«Ενα πρωί 9 π.μ. στο καφενείον του Χρήστου Τσιτσικλή στη Μελιά φθάνει ένα φορτηγό αυτοκίνητο της ΥΕΚΑ από τον Πλατύκαμπο με δύο πολίτας ενόπλους, έναν πολίτη άοπλο και τρεις φέροντες στρατιωτικές ενδυμασίες (...) συναντούν έναν γενειοφόρον ένοπλον υπαρχηγόν του Σούρλα, Τσιόρτζη (σημ. πρόκειται για τον Αγγλο Τζορτζ Μίλερ) (...) Την επαύριον τας πρώτας μεταμεσημβρινάς ώρας (...) εις τον σταθμόν Πλατυκάμπου, μπλοκάρουν το τρένο και κάνουν έλεγχο ταυτοτήτων. Ενας μεσήλιξ έως 45 ετών με έναν χαρτοφύλακα συλλαμβάνεται και οδηγείται επί του αυτοκινήτου το οποίον ενηδρεύει όπισθεν του σταθμού.

(...) Ο ατυχής Βιδάλης παραλαμβάνεται και τοποθετείται στο αυτοκίνητο με κατεύθυνση στη Μελιά (...) Οδηγείται στο νεκροταφείο (...) Η ανάκριση βάσταξε μέχρι τις 12 μ.μ. (...) Σε λίγο, κουστωδία κακούργων πέφτει στον ατυχή Βιδάλη. Τον παραμορφώνουν κυριολεκτικά. Ατάραχος τα υπομένει λέγοντας: "Το ΕΑΜ θα νικήσει" (...) Εις τη θέσιν Κούμια Μελιάς και εις το χωράφι του Χρήστου Νταούτη στο δρόμο, μαστιγώνεται άγρια (...) δέχεται δεκάδες μαχαιριές από τον κακούργο Τζιόρτζη. Δεν έχει ξεψυχήσει... "Ζήτω το ΕΑΜ! φωνάζει, ζήτω οι αγωνιστές"! Οι συμμορίται τού αποκόβουν τας παρειάς για να μη φωνάζει. Συγκεντρώνει τας δυνάμεις του. Ενα "ΕΑΜ, ΕΑΜ" ακούγεται μαζί με έναν πυροβολισμό (...) Το πρωί τα σκυλιά έγλειφαν τα αίματα και μαζί με τα όρνεα έτρωγαν τις σάρκες του. Ο ατυχής έμεινε άταφος μέρες. Το μεγαλύτερο μέρος του σώματος το έφαγαν τα όρνεα και τα σκυλιά. Ενα μέρος ετάφη».

Αυτό είναι το τελευταίο ρεπορτάζ που γράφτηκε με το ίδιο το αίμα του Κώστα Βιδάλη, του κομμουνιστή δημοσιογράφου του «Ριζοσπάστη», που τον σκότωσαν στις 14 Αυγούστου του 1946. Το «ρεπορτάζ» γράφτηκε από έναν αγωνιστή που κράτησε την ανωνυμία του και παρέδωσε τη μαρτυρία του στην οικογένεια του νεκρού, με την παράκληση να δοθεί στον «Ριζοσπάστη». Δημοσιεύθηκε στον «Ριζοσπάστη» στις 17.8.1947.

Κι έτσι έγινε γνωστό τι συνέβη από την ώρα που έστειλε το τελευταίο του μήνυμα στην εφημερίδα. Είχε φύγει στις 11 του μήνα. Στις 13 ταξίδευε από Λάρισα για Βόλο. Ηταν η μέρα που ο «Ρ» πήρε το τελευταίο του μήνυμα: «Λογαριάζω να 'μαι αυτού Παρασκευή βράδυ, 16 του μηνός. Μάζεψα φοβερό υλικό. Θα τα πούμε». Δεν έφτασε ποτέ στην Αθήνα.

Γεννημένος στα 1904, στα 1922 άρχισε να δημοσιογραφεί, το 1924 πήγε στον «Ριζοσπάστη». Ιδρυτικό μέλος της Πανελλήνιας Ενωσης Συντακτών. Εξορίστηκε στα Κύθηρα όταν αποκάλυψε σκάνδαλο με πρωταγωνιστή τον επιχειρηματία της εποχής Μποδοσάκη. Το 1941, γίνεται μέλος του ΚΚΕ. «Λογική συνέχεια της στάσης του και των αγώνων του στο επάγγελμα και στο σωματείο, καθώς και του ιδεολογικού του κατασταλάγματος» χαρακτήρισε την πράξη του αυτή. Γραμματέας της Επιτροπής Κεντρικής Διαφώτισης του ΕΑΜ, συνέβαλε στην παράνομη κυκλοφορία του αριστερού Τύπου στην Κατοχή, στην αναζήτηση τυπογραφικών μηχανημάτων, στο ξετρύπωμα και στη μεταφορά «σιδερικών» με... καροτσάκια για μωρά, μέσα στην κατεχόμενη Αθήνα. Εμεινε στην ιστορία το ρεπορτάζ του για τη «μάχη της σοδειάς», το καλοκαίρι του '44. Και σ' αυτόν τον κάμπο γύρισε το '46, για να γράψει για τις συμμορίες που τρομοκρατούσαν την ύπαιθρο. Πλήρωσε με τη ζωή του τη συνέπεια με την οποία πορεύθηκε σ' όλη τη ζωή του.