Κυριακή 6 Σεπτέμβρη 2015
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 16
ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ 2015
Μπορούμε να ζήσουμε χωρίς ανεργία...

Με την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και τον κεντρικό σχεδιασμό, θα καταπολεμηθεί και η ανεργία, που είναι σύμφυτη με τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής. Η ανάπτυξη της βιομηχανίας και η επέκταση της παραγωγής σε κλάδους που σήμερα φθίνουν, ή δεν υπάρχουν καθόλου, θα απορροφήσει εργατικό δυναμικό.

Το ίδιο θα γίνει και με την κοινωνικοποίηση των μεγάλων αγροτοκτηνοτροφικών εκμεταλλεύσεων, την ανάπτυξη σύγχρονων κρατικών επιχειρήσεων και την παράλληλη λειτουργία παραγωγικών συνεταιρισμών. Για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών που διαρκώς διευρύνονται, θα απαιτηθεί η μαζική πρόσληψη εργαζομένων στους κλάδους της Υγείας, της Πρόνοιας, της Παιδείας, στην Ερευνα, στον πολιτισμό και αλλού.

Η κατανομή λοιπόν των εργαζομένων δεν θα γίνεται πια άναρχα με κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος, αλλά με βάση το κεντρικό σχεδιασμό, με βάση τις κοινωνικές ανάγκες. Επίσης, σε μια κοινωνία που δεν υπάρχουν οικονομικές κρίσεις, δεν υπάρχει μαζική καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων που οδηγεί την ανεργία στα ύψη. Μόνο στο πλαίσιο της λαϊκής οικονομίας μπορεί να λυθεί το πρόβλημα της ανεργίας, που παράγει ο καπιταλισμός.

  • Υπάρχουν ωστόσο και κάποιοι που καλοπροαίρετα ρωτάνε: Σήμερα, σε πολλά καπιταλιστικά κράτη η ανεργία είναι σε ιδιαίτερα χαμηλά επίπεδα. Γιατί λέει το ΚΚΕ ότι μόνο με τη δική του πρόταση μπορεί να εξαλειφθεί η ανεργία;

Μια πρώτη παρατήρηση είναι ότι η ανεργία σε ορισμένα καπιταλιστικά κράτη εμφανίζεται πράγματι χαμηλή, αλλά πουθενά δεν έχει εξαλειφθεί. Για παράδειγμα, σε μια από τις πιο ανεπτυγμένες καπιταλιστικές οικονομίες, σ' αυτή της Ευρωζώνης, η ανεργία το Μάη του 2015 ήταν στο 10,9%, με μεγάλες διακυμάνσεις στο εσωτερικό της. Επομένως, ανεργία και καπιταλισμός είναι όπως το νύχι με το κρέας.

Επιπλέον, η χαμηλή ανεργία δεν είναι μόνιμη κατάσταση, η απασχόληση ακολουθεί τις διακυμάνσεις της παραγωγής. Δηλαδή, σε περιόδους ανάπτυξης της οικονομίας η ανεργία μειώνεται και αντίστροφα αυξάνεται σε περιόδους κρίσης. Επομένως, το αν θα έχει κάποιος δουλειά εξαρτάται από τα σκαμπανεβάσματα της οικονομίας, που είναι αγιάτρευτη αρρώστια στον καπιταλισμό.

Αυτή είναι η μια πλευρά. Η άλλη έχει να κάνει με τον τρόπο που καταγράφονται άνεργοι και απασχολούμενοι στον καπιταλισμό. Η μεγαλύτερη κερδοφορία του κεφαλαίου έχει συντρίψει κυριολεκτικά κάθε έννοια σταθερής δουλειάς με δικαιώματα. Η τάση είναι να κυριαρχούν ολοένα και περισσότερο οι ελαστικές μορφές απασχόλησης, που σε πολλές περιπτώσεις δεν μπορούν να εξασφαλίσουν ούτε τα στοιχειώδη, ακόμα και σε εκείνους που δεν καταγράφονται στους άνεργους.

Και στην Ελλάδα έχουμε τέτοια πείρα. Χιλιάδες νέοι συμμετέχουν σε προγράμματα περιστασιακής απασχόλησης και ενώ δεν καταγράφονται στις λίστες των ανέργων, οι αποδοχές και οι όροι δουλειάς τούς καταδικάζουν σε μισοζωή.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ