Οσο προχωρά η διαπραγμάτευση ανάμεσα στη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και τους δανειστές, τόσο ακούμε, διαβάζουμε και βλέπουμε διάφορα νούμερα, ποσοστά που αναφέρονται ως η διαφορά που χωρίζει τις δύο πλευρές. Διαβάζουμε ας πούμε (σ.σ. χτες) «στο 0,07% του ΑΕΠ η διαφορά Αθήνας - εταίρων στο ΦΠΑ. Ελάχιστη η διαφορά ανάμεσα σε κυβέρνηση και δανειστές» ή «800 εκατομμύρια χωρίζουν Αθήνα - Βρυξέλλες από το να κλείσει η συμφωνία», ή τόση είναι η διαφορά από τα εξοπλιστικά, τις ιδιωτικοποιήσεις, τις έκτακτες εισφορές και πάει λέγοντας.

Κάθε μέρα, κάθε ώρα ένα νέο νούμερο, ένα νέο ποσοστό έρχεται σε αντικατάσταση κάποιου άλλου για να δείξει τη μικρή ή τη μεγάλη απόσταση που υπάρχει για να ολοκληρωθεί η αντιλαϊκή συμφωνία. Ο λαός, λοιπόν, παρακολουθεί ένα τέτοιο παιχνίδι, με την απαραίτητη μάλιστα δραματοποίηση από στελέχη της συγκυβέρνησης, της αντιπολίτευσης, τα Μέσα Ενημέρωσης. Αυτό, όμως, που κρύβεται συνειδητά είναι ότι ένα νούμερο πάνω, ένα κάτω σε τίποτα δεν αλλάζει ούτε το αντιλαϊκό μνημονιακό πλαίσιο που διατηρείται και θα ισχύει στο ακέραιο ούτε τα νέα αντιλαϊκά μέτρα, σε κάθε παραλλαγή τους, που προστίθενται και το ενισχύουν είτε με τις προτάσεις της συγκυβέρνησης είτε με αυτές των δανειστών.

Αν δει κανείς ποιες είναι οι πραγματικές διαφορές θα αντιληφθεί εύκολα πόσο πολύ στριμώχνουν το λαό στη γωνία. Η συγκυβέρνηση προτείνει αύξηση του ΦΠΑ σε μια σειρά από είδη πρώτης ανάγκης. Οι δανειστές προτείνουν κάποιες παραλλαγές. Δεδομένο, όμως, είναι ότι θα υπάρχει αύξηση στον ΦΠΑ. Η συγκυβέρνηση προτείνει τη σταδιακή κατάργηση του ΕΚΑΣ αρχής γενομένης από το 2018 και οι δανειστές ζητούν την πλήρη κατάργηση μέχρι το 2019. Δεδομένο είναι ότι το ΕΚΑΣ θα καταργηθεί. Σχεδόν σε όλα τα μέτωπα της διαπραγμάτευσης η εικόνα είναι ίδια... Οι αντιλαϊκές, όμως, εξελίξεις είναι δεδομένες.

Ακόμα και αν δεν υπάρξει συμφωνία, σίγουρα αυτό δεν θα κριθεί από το πότε θα κοπεί το ΕΚΑΣ, ή από το αν θα πάει ο ΦΠΑ στα μακαρόνια στο 23% και άλλα φαιδρά που ακούμε σε «έγκυρα ρεπορτάζ», που θέλουν να παρουσιάζουν την κυβέρνηση να αντιστέκεται στις «παράλογες απαιτήσεις» των δανειστών για το καλό του λαού! Αποτέλεσμα άλλων αντιθέσεων, ανάμεσα σε τμήματα του κεφαλαίου και ιμπεριαλιστικά κέντρα (ΕΕ - ΔΝΤ) θα είναι και αυτό το ενδεχόμενο, που και αυτό πάλι θα το πληρώσει ο λαός με διαφορετικό τρόπο (υποτίμηση του νομίσματος, νέο «πακέτο βοήθειας» με νέα αντιλαϊκά μέτρα, κ.λπ). Αυτό που πρέπει να κρατήσουν από όλες αυτές τις εξελίξεις οι εργαζόμενοι, οι λαϊκές οικογένειες είναι ότι το μέλλον το δικό τους και των παιδιών τους δεν μπορεί να εξαρτάται από τέτοια βρώμικα παιχνίδια. Γι' αυτό, αντί να παρακολουθούν απαθείς τις εξελίξεις από τα δελτία ειδήσεων της τηλεόρασης, αντί να «αγωνιούν» για τους όρους σφαγής τους, το καλύτερο που έχουν να κάνουν είναι να το πάρουν απόφαση, να διαλέξουν το δρόμο της οργανωμένης πάλης για να βάλουν τις δικές τους «κόκκινες γραμμές», να διεκδικήσουν να ξηλωθεί όλο το αντεργατικό - αντιλαϊκό πλαίσιο πριν και μετά τα μνημόνια, να παλέψουν για την ανάκτηση όλων αυτών που έχασαν σε δικαιώματα και εισόδημα, να διεκδικήσουν την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους. Να συσπειρωθούν με το ΚΚΕ, να παλέψουν σε κατεύθυνση ρήξης με την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία τους, τις πραγματικές αιτίες που γεννάνε τη φτώχεια, την ανεργία, τη ζωή χωρίς δικαιώματα, τα διάφορα αντιλαϊκά παζάρια που πληρώνει ο λαός.