Χαρακτηριστικό της σαφούς υποστήριξης που παρέχει ο... «αμερικανικός παράγων» στην... «κόκκινη γραμμή» της ελληνικής κυβέρνησης για «ελάφρυνση» του κρατικού χρέους από τους Ευρωπαίους πιστωτές (όχι όμως και από το ΔΝΤ...), όπως και στις αιτιάσεις ότι η «συνταγή» της λιτότητας που εφαρμόστηκε στην Ελλάδα απέτυχε, αποτελεί άρθρο του αμερικανικού περιοδικού «Τime», στο οποίο σκιαγραφείται το τι θα σήμαινε για την αμερικανική οικονομία η επιβολή ανάλογου μείγματος διαχείρισης.

Οπως αναφέρει, τα «πακέτα διάσωσης» που χορηγήθηκαν στην Ελλάδα από την ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ, συνοδεύτηκαν από την επιβολή αυστηρών δημοσιονομικών όρων, σκληρές περικοπές δαπανών, αυξήσεις φόρων και απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων. Ο Ελληνας πρωθυπουργός, αναφέρεται, έχει επανειλημμένα κατηγορήσει «το πείραμα της λιτότητας» για την εκτόξευση των ποσοστών ανεργίας και των επιπέδων φτώχειας στον πληθυσμό. Το άρθρο παρουσιάζει στη συνέχεια τις επιπτώσεις που θα είχαν στην οικονομία των ΗΠΑ αντίστοιχες περικοπές, στους μισθούς του ιδιωτικού τομέα και των δημοσίων υπαλλήλων αλλά και στα επίπεδα των συντάξεων. Αυτό που δεν αναφέρει, βέβαια, είναι ότι και με το πιο επεκτατικό «μείγμα» διαχείρισης που εφαρμόζεται στις ΗΠΑ και τους ρυθμούς ανάπτυξης που καταγράφονται, η φτώχεια θερίζει τα εργατικά - λαϊκά στρώματα...

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει άρθρο του βρετανικού «Economist», το οποίο υποστηρίζει πως μία συμφωνία μεταξύ της Ελλάδας και των πιστωτών της θα ήταν το καλύτερο, προτείνει ταυτόχρονα όμως έναν «οδικό χάρτη» για το πώς πρέπει να γίνει ένα Grexit, εφόσον χρειαστεί. Παρά το γεγονός, συνεχίζει, ότι η στόχευση όλων των πλευρών είναι η παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ, ωστόσο πολιτικοί και αξιωματούχοι της ΕΕ ομολογούν ότι το ενδεχόμενο ενός Grexit δεν υπήρξε ποτέ πιο πιθανό απ' ότι σήμερα.

Το άρθρο αναφέρεται σε μια σειρά πολιτικούς λόγους, για τους οποίους είναι πολύ εύκολο η Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ την Κυριακή να καταλήξει σε αποτυχία και περιγράφει τι θα συμβεί τις αμέσως επόμενες μέρες για την ελληνική οικονομία, αρχής γενομένης από τις τράπεζες. Σε σχέση με την έκδοση των λεγόμενων IOUs από την ελληνική κυβέρνηση, για την κάλυψη του προβλήματος ρευστότητας που θα αντιμετωπίσει σ' ένα τέτοιο ενδεχόμενο, ο «Economist» προσθέτει ότι η λύση αυτή που επί της ουσίας θα λειτουργήσει ως παράλληλο νόμισμα, θα «βοηθήσει» και στο ξεπέρασμα νομικών κολλημάτων που υπάρχουν για την αποβολή μιας χώρας από την Ευρωζώνη.

Καταλήγει υποστηρίζοντας ότι η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα συνοδευτεί από σκληρή δημοσιονομική πειθαρχία στο εσωτερικό της χώρας, αλλά και από «ανθρωπιστική βοήθεια» που θα πρέπει με τη μία ή την άλλη μορφή να παρέχουν τα άλλα ευρωπαϊκά κράτη. Η ειρωνεία, καταλήγει, είναι ότι όλα αυτά τα μέτρα που θα παρθούν, είναι ανάλογου βάρους με το ενδεχόμενο επίτευξης συμφωνίας και γι' αυτό το λόγο, πρέπει όλες οι πλευρές να καταλήξουν μέσα στις επόμενες ώρες.

Στο μεταξύ, άρθρο «γνώμης» που δημοσιεύει το ρωσικό ειδησεογραφικό πρακτορείο «TASS» - με την επισήμανση ότι το πρακτορείο μπορεί να μην υιοθετεί τις απόψεις που εκφράζονται - φέρει τον τίτλο: «Το ελληνικό παράδειγμα δείχνει τις βλαβερές συνέπειες των πολιτικών δανεισμού που ακολουθούν ΔΝΤ και ΕΕ». Επικαλούμενο απόψεις «ειδικών», υποστηρίζει ότι οι άλλες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου που έχουν αντίστοιχα υψηλά χρέη, μπορεί να ακολουθήσουν το παράδειγμα της Ελλάδας, «άρνησης της λιτότητας» όπως υποστηρίζει.

Στη συνέχεια, χαρακτηρίζει παράλογες τις προτάσεις που καταθέτουν ορισμένοι αναλυτές, ότι δηλαδή η Ρωσία θα πρέπει να σώσει την Ελλάδα, μιας και, παρά τις καλές διμερείς σχέσεις των δύο χωρών, η Μόσχα δε σκοπεύει να σώσει την ΕΕ με δικά της χρήματα...

«Φωτογραφίζοντας» τις ΗΠΑ και το ρόλο που παίζουν και στην Ανατολική Ευρώπη, το άρθρο προσθέτει πως το ΔΝΤ όλο αυτό το διάστημα «μπλόφαρε», με μοναδικό σκοπό την πρόκληση οικονομικής ζημίας σε Ελλάδα και ΕΕ, κάτι που αποδεικνύεται και από το παράδειγμα της Ουκρανίας, όπου η οικονομική και κοινωνική κατάσταση της χώρας έχει επιδεινωθεί. Το άρθρο καταλήγει τονίζοντας ότι η Ρωσία θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα προηγούμενο στις σχέσεις της με την ΕΕ και να παρείχε οικονομική βοήθεια στην Αθήνα, εφόσον όμως η Ελλάδα επιδιώξει μία περισσότερο ανεξάρτητη πολιτική.