Από πρόσφατη κινητοποίηση ενάντια στα «μηδενικά συμβόλαια»

Η κυβέρνηση Κάμερον στη Βρετανία, που δεν είναι στην Ευρωζώνη, υπηρετώντας τα συμφέροντα του κεφαλαίου διευρύνει την «ελαστικοποίηση» των εργασιακών σχέσεων και τη φτωχοποίηση της εργατικής τάξης. Χτες, η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Βρετανίας διαπίστωσε ότι μέσα στον τελευταίο χρόνο αυξήθηκαν κατά 19% οι εργαζόμενοι που απασχολούνταν με τα λεγόμενα συμβόλαια «μηδενικού χρόνου»: Συμβόλαια που επιτρέπουν στους εργοδότες να μην εξασφαλίζουν στους εργαζόμενους που απασχολούν ούτε μιας ώρας δουλειά μέσα σε ένα μήνα και να τους αμείβουν με «ψίχουλα»...

Τα στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας (ΟΝS) δείχνουν πως έως τον Ιούνη του 2015 στη Βρετανία περίπου 744.000 εργαζόμενοι (περίπου το 2,4% του εργατικού δυναμικού) είχαν υπογράψει συμβόλαια «μηδενικού χρόνου». Το αντίστοιχο περσινό διάστημα οι εργαζόμενοι αυτοί δεν ξεπερνούσαν τους 624.000. Επιπλέον, έρευνα της ONS που διενεργήθηκε τον περασμένο Γενάρη διαπίστωσε ότι έφθαναν τις 1.500.000 οι προσφερόμενες θέσεις εργασίας με συμβόλαια «μηδενικού χρόνου».

Ο υπουργός Πρόνοιας Ιαν Ντάνκαν Σμιθ υπερασπίστηκε χτες τα συμβόλαια μηδενικού χρόνου λέγοντας ότι «τους έχει δοθεί κακό όνομα» και ότι θα έπρεπε να αποκαλούνται «συμβόλαια ευέλικτων ωρών εργασίας» γιατί τάχα «βοηθούν στην εξισορρόπηση της σχέσης εργασίας - ζωής»!

Οι αστοί παρουσιάζουν αυτές τις μεθόδους συρρίκνωσης των εργασιακών δικαιωμάτων σαν «επιτυχία», αφού όχι μόνον αυξάνουν την κερδοφορία του κεφαλαίου, αλλά και γιατί «ξεφουσκώνουν» αριθμητικά τους δείκτες της ανεργίας, η οποία στη Βρετανία υποτίθεται ότι την τελευταία διετία μειώθηκε με τον ταχύτερο ρυθμό στην Ευρώπη, φθάνοντας στο 5,6% από το 7,8%. Να λοιπόν και ο ...καλύτερος καπιταλισμός της Βρετανίας, που επικαλούνται συχνά π.χ. οι νέοι επίδοξοι διαχειριστές του συστήματος του ΣΥΡΙΖΑ Νο2, ΛΑΕ.

Ομως, οι εργαζόμενοι πολλών ταχυτήτων στη Βρετανία δεν καθορίζονται μόνον από το είδος των συμβάσεων εργασίας αλλά και το φύλο. Το βρετανικό Κογκρέσο συνδικάτων TUC ανακοίνωσε χτες ότι στις γυναίκες εργαζόμενες πέφτει το μεγαλύτερο βάρος της ημι-απασχόλησης και των ελαστικών σχέσεων εργασίας, παίρνοντας κατά συνέπεια και τις χαμηλότερες αμοιβές σε σχέση με τους άνδρες συναδέλφους τους. Ετσι το 75% των γυναικών εργαζομένων σε πάνω από 130 περιφέρειες της χώρας κερδίζει λιγότερα από το βασικό μισθό και οι εργαζόμενες σε καθεστώς ημιαπασχόλησης κερδίζουν μόλις 67 πένες για κάθε λίρα που κερδίζουν οι μισθωτοί άνδρες συνάδελφοί τους. Διαπιστώθηκε επίσης ότι το μεγαλύτερο ποσοστό γυναικών εργαζομένων με σχέση ημι-απασχόλησης ζει στην Ουαλία, όπου διατηρεί τέτοια εργασιακή σχέση το 80% των γυναικών εργαζομένων.