημαντική πτώση του ρυθμού ανάπτυξης θα είχε άμεσες επιπτώσεις στη βιομηχανική παραγωγή και την οικονομική κατάσταση της Ευρώπης, καθώς για παράδειγμα μεγάλο μέρος των εξαγωγών της απορροφά η αγορά της Κίνας. Συνεπακόλουθα, από την πτώση της ζήτησης και των μεταφορών λογικό είναι ότι θα πληγεί σοβαρά και η ελληνική ναυτιλία».

Επίσης, σε άρθρο του Leonid Bershidsky στο Bloomberg View που αναδημοσίευσε η ιστοσελίδα capital.gr αναφέρεται: «Τώρα που η δραστηριότητα στην κινεζική βιομηχανία συρρικνώνεται, οι χώρες που έμαθαν να εξαρτώνται από τη θεαματική ανάπτυξή της - ιδίως οι προμηθευτές πρώτων υλών - θα πρέπει να προσαρμοστούν. Σε ορισμένες περιπτώσεις, θα πρέπει να επαναπροσδιορίσουν τις οικονομίες τους». Οι εξελίξεις στην παγκόσμια οικονομία το επιβεβαιώνουν.

Οι διεθνείς διακρατικοί καπιταλιστικοί οργανισμοί, όπως το ΔΝΤ και ο ΟΟΣΑ, προτείνουν την αύξηση της εσωτερικής ζήτησης ως μέσο για την καπιταλιστική ανάπτυξη αλλά αυτό απαιτεί αύξηση του εργατικού εισοδήματος, αύξηση μισθών, μείωση των φόρων στο λαό κ.λπ., αλλά αυτή η πολιτική μειώνει το ποσοστό κέρδους των καπιταλιστών, μειώνει επίσης τη δυνατότητα να δίνεται κρατικό χρήμα για καπιταλιστικές επενδύσεις. Εχουμε ξαναγράψει ότι αυτή είναι μια από τις αξεπέραστες αντιφάσεις του καπιταλισμού. Ετσι επιμένουν στις εξαγωγές και αναζητούν επενδύσεις για εξαγωγές. Την ίδια ώρα, όμως, με αφορμή για παράδειγμα την επιβράδυνση της οικονομίας της Κίνας, των BRICS γενικότερα, και τη μείωση των εισαγωγών τους, ισχύει και για τις ΗΠΑ σε μικρότερο βαθμό, αυξάνονται οι ανησυχίες στα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης για ύφεση, αφού μειώνονται οι δικές τους εξαγωγές.

Προνόμια στο κεφάλαιο. Το παράδειγμα της Γαλλίας

Δε σταματούν όμως να ενισχύουν το κεφάλαιο με μέτρα - προνόμια διευκόλυνσης της διευρυμένης αναπαραγωγής της κερδοφορίας του. Για παράδειγμα, η Γαλλία ετοιμάζεται να πάρει μέτρα ενίσχυσης του κεφαλαίου με φοροελαφρύνσεις. Ο Φρανσουά Ολάντ υποσχέθηκε νέες μειώσεις φόρων το 2016, ύψους 2 δισεκ. ευρώ, σε μια προσπάθεια να γίνουν επενδύσεις, να μειωθεί η υψηλή ανεργία, όπως είπε σε πρόσφατη συνέντευξη Τύπου. Η ανεργία είναι πάνω από 10%. Φοροαπαλλαγές στο κεφάλαιο είναι αυτές, αλλά ο προϋπολογισμός πρέπει να βρει νέα έσοδα. Ετσι, όπως είπε ο Φρ. Ολάντ, το ποσό από τη μείωση φόρων θα αντικατασταθεί από εξοικονόμηση περισσότερων πόρων από άλλους τομείς του προϋπολογισμού προκειμένου να τηρηθούν οι δεσμεύσεις της κυβέρνησης προς την ΕΕ και την Ευρωζώνη για μείωση του δημόσιου ελλείμματος στο 3,3% του ΑΕΠ το 2016.

Οι επιχειρηματικοί όμιλοι φαίνεται ότι δεν πληρώνουν τους φόρους τους, γιατί η κυβέρνηση έχει φορολογικά έσοδα από την εταιρική φορολογία ύψους 8,7 δισεκ. ευρώ από τις αρχές του 2015 έως τα τέλη Ιούλη, μειωμένη κατά 37% συγκριτικά με την αντίστοιχη περυσινή περίοδο, σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών.

Επίσης, ο Φρ. Ολάντ μίλησε για μεταρρύθμιση των νόμων που διέπουν τις εργασιακές σχέσεις, προκειμένου να υπάρχει στις επιχειρήσεις μεγαλύτερη ελευθερία στη διαπραγμάτευση των εργασιακών συνθηκών, αντί να τους επιβάλλονται συγκεκριμένοι κανόνες που περιορίζουν την ευελιξία τους. Αρα δημιουργεί συνθήκες που θα κάνουν τους εργαζόμενους έρμαια στην κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων.

Ετσι η γαλλική κυβέρνηση φοροαπαλλάσσει το κεφάλαιο, είναι και αυτό ως μέτρο, μέσα στο πλαίσιο των μεταρρυθμίσεων για την ανάπτυξη που επιμένουν ο Ντάισελμπλουμ, ο Κάμερον, ο Ραχόι, ο Ολάντ κ.λπ. όπως και οι αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις και στους νόμους που διέπουν τις σχέσεις εργαζομένων εργοδοτών υπέρ των δεύτερων. Τη νύφη, βεβαίως, την πληρώνουν η εργατική τάξη, οι λαοί.

Αυτό γίνεται σε όλα τα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης και της ΕΕ ανεξάρτητα από το αν έχουν μνημόνια, βρίσκονται σε «επιτήρηση» ή όχι.Στη Γερμανία, για παράδειγμα, έγινε νέα απεργία στη «Λουφτχάνσα». Το γερμανικό συνδικάτο των πιλότων Vereinigung Cockpit (VC) αποφάσισε να προχωρήσει σε νέα απεργία κόντρα στους χαμηλούς μισθούς και τις μειώσεις στις συντάξεις των πιλότων. Το συνδικάτο και η «Λουφτχάνσα» βρίσκονται σε ανοικτή αντιπαράθεση πάνω από χρόνο που εκφράζεται με απεργιακούς αγώνες, επειδή η εταιρεία εκτός από τους χαμηλούς μισθούς, μειώνει δραστικά το προσωπικό της εντατικοποιώντας τη δουλειά, προκειμένου να αντιμετωπίσει τη μείωση των κερδών της, να τα αυξήσει. Αλλά αυτή η κατάσταση που διαμορφώνει η «Λουφτχάνσα», οφείλεται ακριβώς στις μεταρρυθμίσεις ενίσχυσης του κεφαλαίου και της κερδοφορίας του.

Συμπέρασμα

Ποιο είναι το συμπέρασμα; Οτι η καπιταλιστική οικονομική κρίση δεν είναι οριστικά παρελθόν. Οι αστοί δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τις αιτίες της κρίσης που βρίσκονται στην καπιταλιστική ιδιοκτησία, στο γεγονός ότι τον πλούτο τον παράγουν οι εργαζόμενοι και τον καρπώνονται οι καπιταλιστές, που παράγουν για να αυξάνουν τα κέρδη τους, και όχι για τις λαϊκές ανάγκες. Αυτό φέρνει την κρίση. Αρα θα έπρεπε να αρνηθούν την ιδιοκτησία τους, τα κέρδη τους κ.λπ.

Η αντεργατική - αντιλαϊκή πολιτική στο όνομα των αναδιαρθρώσεων για ανάπτυξη, καπιταλιστική εννοείται, θα συνεχίζεται. Αυτό που γίνεται στην Ελλάδα γίνεται σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ και της Ευρωζώνης. Οτι φιλολαϊκή διέξοδος μέσα στον καπιταλισμό δεν υπάρχει, χρειάζεται η ανατροπή του, η εγκαθίδρυση εργατικής - λαϊκής εξουσίας, να κοινωνικοποιήσει τα μονοπώλια, για να μπει η οικονομία στην υπηρεσία κάλυψης των εργατικών - λαϊκών αναγκών. Και η αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ, για τη χώρα μας, είναι όρος για αυτή την προοπτική. Και η ψήφος τώρα στις εκλογές έχει τη δική της συμβολή στην ενίσχυσή του, στην οργάνωση της λαϊκής συμμαχίας που θα παλεύει σε αντικαπιταλιστική, αντιμονοπωλιακή ρότα, για την ανατροπή της αστικής εξουσίας, την αποδέσμευση από την ΕΕ, τη μονομερή διαγραφή του χρέους.


Λ.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ