Ο μικρός Αρτούρο που μοναδικό σκοπό της ζωής του έχει να κάνει τη Φλόρα να τον ερωτευθεί, μεγαλώνει σε μια παθητική μικροαστική οικογένεια, στο περιβάλλον του μικροαστικού Παλέρμο, του «μουγκού» και «τυφλού» τόσο στα εγκλήματα της μαφίας, όσο και των λιγοστών που την πολεμούν. Σε μια πόλη που υποκρίνεται ότι δεν υπάρχει μαφία κι ότι τα εγκλήματα των αξιωματούχων του κράτους δεν έχουν να κάνουν παρά με γυναικοδουλειές... Η αφήγηση της πικρής αυτής κωμωδίας οριοθετείται σε αυστηρά υποκειμενικό πλαίσιο. Μέσα από το παιδικό βλέμμα του Αρτούρο, σε πρώτο πρόσωπο και με «νήμα» της ιστορίας τον έρωτα του μικρού για τη συμμαθήτριά του Φλόρα. Τα χρόνια περνούν, η Μαφία αναπτύσσεται σε αλαζονεία και ωμότητα και ο Αρτούρο συνεχίζει μια παθητική πορεία με τη δικαιολογία του έρωτά του για τη Φλόρα. Οι δολοφονίες όμως των δικαστών Φαλκόνε και Μπορσελίνο θα ξυπνήσουν τον Αρτούρο και την πόλη ολόκληρη από έναν αταβικό ύπνο.

Ο Πιφ απέδειξε ότι είναι ικανός να αφηγηθεί κινηματογραφικά μια ιστορία, κυρίως σε ό,τι έχει να κάνει με το αναποδογύρισμα του κωμικού σε τραγικό. Η προσέγγισή του αποστασιοποιημένη, η σκηνοθεσία του φροντισμένη, με ακριβή καδραρίσματα και χρήση της κάμερας με κινήσεις συνεπείς ως προς τους χαρακτήρες και το χώρο μέσα στον οποίο αυτοί δρουν. Και η χρήση των φλας προς τα μπρος και του αυθεντικού αρχειακού υλικού στο οποίο οι φιλμικοί χαρακτήρες παρεμβάλλονται μέσω μοντάζ, θυμίζει λίγο το «ΝΟ» του Χιλιανού Λορέν, όπου μυθοπλασία και πραγματικότητα «λιώνουν» η μια μέσα στην άλλη. Ο Πιφ κάνει ταχυδακτυλουργίες ανάμεσα στην αυτοβιογραφία και το χρονικό και τις αποτυπώνει σε μια εφημερίδα που το μελάνι της μυρίζει σε σημεία τρυφερότητα και κωμικότητα. Οσο για σπάσιμο της σιωπής και της ομερτά, σε ένα κοινωνικό συμβόλαιο βασισμένο στη συνενοχή, κάτι που ίσως ανήκε στις προθέσεις του δημιουργού, αυτό δεν επιτυγχάνεται μόνο με τεχνικές πυροτεχνήματος, χαμόγελα και ταινιούλες δήθεν...

Με τους: Πιφ, Κριστιάνα Καποτόντι, Αλεξ Μπισκόντι, Τζινέβρα Αντόνα, κ.ά.

Παραγωγή: «La Μafia uccide solo d' estate» - Ιταλία (2013)