Κυριακή 9 Αυγούστου 2015
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 4
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
«Πυξίδα» της συγκυβέρνησης τα ζητούμενα του εγχώριου κεφαλαίου

Οσο προχωράνε τα αντιλαϊκά παζάρια της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, τόσο επιβεβαιώνεται στην πράξη ότι «πυξίδα» της σε αυτά είναι τα ζητούμενα της ελληνικής αστικής τάξης.

Με τα ζητούμενα αυτά ως οδηγό κινείται η συγκυβέρνηση και στα λεγόμενα «αγκάθια» της διαπραγμάτευσης, σε ζητήματα δηλαδή γύρω από τα οποία εκδηλώνονται έντονες ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις, όπως είναι τα εξής:

-- Η «έγκαιρη» υπογραφή συνολικά του νέου μνημονίου, αλλά και το ύψος της πρώτης δόσης από το νέο δάνειο του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM). Επιδίωξη της εγχώριας αστικής τάξης και της συγκυβέρνησης είναι να «κλειδώσει» άμεσα το τρίτο μνημόνιο και να εκταμιευτεί πριν από τις 20 Αυγούστου η πρώτη δόση του. Στόχος τους, μάλιστα, είναι η πρώτη δόση να κινείται κοντά στα 25 δισ. ευρώ, όχι μόνο για την αποπληρωμή ομολόγων ύψους 3,2 δισ. ευρώ προς την ΕΚΤ στις 20/8, αλλά και, συνολικότερα, για την «ανάκτηση της εμπιστοσύνης των επενδυτών» και τη στήριξη της «επανεκκίνησης» της εγχώριας καπιταλιστικής οικονομίας, ζητήματα που το εγχώριο κεφάλαιο και η συγκυβέρνηση θεωρούν ότι δε λύνονται με ένα νέο δάνειο - «γέφυρα», σαν αυτό που δόθηκε τον Ιούλη από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSM).

-- Το ζήτημα της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών και της διαχείρισης των «κόκκινων» δανείων. Παρότι ο υπουργός Οικονομικών, Ευ. Τσακαλώτος, στις 6/8 ανέφερε για την ανακεφαλαιοποίηση ότι «όλοι συμφωνούν - και εμείς και αυτοί - να τελειώσει έως το τέλος του χρόνου», ωστόσο για το κεφάλαιο πέρα από το χρόνο (ώστε να αποφευχθεί η ενεργοποίηση της οδηγίας της ΕΕ για την «εξυγίανση» των τραπεζών με «ίδια μέσα»), έχει σημασία και ο τρόπος... Συγκεκριμένα, βάρος εδώ δίνεται από το εγχώριο κεφάλαιο στον τρόπο με τον οποίο θα γίνει η ανακεφαλαιοποίηση, στις «εγγυήσεις» που θα δοθούν στους σημερινούς μετόχους των τραπεζών, προκειμένου να τοποθετήσουν νέα κεφάλαια σε αυτές και να μη βρεθούν αντιμέτωποι με «απίσχναση» (dilution) των μετοχικών μεριδίων τους, καθώς και στις ενδεχόμενες αλλαγές στο ιδιοκτησιακό καθεστώς των εγχώριων τραπεζών, με τον ΣΕΒ μάλιστα να σημειώνει χαρακτηριστικά ότι «τυχόν αλλαγή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος προς απρόβλεπτες κατευθύνσεις είναι ζήτημα ζωτικής σημασίας για την ελληνική οικονομία, τις επιχειρήσεις και τους ιδιώτες πελάτες των τραπεζών».

Ως «αγκάθι» στην ανακεφαλαιοποίηση εμφανίζεται, εξάλλου, το άμεσα σχετιζόμενο θέμα της διαχείρισης των «κόκκινων» δανείων (τα οποία έχουν απογειωθεί στα 110 δισ. ευρώ), γύρω από το οποίο εκφράζονται έντονες ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις: Από τους τραπεζικούς ομίλους που επιθυμούν η «εξυγίανσή» τους να γίνει με την αποκόμιση των μεγαλύτερων δυνατών «ανταλλαγμάτων» για τα προβληματικά δάνεια, τους βιομήχανους που ζητούν τη σύνταξη «ολοκληρωμένου σχεδίου αποσυμφόρησης της τραπεζικής λειτουργίας από "κόκκινα" επιχειρηματικά δάνεια», με στόχο, όπως λένε, τη «δρομολόγηση πόρων προς υγιείς και βιώσιμες επιχειρηματικές δραστηριότητες», μέχρι μια σειρά «distress funds», επενδυτικά ταμεία που αγοράζουν δάνεια, με τις πληροφορίες μάλιστα να κάνουν λόγο για funds που αναζητούν «επενδυτικές ευκαιρίες» αγοράς στο 10% - 15% της αξίας των δανείων...

-- Οι ιδιωτικοποιήσεις και το νέο «ανεξάρτητο» Ταμείο των 50 δισ. ευρώ. Οι ενδοαστικοί και ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί εντείνονται και σε αυτό το πεδίο, καθώς στις διαδικασίες ιδιωτικοποίησης υποδομών στρατηγικής σημασίας και άλλων «φιλέτων» που ήδη «τρέχουν» και τις οποίες η συγκυβέρνηση έχει δεσμευτεί να ολοκληρώσει (λιμάνια, αεροδρόμια, σιδηρόδρομοι, Ελληνικό κ.ά.) προστίθεται η δημιουργία του νέου «ανεξάρτητου» Ταμείου, στο οποίο θα περάσουν όλα τα κρατικά «περιουσιακά στοιχεία μεγάλης αξίας» (όπως π.χ. η εκμετάλλευση των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων, οι συμμετοχές του ΤΧΣ στις τράπεζες κ.ά.) προς... «αξιοποίηση» από τα μονοπώλια. Σε αυτό το πλαίσιο, το εγχώριο κεφάλαιο αφενός διεκδικεί το μεγαλύτερο δυνατό «μερτικό» από την πίτα της «αξιοποίησης», αφετέρου τη διασφάλιση προνομίων που συνδέονται με τις προς ιδιωτικοποίηση υποδομές, όπως π.χ. τη μείωση του βιομηχανικού «ενεργειακού κόστους», των τελών χρήσης των λιμανιών κ.τ.λ.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ