Σε ρεπορτάζ του για την επίσκεψη Τζινπίνγκ στο Πακιστάν, το κινεζικό πρακτορείο «Σινχουά» υπογράμμιζε πως «ο CPEC θα μειώσει κατά χιλιάδες χιλιόμετρα τις αποστάσεις των κινεζικών εισαγωγών πετρελαίου και αερίου από Αφρική και Μέση Ανατολή, μετατρέποντας την Γκουάνταρ σε ένα δυνητικά ζωτικό σύνδεσμο για την εφοδιαστική αλυσίδα της Κίνας».

Η ίδια πηγή επικαλούταν Πακιστανούς αναλυτές σύμφωνα με τους οποίους «όταν ολοκληρωθεί, το λιμάνι της Γκουάνταρ θα γίνει κρίσιμο για τις περίκλειστες από ξηρά χώρες της Κεντρικής Ασίας, όπως το Αφγανιστάν, το Ουζμπεκιστάν και το Τατζικιστάν (σ. σ. όλες τους μεγάλες χώρες με σημαντικό φυσικό πλούτο) και διαμετακομιστικό κέντρο για τη μετακίνηση φορτίων από αυτές τις χώρες προς χώρες όπως η Σρι Λάνκα, το Μπανγκλαντές, το Ιράκ, το Ιράν και άλλοι προορισμοί».

Το συγκεκριμένο λιμάνι θεωρείται - σύμφωνα με δηλώσεις Πακιστανών αξιωματούχων - το λιμάνι με το μεγαλύτερο βάθος σε Αραβική θάλασσα, Ινδικό Ωκεανό αλλά και Κόλπο της Βεγγάζης, που σημαίνει ότι προσφέρεται για τον ελλιμενισμό μιας σειράς θαλάσσιων σκαφών.

Εξίσου σημαντικό στοιχείο είναι το ότι βρίσκεται πολύ κοντά στα Στενά του Ορμούζ, τα οποία συνδέουν τον Κόλπο του Ομάν και τον Περσικό και από τα οποία υπολογίζεται ότι διακινείται πάνω από το 1/3 του πετρελαίου που μεταφέρεται θαλάσσια.

Με δεδομένο ότι πάνω από το μισό πετρέλαιο που χρησιμοποιεί η Κίνα προέρχεται σήμερα από τη Μέση Ανατολή, η μείωση αυτής της απόστασης είναι εξαιρετικά σημαντική για το Πεκίνο. Μάλιστα σήμερα, η διακίνηση του πετρελαίου που χρησιμοποιεί (και) η Κίνα γίνεται μέσα από τα Στενά της Μάλακα (μεταξύ Μαλαισίας και Ινδονησίας), ένα σημείο «ευάλωτο» μεταξύ άλλων στις εδαφικές διαφορές μεταξύ των χωρών της περιοχής.

Το πρώτο μέρος του λιμανιού της Γκουάνταρ κατασκευάστηκε τη δεκαετία του 1990 από κινεζικές εταιρείες, ενώ την ευθύνη για τη λειτουργία του έχει σήμερα η «China Overseas Port Holding Company».

Μεταξύ άλλων προτάσεων σήμερα εξετάζεται και η επέκταση των εγκαταστάσεών του, ώστε να μπορεί να εφοδιάζει σκάφη ανοικτής θαλάσσης, κάτι που Κινέζοι αξιωματούχοι έχουν συνδέσει και με τη δυνατότητα «αξιοποίησής» του από το κινεζικό Πολεμικό Ναυτικό, ώστε να αποκτήσει σταθερή πρόσβαση και στον Ινδικό ωκεανό.

Επιπλέον, το γεγονός ότι βρίσκεται πολύ κοντά στα ιρανικά σύνορα, μπορεί να μετατρέψει την Γκουάνταρ και σε ενεργειακό κόμβο. Δεν είναι τυχαίο ότι από την περιοχή υπολογίζεται να περάσει ο εδώ και καιρό σχεδιαζόμενος ιρανο-πακιστανικός αγωγός φυσικού αερίου που πολλοί έχουν ονομάσει «αγωγό της Ειρήνης» (λόγω των προσδοκιών που γεννά για την εξομάλυνση των συχνά «δύσκολων» ιρανο-πακιστανικών σχέσεων), του οποίου η κατασκευή είχε «κολλήσει» και εξαιτίας των κυρώσεων σε βάρος του Ιράν. Η ολοκλήρωσή του υπολογίζεται ότι θα μπορούσε να λύσει το ενεργειακό πρόβλημα του Πακιστάν, αλλά και να καταστήσει το συγκεκριμένο λιμάνι ισάξιας σημασίας με αυτά των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, κόμβο σύνδεσης με τις πλούσιες ενεργειακά περιοχές της Κασπίας και γενικά της Κεντρικής Ασίας.

Το Ισλαμαμπάντ φέρεται να έχει εξετάσει μέχρι και την κατασκευή τερματικού σταθμού υγροποιημένου φυσικού αερίου από το Κατάρ.