Κωμωδία επίπεδη, γεμάτη κλισέ, χωρίς ουσιαστική πρωτοτυπία, χωρίς οίστρο και φιλοδοξία, χωρίς φαντασία και φινέτσα. Πατά βέβαια σε κοινωνιολογική βάση, στις μηδαμινές συντάξεις (και) στη Γαλλία της ΕΕ, όπου οι εξαθλιωμένοι συνταξιούχοι εξαναγκάζονται να κάνουν (και) κάτι άλλο για να τα βγάλουν πέρα. Η πρόταση της ταινίας γι' αυτό το «κάτι άλλο» εστιάζει στους έξυπνους τρόπους διακίνησης ναρκωτικών. Χασίς εν προκειμένω. Σενάριο επιφανειακό, μίζερο και προβλέψιμο, με ίντριγκα που εκθειάζει την ευκολία. Με ευκολία, η Πωλέτ διακινεί τα χασισοκουλουράκια της, με ευκολία εγκαταλείπει τις αισχρά ρατσιστικές της κορόνες, με ευκολία μεταφέρει την επιχείρησή της στο Αμστερνταμ, στον παράδεισο της μαστούρας, όταν σκοντάφτει σε νομικά εμπόδια στη Γαλλία. Η αντιδραστική προσέγγιση στο θέμα καθιστά το φιλμ «εγχειρίδιο του πετυχημένου χασισοδιακινητή». Πάντως, η πρεμιέρα έρχεται σε λάθος τάιμινγκ, έπρεπε να κυκλοφορήσει δυο-τρεις βδομάδες πριν, ως συμπλήρωμα στις γνωστές φιέστες της ναρκω-κουλτούρας.
Με τους: Μπερναντέτ Λαφόν, Καρμέν Μαουρά, Ντομινίκ Λεβανάν, Φρανσουά Μπερτίν κ.ά.
Παραγωγή: «Paulette», Γαλλία (2012)