Eurokinissi

Εξ ου και προπαγανδίζουν ότι μια κυβέρνηση με κορμό τη ΝΔ μπορεί να είναι «μακράς πνοής», να εξασφαλίσει «κυβερνητική σταθερότητα», ώστε όχι μόνο να περάσουν τα μέτρα που προβλέπει από τη Βουλή, αλλά να τα υλοποιήσουν κιόλας με αποφασιστικότητα. Αντίθετα, προειδοποιούν, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να εγγυηθεί κάτι τέτοιο, θα υπάρχει πάντα ο κίνδυνος διαρροών βουλευτών του, θα είναι ευάλωτος σε αντιδράσεις, σε υπαναχώρηση από το «μεταρρυθμιστικό έργο».

Ταυτόχρονα, συνεχίζοντας την προσπάθεια διείσδυσης στην κρίσιμη γι' αυτούς μάζα των λεγόμενων κεντρώων ψηφοφόρων, εμφανίζονται ως η «μετριοπαθής» αστική πολιτική δύναμη, πρόθυμη να συνεργαστεί και με τον ΣΥΡΙΖΑ, ώστε τα τέτοια αντιλαϊκά μέτρα να εφαρμοστούν με τις λιγότερες δυνατές αντιδράσεις και τη μεγαλύτερη συναίνεση.

Αλλωστε, το λένε πλέον ανοικτά ότι υπάρχει μια κοινή βάση όπου κινούνται οι δύο κύριοι πόλοι του αστικού πολιτικού συστήματος, το τρίτο μνημόνιο, το μνημόνιο Τσίπρα, που ήρθε σαν συνέχεια των δύο προηγούμενων, αυτών των ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και το οποίο δεν παραλείπουν να εμφανίσουν ως δικαίωσή τους, ως απόδειξη ότι δεν υπήρχε, ούτε μπορεί να υπάρξει άλλος δρόμος για τα λαϊκά στρώματα.

Την κοινή αυτή βάση περιέγραψε χαρακτηριστικά ο Κυρ. Μητσοτάκης, μιλώντας την Τετάρτη στο «Mega»: «Υπάρχει ένα κοινό πρόγραμμα (σ.σ. το τρίτο μνημόνιο).Το υπογράψαμε από κοινού. Θα είναι ο μπούσουλας της οικονομικής πολιτικής για τα επόμενα χρόνια».

Την ίδια ώρα και καταφεύγοντας σε κάθε προπαγανδιστικό τέχνασμα ώστε να αποδεχτεί ο λαός το μνημόνιο, προσπαθούν - ακριβώς όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ - να πείσουν ότι τάχα υπάρχει δρόμος απεμπλοκής από το μνημόνιο μέσα από την ...εφαρμογή του! Οπου ως «εφαρμογή» του βλέπε: ιδιωτικοποιήσεις κι άλλες «ρυθμίσεις στην αγορά εργασίας», «βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος», νέα μέτρα «δημοσιονομικής πειθαρχίας», αξιοποίηση ευρωενωσιακών πόρων για περαιτέρω ενίσχυση των εγχώριων μονοπωλίων, ρύθμιση του κρατικού χρέους ώστε να απελευθερωθούν από την αποπληρωμή του πρόσθετα κονδύλια στήριξής τους.

Ακριβώς για να περάσουν τα παραπάνω, είναι που ζητούν συνεννόηση με τον ΣΥΡΙΖΑ, ώστε ακόμα κι αν δεν καταλήξουν σε μια κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού, με τη συμμετοχή και των δύο στο ίδιο κυβερνητικό σχήμα, τουλάχιστον να συνεννοηθούν στη στήριξη ή ανοχή κατά την υλοποίηση των αντιλαϊκών μέτρων, όποιος και αν τα εφαρμόζει.

Στο ίδιο πλάνο, ο Ευ. Μεϊμαράκης, για να χρυσώσει το χάπι στο λαό και σε προεκλογικού τύπου αντιδιαστολή με το «παράλληλο πρόγραμμα» του ΣΥΡΙΖΑ, υπόσχεται ένα «εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης», το οποίο τάχα θα μας βγάλει σταδιακά από το μνημόνιο.

Θυμίζουμε ότι τέτοιο σχέδιο παρουσίασε και πριν τις εκλογές του Γενάρη ο τότε πρόεδρος της ΝΔ, Αντ. Σαμαράς, σαν «δέλεαρ» προς το κεφάλαιο, για να ανανεώσει την εμπιστοσύνη της διακυβέρνησης στο κόμμα του. Αλλωστε, ο στόχος της καπιταλιστικής ανάκαμψης αποτελεί τον πυρήνα και του προγράμματος της ΝΔ.

Επίσης, ο Μεϊμαράκης ζητά να στηθεί «εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης», θέση που είχε από το 2012 και ο τότε πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Ευ. Βενιζέλος, στη γραμμή ότι δήθεν μπορεί να διαπραγματευτεί την κάποια άμβλυνση «δύσκολων» μέτρων του μνημονίου.

Σημειωτέον, ο Μεϊμαράκης φρόντισε να αναγνωρίσει κεντρικό ρόλο και σε «θεσμικές δυνάμεις» για την υλοποίηση του μνημονίου. Θέση που «κουμπώνει» με πρόσφατο άρθρο του προέδρου του ΣΕΒ, Θ. Φέσσα, στο ΑΠΕ, όπου ουσιαστικά ζήτησε τη συγκρότηση ενός θεσμικού μηχανισμού που θα λειτουργεί ως παράλληλη κυβερνητική δομή, για την προώθηση των αναδιαρθρώσεων που έχει ανάγκη το κεφάλαιο, με απαρέγκλιτη εφαρμογή του μνημονίου:

«Το μνημόνιο μπορεί να μετατραπεί σε ελληνικό σχέδιο για την ανάπτυξη και να υλοποιηθεί μέσα από ένα νέο θεσμικό μηχανισμό, στο πνεύμα του οργανισμού "Αθήνα 2004", ως παράλληλη κυβερνητική δομή που θα "τρέχει" καθημερινά τις μεταρρυθμίσεις, θα επιλύει αλληλοεπικαλύψεις, θα παρέχει τεχνική βοήθεια και θα αξιοποιεί τη γνώση, την εμπειρία και τη δικτύωση των κοινωνικών εταίρων, όπως ο ΣΕΒ». Ο ΣΕΒ, δηλαδή, διεκδικεί την άμεση συμμετοχή του και σε οργανωτικό επίπεδο σε ό,τι αφορά την εφαρμογή του μνημονίου.

Επίσης, να θυμίσουμε εδώ κατευθύνσεις που έδωσε, πάλι, ο ΣΕΒ, σε πρόσφατο εβδομαδιαίο δελτίο του, ότι «το ζητούμενο πλέον είναι η κυβέρνηση που θα προκύψει να στοιχηθεί πλήρως πίσω από τις επιδιώξεις του συμφωνηθέντος προγράμματος προσαρμογής (σ.σ. δηλαδή του μνημονίου)και να το εφαρμόσει έγκαιρα και αποτελεσματικά, καθώς αυτή είναι όντως η τελευταία προσπάθεια ανόρθωσης της ελληνικής οικονομίας».

Σχετικά με το τι ακριβώς είναι το λεγόμενο «εθνικό σχέδιο» που θέλει να συμφωνήσει με τις άλλες αστικές πολιτικές δυνάμεις η ΝΔ, ώστε να το εφαρμόσει το συντομότερο δυνατό, κατατοπιστικότατο είναι το άρθρο του συντονιστή Οικονομικών Υποθέσεων της ΝΔ, Χρ. Σταϊκούρα, στο «Capital.gr», με τίτλο: «Η οικονομική στρατηγική της ΝΔ από την επομένη των εκλογών». Ο Σταϊκούρας περιέγραψε έξι «παράλληλους άξονες και με χρονική κλιμάκωση», με μέτρα όπως:

-- «Στον 1ο άξονα, θα προηγηθεί, μέσα στο 2015, η υλοποίηση διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και θεσμικών αλλαγών, όπως αυτές, εν πολλοίς, ήδη περιλαμβάνονται στο μνημόνιο και οι οποίες (...) θα βοηθήσουν στη διατήρηση ή/και στη δημιουργία νέων εξωστρεφών και ανταγωνιστικών εγχώριων επιχειρήσεων, στην προσέλκυση ξένων άμεσων επενδύσεων και στη βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος. Εδώ περιλαμβάνονται και οι ρυθμίσεις στην αγορά εργασίας (...) Παράλληλα,θα εντατικοποιηθεί η υλοποίηση του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεωνκαι αξιοποίησης της περιουσίας του Δημοσίου».

-- «Στο 2ο άξονα, θα επιδιωχθεί η άμεση σταθεροποίηση των δημόσιων οικονομικών, μετά την επιστροφή της χώρας και πάλι στα πρωτογενή ελλείμματα. Αυτό θα πρέπει να αποτυπώνεται στο προσχέδιο του προϋπολογισμού, που αναμένεται να κατατεθεί στις αρχές Οκτώβρη και να επιβεβαιώνεται, σε μηνιαία βάση, όπως με επιτυχία έγινε την περίοδο 2012 - 2014, τους προσεχείς μήνες. Στην κατεύθυνση αυτή αναμένεται να συμβάλει ο αυστηρός έλεγχος της πορείας εκτέλεσης του προϋπολογισμού όλων των φορέων της γενικής κυβέρνησης, η ενίσχυση των ήδη θεσπισμένων κανόνων και πρακτικών χρηστής δημοσιονομικής διαχείρισης και πειθαρχίας και η λειτουργία του Δημοσιονομικού Συμβουλίου».

-- «Στον 3ο άξονα, θα κινηθούμε, μέσα στο 2015, για την ενίσχυση της βιωσιμότητας του διαχρονικά υψηλού δημοσίου χρέους (...) Είναι αναπόφευκτη και αναγκαία η λήψη πρόσθετων παραμετρικών μέτρων για την ενίσχυση της βιωσιμότητας του δημοσίου χρέους (...) Οι εταίροι, από τη μεριά τους, πρέπει να ανταποκριθούν στις δεσμεύσεις που είχαν αναλάβει από το 2012, για την ενίσχυση της βιωσιμότητάς του».

-- «Στον 4ο άξονα, σταδιακά και πέραν της επίτευξης των δημοσιονομικών στόχων (...) θα αναζητήσουμε δημοσιονομικά ισοδύναμα, κυρίως από το σκέλος των δαπανών, ώστε να αλλάξουμε εσφαλμένες δημοσιονομικές πολιτικές που "στραγγαλίζουν" τον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας». Νέο «μαχαίρι», δηλαδή, στις ήδη πετσοκομμένες κρατικές δαπάνες για την κάλυψη λαϊκών αναγκών, οι οποίες ως συνήθως θα «βαφτίζονται»... «δαπάνες ελαστικού χαρακτήρα».

-- «Στον 5ο άξονα, θα προχωρήσουμε, μέχρι το Μάρτη του 2016, σε ένα εθνικό σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης της οικονομίας. Με έμφαση στη δημιουργία ενός δίκαιου, αποτελεσματικού και σύγχρονου κράτους, περνώντας στην εκπλήρωση κρίσιμων ποιοτικών μεταρρυθμίσεων στη δημόσια διοίκηση (...) Με τη βελτίωση της "ποιότητας" των δημόσιων οικονομικών, που θα επιτευχθεί με την αύξηση της αποτελεσματικότητας των πόρων και με την ενίσχυση, σταδιακά, των δαπανών που έχουν υψηλό πολλαπλασιαστή και απόδοση, προάγουν την οικονομική ανάπτυξη και δημιουργούν υψηλή κοινωνική ανταποδοτικότητα».

-- «Στον 6ο άξονα, θα αξιοποιήσουμε ταχύτατα και εμπροσθοβαρώς τους ευρωπαϊκούς πόρους που εξασφάλισε και θεσμοθέτησε η κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, ύψους 35 δισ. ευρώ, για την προγραμματική περίοδο 2014 - 2020».

Σε κάθε περίπτωση, ό,τι κι αν λένε, ό,τι κι αν τάζουν, ό,τι κι αν παρουσιάζουν ως μονόδρομο στη ΝΔ, ο λαός έχει γνώση, έχει πείρα και από δαύτους. Ενιωσε στο πετσί του τη ΝΔ, που ψήφισε το δεύτερο μνημόνιο, που ψήφισε και το τρίτο - μαζί με τους ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, Ποτάμι και ΠΑΣΟΚ - ανοίγοντας δρόμο για νέες ανατροπές σε Εργασιακά και Ασφαλιστικό, νέες περικοπές στις εναπομείνασες «κοινωνικές δαπάνες».

Τη ΝΔ, που επέβαλλε λιτότητα διαρκείας για το λαό, που διαχρονικά φιλοδώρησε το κεφάλαιο με φοροαπαλλαγές και προνόμια. Τη ΝΔ, που έχει βάλει τη σφραγίδα της στους περισσότερους από τους αντιασφαλιστικούς και αντεργατικούς νόμους της τελευταίας τουλάχιστον 25ετίας. Τη ΝΔ, που υπηρετεί την ίδια αντιλαϊκή στρατηγική με τον ΣΥΡΙΖΑ. Εξ ου κι ενώ προσπαθεί να χρεώσει το τρίτο μνημόνιο αποκλειστικά στον ΣΥΡΙΖΑ και τη διαπραγματευτική του «ανικανότητα», δεσμεύεται να το εφαρμόσει μέχρι κεραίας.

Γι' αυτό, ο λαός θα πρέπει να πάει στην κάλπη με τα δικά του κριτήρια, ενάντια στη ΝΔ, τον ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα αστικά κόμματα και μορφώματα. Να δυναμώσει το ΚΚΕ, να απορρίψει τους μονόδρομους της καπιταλιστικής ανάκαμψης και της ΕΕ, να δυναμώσει τη μόνη δύναμη που μπορεί να εκφράσει την πραγματική αντιπολίτευση για το λαό. Να συμβάλει στο άνοιγμα του δρόμου για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και να ζήσει απολαμβάνοντας τον πλούτο που παράγει.