«Λίγες ώρες πριν σταματήσει και η τελευταία μου πνοή. Σεβαστοί μου γονείς. Σας χαιρετώ για πάντα (...) το θλιβερό αυτό γεγονός δεν θα πρέπει να σας λυπήσει καθόλου, ούτε και να μαυροφορέσετε παρά να είσαστε περήφανοι (...) πεθαίνω περήφανος γιατί εκτελούμαι σαν αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης και όχι σαν εγκληματίας, γιατί ουδέποτε αναμείχτηκα σε μια τέτοια πράξη (...) σας χαιρετώ για πάντα, ο γιος σας Αντώνης. Μη λυπηθείτε αλλά γλεντάτε, γιατί δίνετε και εσείς εμένα δια τον αγώνα για τη Λευτεριά της πατρίδας» (Αντώνης Μπέης ή Βέης, ετών 24).