Μετά το δημοψήφισμα της περασμένης Κυριακής, ο πρωθυπουργός ζήτησε να συγκληθεί το Συμβούλιο των Πολιτικών Αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Εκεί, πήρε την εξουσιοδότηση απ' όλους, εκτός από το ΚΚΕ, να διαπραγματευθεί με τους ιμπεριαλιστικούς θεσμούς «για την επίτευξη μιας κοινωνικώς δίκαιης και οικονομικώς βιώσιμης συμφωνίας».

Το τι ακριβώς σημαίνει αυτό, φάνηκε τις αμέσως επόμενες μέρες, στο Γιούρογκρουπ και στη Σύνοδο Κορυφής που ακολούθησαν την Τρίτη. Το σενάριο του συμβιβασμού με συμφωνία προϋποθέτει να καταθέσει η κυβέρνηση τις προτάσεις της μέχρι σήμερα και αυτές να συζητηθούν σε επόμενο Γιούρογκρουπ. Αν κριθεί ότι αποτελούν βάση για συμφωνία, θα επικυρωθούν από τη Σύνοδο Κορυφής της Κυριακής.

Αυτό είναι το ένα σενάριο, σύμφωνα με τα μέχρι τώρα δεδομένα. Το άλλο προβλέπει την απόρριψη των προτάσεων της κυβέρνησης και τη δρομολόγηση της εξόδου της Ελλάδας από τη Ζώνη του Ευρώ, είτε σταδιακά, με την καθιέρωση αρχικά παράλληλου νομίσματος, είτε άμεσα, με την υιοθέτηση εθνικού νομίσματος.

Σε κάθε περίπτωση, σύμφωνα με όσα είπε και χτες στο Ευρωκοινοβούλιο ο πρωθυπουργός, η κυβέρνηση σκοπεύει να καταθέσει τις προτάσεις της, διεκδικώντας ένα νέο δάνειο από τον ESM. Τι θα περιλαμβάνουν αυτές οι προτάσεις; Σύμφωνα με διαρροές από στελέχη της κυβέρνησης, ο Αλ. Τσίπρας σκοπεύει να επαναφέρει σαν βάση για συμφωνία με τους εταίρους την τελευταία πρόταση που απέστειλε ο ίδιος στον πρόεδρο της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ και μάλιστα «εμπλουτισμένη».

Θυμίζουμε ενδεικτικά ορισμένα από τα μέτρα που περιλαμβάνει αυτή η πρόταση: Σε ό,τι αφορά το Ασφαλιστικό και τους μισθούς, προβλέπεται «εξοικονόμηση» δαπανών για τις συντάξεις κατά 0,5% του ΑΕΠ για το 2015 και μέχρι 1% του ΑΕΠ μέχρι το 2016, πλήρης κατάργηση του ΕΚΑΣ μέχρι το 2019, σταδιακή αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης στα 67 για όλους μέχρι το 2022, αύξηση των εισφορών Υγείας στις κύριες συντάξεις από το 4% στο 6%, καθιέρωση εισφοράς Υγείας 6% στις επικουρικές συντάξεις, αύξηση των εισφορών στην επικούρηση για τους μισθωτούς από το 3% στο 3,5%, αύξηση των εισφορών για τον κλάδο Υγείας για τους μισθωτούς από το 4% στο 5%.

Για τους μισθούς στο Δημόσιο προβλέπεται παραπέρα συμπίεση του «μισθολογικού κόστους» από 1/1/2016, διατήρηση και ενσωμάτωση στη φορολογία εισοδήματος της εισφοράς αλληλεγγύης, διαμόρφωση του κατώτερου μισθού με βάση των μνημονιακό νόμο 4172/2013, κατάργηση όλων των εισφορών υπέρ τρίτων, από τις οποίες επιβιώνουν στην κυριολεξία ορισμένα Ταμεία.

Με την ίδια κυβερνητική πρόταση παραμένει ο ΕΝΦΙΑ τουλάχιστον για μια ακόμα διετία, αυξάνουν οι συντελεστές ΦΠΑ σε βασικά είδη κατανάλωσης, ώστε να αυξηθούν κατά 1% του ΑΕΠ τα συνολικά έσοδα από τον ΦΠΑ, καταργείται ο μειωμένος συντελεστής για το πετρέλαιο των αγροτών και φορολογούνται με 26% από το πρώτο ευρώ, προχωρούν κανονικά οι ιδιωτικοποιήσεις και απελευθερώνεται παραπέρα η αγορά στο φυσικό αέριο.

Τέλος, σύμφωνα με την ίδια πρόταση, τα «ματωμένα» πρωτογενή πλεονάσματα διαμορφώνονται στο 1% το 2015, στο 2% το 2016 και στο 3% το 2017, ενώ καθιερώνεται και αυτόματος «κόφτης» δαπανών σε περίπτωση αποκλίσεων.

Σημειώνουμε ότι όλα αυτά συνιστούν την πρόταση με την οποία η κυβέρνηση προσέρχεται στη διαπραγμάτευση και όχι την τελική συμφωνία, η οποία, αν τελικά υπάρξει, θα διαμορφωθεί και από τις αντιπροτάσεις των «θεσμών». Επομένως, στον ορυμαγδό που περιγράφουν τα παραπάνω μέτρα, αν υπάρξει συμβιβασμός και συμφωνία για νέο δάνειο από τον ESM, κατά πάσα πιθανότητα θα προστεθούν κι άλλα.

Ανεξάρτητα από το πού θα καταλήξουν τα πράγματα στο τέλος της βδομάδας, υπάρχουν ορισμένα δεδομένα που δεν μπορούν να παραμείνουν ασχολίαστα. Για παράδειγμα, η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα, διατύπωσαν την περασμένη Δευτέρα στο κοινό ανακοινωθέν του Συμβουλίου των Πολιτικών Αρχηγών την εξής κοινή εκτίμηση: «Η πρόσφατη ετυμηγορία του ελληνικού λαού δεν συνιστά εντολή ρήξης, αλλά εντολή συνέχισης και ενίσχυσης της προσπάθειας».

Με άλλα λόγια, οι ίδιοι που, πριν από λίγες ώρες, τσακώνονταν στα κανάλια και στις πλατείες υπέρ του «ναι» και του «όχι», συμφώνησαν στο Συμβούλιο των Πολιτικών Αρχηγών ότι το «όχι» που πλειοψήφησε στο δημοψήφισμα ισοδυναμεί με «ναι» στη συνέχιση της διαπραγμάτευσης, με βάση την πρόταση της κυβέρνησης, η οποία είναι σχεδόν πανομοιότυπη με την πρόταση των δανειστών η οποία απορρίφθηκε στο δημοψήφισμα! Τέτοιο είναι το μέγεθος της κοροϊδίας και της εξαπάτησης του λαού από τους κήρυκες του ευρωμονόδρομου, είτε υπερασπίστηκαν στο δημοψήφισμα το «όχι», είτε προπαγάνδισαν το «ναι».

Σε κάθε περίπτωση, το κοινό ανακοινωθέν δίνει το περίγραμμα της συμφωνίας που επιδιώκει η κυβέρνηση με τους ιμπεριαλιστικούς θεσμούς και πιστοποιεί τον βαθιά αντιλαϊκό της χαρακτήρα. Αντιγράφουμε από το κείμενο που εξέδωσε η Προεδρία της Δημοκρατίας μετά τη σύσκεψη:

«Κοινός στόχος είναι η επιδίωξη λύσης η οποία θα διασφαλίζει: Την επαρκή κάλυψη των χρηματοδοτικών αναγκών της χώρας». Αυτό πρακτικά σημαίνει νέα δάνεια. Ηδη η κυβέρνηση έχει καταθέσει αίτημα για ένα νέο πρόγραμμα χρηματοδότησης από τον ESM, το οποίο βέβαια συνεπάγεται δεσμεύσεις για νέες μεταρρυθμίσεις, που σημαίνει νέα αντιλαϊκά μνημόνια.

Το ομολογούν, άλλωστε, οι ίδιοι οι πολιτικοί αρχηγοί (ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ - ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - Ποτάμι) που συνυπογράφουν το ανακοινωθέν της Δευτέρας, αναγορεύοντας σε κοινή τους επιδίωξη τις «αξιόπιστες μεταρρυθμίσεις, με κριτήριο την δίκαιη κατανομή των βαρών και προώθηση της ανάπτυξης, με τις κατά το δυνατόν λιγότερες υφεσιακές επιπτώσεις». Η «δίκαιη κατανομή των βαρών» είναι για να γελάει ο κάθε πικραμένος, αν ρίξει κανείς μια ματιά στα μέτρα που προτείνει η κυβέρνηση σαν βάση για τη νέα συμφωνία.

Οσο για την «προώθηση της ανάπτυξης», αυτή στον καπιταλισμό προϋποθέτει τουλάχιστον δύο βασικά δεδομένα: Πρώτον, ανταγωνιστικότητα της οικονομίας για να προσελκύσει επενδύσεις, που σημαίνει, ανάμεσα σε άλλα, και φτηνά εργατικά χέρια. Δεύτερο, κρατικό χρήμα, προνόμια και επιδοτήσεις στους επιχειρηματικούς ομίλους.

Αυτός είναι ο ουσιαστικότερος λόγος για τον οποίο στο κοινό ανακοινωθέν συμπεριλήφθηκε η επιδίωξη να αποσπάσει η κυβέρνηση «δέσμευση για την έναρξη ουσιαστικής συζήτησης ως προς την αντιμετώπιση του προβλήματος της βιωσιμότητας του ελληνικού δημόσιου χρέους». Το βασικό ζητούμενο για την ντόπια πλουτοκρατία επανέρχεται στο προσκήνιο της διαπραγμάτευσης, με τη στήριξη όλων των αστικών πολιτικών δυνάμεων.

Κατά τα άλλα, οι πολιτικοί αρχηγοί των αστικών κομμάτων ζήτησαν «ισχυρό, εμπροσθοβαρές, αναπτυξιακό πρόγραμμα, πρωτίστως για την καταπολέμηση της ανεργίας και την ενθάρρυνση της επιχειρηματικότητας», που σημαίνει συμμετοχή των εγχώριων επιχειρηματικών ομίλων στα χρηματοδοτικά πακέτα της ΕΕ και άλλων, όπως και «αποκατάσταση της ρευστότητας στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, σε συνεννόηση με την ΕΚΤ», προκειμένου να αποκατασταθεί η αιμοδότηση της καπιταλιστικής οικονομίας.

Να λοιπόν που πολύ νωρίτερα απ' όσο φανταζόταν ο καθένας, ήρθε η ώρα για να κάνει «ταμείο», ανεξάρτητα από τον τρόπο που τοποθετήθηκε στο δημοψήφισμα της περασμένης Κυριακής.

Εκείνοι από τα λαϊκά στρώματα, που ψήφισαν «όχι» για να εκφράσουν την αγανάκτησή τους για τα μνημόνια και την πολιτική των ΕΕ - ΔΝΤ, βλέπουν τώρα την κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα να καταθέτουν την ψήφο του στους ιμπεριαλιστικούς «θεσμούς» σαν ενέχυρο για μια «βιώσιμη» αντιλαϊκή συμφωνία, η οποία συνυπάρχει στο λαβύρινθο των ανταγωνισμών με το ενδεχόμενο εξόδου της χώρας από το ευρώ.

Αλλά και εκείνοι που ψήφισαν «ναι», κάτω από το βάρος του φόβου ή των εκβιασμών της εργοδοσίας, μπορούν τώρα να δουν καλύτερα πως υπεύθυνοι γι' αυτό το κλίμα δεν ήταν μόνο τα κόμματα του λεγόμενου «ευρωπαϊκού μετώπου», ή τα κυρίαρχα ΜΜΕ, ή ακόμα οι εκπρόσωποι των δανειστών από το εξωτερικό, αλλά και η ίδια η κυβέρνηση, η οποία, την επόμενη μέρα, επιστρέφει μαζί με όλους τους άλλους στις διαπραγματεύσεις για μια νέα συμφωνία με τους ...τρομοκράτες και τους εκβιαστές που κατάγγελλε την προηγούμενη.

Αλλά, ακόμα κι αν δεν υπάρξει τελικά συμφωνία, τι καλό θα προκύψει για το λαό; Τίποτα απολύτως. Οποιοδήποτε σενάριο και αν επικρατήσει, είτε αυτό του παράλληλου νομίσματος, είτε αυτό του απευθείας περάσματος σε εθνικό νόμισμα, το λαϊκό εισόδημα θα κατακρημνιστεί, ο πληθωρισμός θα επιβαρύνει κι άλλο το κόστος διαβίωσης, η εργοδοτική επιθετικότητα θα δυναμώσει, τα αντιλαϊκά μέτρα θα συνεχιστούν, στο όνομα της επιστροφής στην ανάκαμψη και μόνο ορισμένες μερίδες του κεφαλαίου θα βγουν κερδισμένες.

Επομένως, τα συμπέρασμα που προκύπτουν είναι τα εξής: Διέξοδος για το λαό δεν μπορεί να υπάρξει μέσα στον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, είτε η χώρα παραμείνει στην Ευρωζώνη, είτε υιοθετήσει δικό της εθνικό νόμισμα. Επιπλέον, λύση για τα συμφέροντα του λαού δεν μπορεί να υπάρξει, όσο ξοδεύει τη δίκαιη οργή και την αγανάκτησή του στην κάλπη, σε νόθα ψευτοδιλήμματα, όσο στρατεύεται με τις σημαίες της μιας ή της άλλης μερίδας της αστικής τάξης και των κομμάτων της, που είτε επιζητούν συμφωνία εντός ευρώ, είτε μεθοδεύουν «λύσεις» που υπακούν στα συμφέροντα άλλων κέντρων.

Η κυβέρνηση και συνολικά το αστικό πολιτικό σύστημα πέτυχαν με το δημοψήφισμα, από τη μια, να υφαρπάξουν τη συναίνεση του λαού στα βάρβαρα σχέδιά τους και, από την άλλη, να ανακόψουν τις αγωνιστικές διαθέσεις των εργαζομένων, τώρα που έπεσαν οι μάσκες της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.

Στο χέρι του λαού είναι να μην τους επιτρέψει να τον βουλιάζουν βαθύτερα στο βούρκο της φτώχειας και της αναξιοπρέπειας. Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, με την οργάνωση της αλληλεγγύης και μαζικών διεκδικητικών αγώνων, θα πρωτοστατήσει με όλες του τις δυνάμεις σ' αυτήν την προσπάθεια, στη νέα κατάσταση που διαμορφώνουν οι εξελίξεις, ανεξάρτητα από το αν μέχρι την Κυριακή θα υπάρξει συμφωνία ή όχι.