Πέμπτη 3 Σεπτέμβρη 2015
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 21
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ
ΑΚΙΡΑ ΚΟΥΡΟΣΑΒΑ
Ντερσού Ουζαλά

Στις αρχές της δεκαετίας του '70 η τύχη του Ακίρα Κουροσάβα είχε πάρει την κατιούσα. Μετά την πρώτη έγχρωμη ταινία του «Dodes Κaden», παταγώδης εμπορική αποτυχία, αποτέλεσμα της αρνητικής κριτικής, όπως και την ταυτόχρονη κρίση στην ιαπωνική κινηματογραφική βιομηχανία που καθιστούσε αδύνατη τη χρηματοδότηση ταινιών που ενείχαν ρίσκο, η δεινή ψυχολογική κατάσταση του σκηνοθέτη τον οδήγησε σε απόπειρα αυτοκτονίας. Η καριέρα του όμως σώθηκε χάρη σε μια σοβιετική πρόταση, να σκηνοθετήσει ένα μη μυθοπλαστικό φιλμ, βασισμένο στο βιβλίο αναμνήσεων του Ρώσου τοπογράφου / εξερευνητή Βλαντίμιρ Αρσένιεφ «Ντερσού Ουζαλά» που κυκλοφόρησε το 1923 και ο Κουροσάβα το διάβασε το 1940. Ο Αρσένιεφ υπήρξε το 1902 επικεφαλής στρατιωτικής αποστολής για την χαρτογράφηση της περιοχής Ουσούρι της Σιβηρίας - κοντά στα κινεζικά σύνορα - και τη σπουδή των αυτοχθόνων πληθυσμών. Επί 9 μήνες γυριζόταν στη Σιβηρία η ελεγειακή ταινία σπουδαίου οπτικού και πνευματικού κάλλους «Ντερσού Ουζαλά». Μια επική ωδή για τη σχέση και τη φιλία ενός Ευρωπαίου, μεγαλωμένου σ' ένα προηγμένο αστικό περιβάλλον και του σοφού ερημίτη οδηγού του, Ασιάτη νομάδα Ντερσού Ουζαλά της παλιάς φυλής των Νανάι, που έτυχε να σώσει δυο φορές τη ζωή του Αρσένιεφ. Σε μια χιονοθύελλα και σ' ένα ατύχημα με σχεδία στα ορμητικά νερά ενός ποταμού. Μπορεί οι απλοϊκοί τρόποι να καθιστούν τον Ντερσού αντικείμενο διασκέδασης για τους άνδρες του Αρσένιεφ, η επινοητικότητα όμως και η ανεπεξέργαστη σοφία του κερδίζουν τελικά το σεβασμό των πολιτισμένων...

Η παρθένα απεραντοσύνη της σιβηρικής στέπας, σε πλήρη αντίθεση με το σύγχρονο ιαπωνικό τοπίο με τα καλλιεργούμενα δάση, προσέφερε ένα ριζικά νέο «καμβά» για τον Κουροσάβα και μια δυναμική οπτική στιλιστική απ' όπου δεν λείπει η χαρακτηριστική κινητική αίσθηση για δράση του σκηνοθέτη. Στο ουμανιστικό αριστούργημα του Κουροσάβα διακρίνονται κάπου συγγένειες με το πνεύμα του Τζον Φορντ και αρκετά από τα συστατικά ενός κλασικού γουέστερν. Η κεντρική σχέση θυμίζει εκείνη μεταξύ πιονιέρων και ιθαγενών Αμερικανών. Ο Κουροσάβα δεν ήταν ο μοναδικός που μετέφερε στον κινηματογράφο το βιβλίο του Αρσένιεφ και κέρδισε έτσι «Οσκαρ» για το καλύτερο ξενόγλωσσο φιλμ. Το 1961, ο Αγκάσι Μπαμπαγιάν έκανε το σκηνοθετικό του ντεμπούτο με μια δική του εκδοχή του ίδιου κειμένου...

Με τους: Μαξίμ Μουνζούκ, Γιούρι Σολομίν, κ.ά.

Παραγωγή: «Dersu Uzala», Σοβιετική Ενωση, Ιαπωνία, (1975)


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ