Βαδίζουμε τον 21ο αιώνα! 129 χρόνια μετά την εξέγερση του Σικάγο και χιλιάδες άνθρωποι ζουν από τα συσσίτια στην Ελλάδα, πεθαίνουν αβοήθητοι. 400.000 δουλεύουν και δεν πληρώνονται για πάνω από 3 μήνες. Εκατοντάδες χιλιάδες δουλεύουν ανασφάλιστοι, άλλοι χωρίς ΣΣΕ, χωρίς ωράρια, με απαγορευμένη συνδικαλιστική δράση! Το ένα εκατομμύριο έφτασαν οι άνεργοι! Ενας στους εννιά έχει επίδομα ανεργίας. Υγεία και Παιδεία έγιναν εμπορεύματα πανάκριβα!

Ολα αυτά, 129 χρόνια μετά την εργατική εξέγερση του Σικάγο, με τέτοια ανάπτυξη της επιστήμης, της παραγωγής! Αντί οι εργαζόμενοι να απολαμβάνουν περισσότερα, να ζουν καλύτερα, άνθρωποι ψάχνουν στα σκουπίδια το φαΐ. Τέρμα στην ανοχή, στη φτώχεια, στη χαμοζωή. Αγώνας, ρήξη, ανατροπή είναι ο μόνος δρόμος για να απαλλαγούμε από την ανεργία, τη φτώχεια, τα μνημόνια.

Αποδείχτηκε ότι ο κόσμος της δουλειάς δεν έχει τίποτα να περιμένει από κυβερνήσεις της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, του ΟΟΣΑ, του ΔΝΤ, όπως και από τη σημερινή συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Το ΠΑΜΕ, ξανά, όπως κάνει εδώ και 16 χρόνια από τη γέννησή του, παίρνει την πρωτοβουλία, παραμερίζοντας τον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό, παλιό και νέο, για να βγει δυναμικά μπροστά η εργατική τάξη με τις διεκδικήσεις της, τη φωνή της. Κάθε τίμιος συνδικαλιστής, κάθε εργάτης καλείται να στηρίξει αυτή την προσπάθεια.

Από την Πρωτομαγιάτικη απεργία και συγκέντρωση στέλνουμε μήνυμα: Τέρμα πια στην κοροϊδία! Είμαστε έτοιμοι, αποφασισμένοι να υπερασπιστούμε το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας. Δεν αποδεχόμαστε το νέο μνημόνιο, όπως και να το πουν! Εχει ξεκινήσει η υλοποίηση ενός φιλόδοξου στη σύλληψή του σχέδιο: Στόχο τους έχουν, στη νέα συμφωνία - λαιμητόμο, ο λαός όχι μόνο να μην αντιδράσει, αλλά και να την πανηγυρίσει κιόλας. Ακόμα περισσότερο, κάτω από εκβιασμούς και πρωτοφανή εκστρατεία τρόμου, να την επιλέξει μέσω δημοψηφίσματος. Φιλοδοξούν να βάλουν το λαό να διαλέξει ο ίδιος το σχοινί που θα τον κρεμάσουν!

Είναι προκλητικοί και αδίστακτοι! Εφτασαν μέχρι το σημείο να βάλουν τους καλοπληρωμένους παπαγάλους τους να λένε ότι το ΠΑΜΕ τώρα αντιδρά, ενώ πριν απουσίαζε. Οι άνθρωποι των εργοδοτών, ο απεργοσπάστες τολμούν να πιάνουν στο στόμα τους τους χιλιάδες αγωνιστές των ταξικών συνδικάτων που απολύθηκαν για την πρωτοπόρα δράση τους. Μιλούν για το ΠΑΜΕ των αγώνων, που αναγνωρίζεται από όλους τους τίμιους εργάτες, οι θαμώνες των σαλονιών στο Τέξας, τη λίμνη Κόμο, αυτοί που υποδέχονται με δεξιώσεις τα νατοϊκά καράβια στον Πειραιά, οι τηλεδιασκεδαστές των αφεντικών με τα εκατομμύρια στην Ελβετία.

Θα μας ήθελαν κλακαδόρους σε συγκεντρώσεις που στηρίζουν τη διαπραγμάτευση του κεφαλαίου. Χτύπησαν λάθος πόρτα. Τον κυβερνητικό συνδικαλισμό τον γνωρίζουν καλά, χρόνια τον έχουν υπηρετήσει, ακόμα και όταν δεν ήταν στην κυβέρνηση. Μαζί διαδηλώνουν και σήμερα μακριά από τους εργάτες. Στο τραπέζι του κοινωνικού διαλόγου τους πετύχαμε μαζί, την προηγούμενη βδομάδα, να παζαρεύουν μαζί με τους βιομήχανους, τους ξενοδόχους και τους μεγαλέμπορους. Καθήκον και ευθύνη μας είναι να μην επιτρέψουμε να περάσουν τα σχέδια ενσωμάτωσης του κινήματος. Ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός αλλάζει φορεσιά, προσαρμόζεται, όμως παραμένει ίδιος.