Η δημιουργία του κατάλληλου «ψηφιακού περιβάλλοντος», ώστε να δημιουργηθεί η «ενιαία ψηφιακή αγορά» ήταν το θέμα του «φόρουμ» με τίτλο «Digital4EU» που διοργάνωσε χτες στις Βρυξέλλες η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, όπου παρουσιάστηκαν τα πρώτα αποτελέσματα από τη λειτουργία του εργαλείου: «Δείκτης Ψηφιακής Οικονομίας και Κοινωνίας» με το οποίο ελέγχεται η «συνδεσιμότητα» κάθε κράτους - μέλους της ΕΕ. Δηλαδή, κατά πόσο «ψηφιακή είναι κάθε χώρα», κατά πόσο αυτό οδηγεί στην ενιαία ψηφιακή διασύνδεση των κρατών - μελών της ΕΕ και πόσο διαδεδομένο είναι το διαδίκτυο από την απλή του χρήση μέχρι την πρόσβαση που μπορούν να έχουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι ακόμα και σε δεδομένα του Δημοσίου.

Για να γίνει αντιληπτό πόση σημασία δίνει η Ευρωπαϊκή Ενωση στην «ηλεκτρονική διακυβέρνηση» αρκεί να αναφερθεί ότι ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ στον γνωστό δεκάλογο των προτεραιοτήτων που παρουσίασε όταν εκλέχθηκε, στη δεύτερη θέση είχε βάλει την «Συνδεδεμένη Ψηφιακή Ενιαία Αγορά».

Ο «Δείκτης Ψηφιακής Οικονομίας και Κοινωνίας», όπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, «συνδυάζει πάνω από 30 επιμέρους δείκτες και χρησιμοποιεί ένα σύστημα στάθμισης για την κατάταξη κάθε χώρας με βάση τις ψηφιακές της επιδόσεις. Είναι ένα αναλυτικό εργαλείο που παρέχει την πρώτη ύλη για την υλοποίηση της στρατηγικής για την ψηφιακή ενιαία αγορά». Μάλιστα, υπάρχει η εκτίμηση ότι με τη «δημιουργία μιας ενιαίας ψηφιακής αγοράς» «η Ευρώπη (σ.σ. δηλαδή οι επιχειρηματικοί όμιλοι) μπορεί να επιτύχει πρόσθετη ανάπτυξη έως και 250 δισ. ευρώ».

Η «ψηφιακή αγορά», σε συνδυασμό με τα «ευρυζωνικά δίκτυα», έχουν ένα τεράστιο φάσμα εφαρμογών, που η αξιοποίησή τους από τους μονοπωλιακούς ομίλους φέρνει τεράστια κερδοφορία. Είναι στρατηγικό κομμάτι της οικονομίας.

Τρεις μέρες πριν από το χτεσινό «φόρουμ», ο αντιπρόεδρος Αντρους Ανσιπ, αρμόδιος για την Ψηφιακή Ενιαία Αγορά, ανέφερε σχετικά: «Προς το παρόν υπάρχει κοινή αγορά μόνο για το φυσικό, γεωγραφικό χώρο της ΕΕ. Κάτι αντίστοιχο δεν ισχύει και για τον ψηφιακό χώρο. Η ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων, υπηρεσιών και αγαθών υπάρχει προς το παρόν μόνο για τον πρώτο. Στην περίπτωση του ψηφιακού περιβάλλοντος έχουμε να αντιμετωπίσουμε 28 διαφορετικές χώρες που ρυθμίζουν με διαφορετικό τρόπο θέματα ψηφιακής τεχνολογίας, γεγονός που θέτει πολλά εμπόδια».

Σύμφωνα με τα πρώτα αποτελέσματα που παρουσιάστηκαν χτες, την πρώτη θέση στη χρήση του διαδικτύου κατέχει το Λουξεμβούργο με το 93% των κατοίκων να είναι χρήστες και την τελευταία η Ρουμανία με το 48% των κατοίκων να χρησιμοποιούν το διαδίκτυο. Η Ελλάδα βρίσκεται στην τρίτη θέση από το τέλος (με τελευταία δηλαδή τη Ρουμανία και προτελευταία τη Βουλγαρία) καθώς μόνο το 59% των κατοίκων είναι τακτικοί χρήστες, ενώ το 33% δεν έχει καμία σχέση με το διαδίκτυο.

Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία «οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις (ΜΜΕ) συναντούν εμπόδια όσον αφορά το ηλεκτρονικό εμπόριο. Μόνο το 15% των ΜΜΕ πωλούν μέσω διαδικτύου - και από το ποσοστό αυτό, λιγότερες από τις μισές κάνουν πωλήσεις εκτός συνόρων.

Επίσης, «οι ψηφιακές δημόσιες υπηρεσίες αποτελούν καθημερινή πραγματικότητα σε ορισμένες χώρες, ενώ είναι σχεδόν ανύπαρκτες σε άλλες: Το 33% των χρηστών του διαδικτύου στην Ευρώπη χρησιμοποιούν ηλεκτρονικά έντυπα για τη διαβίβαση πληροφοριών σε δημόσιες αρχές, με ποσοστά που κυμαίνονται από 69% στη Δανία έως 6% στη Ρουμανία».

Σε χτεσινές του δηλώσεις ο Αντρους Ανσιπ, σημείωσε ότι «Τα στοιχεία αυτά δείχνουν ότι η Ευρώπη περνά στην ψηφιακή εποχή. (...) Μια ψηφιακή ενιαία αγορά μπορεί να παρέχει ευρύτερη πρόσβαση, να βοηθά τις επιχειρήσεις να καινοτομούν και να αναπτύσσονται, και να αυξάνει την εμπιστοσύνη στις διαδικτυακές υπηρεσίες, όπως η ηλεκτρονική διακυβέρνηση και οι ηλεκτρονικές τραπεζικές υπηρεσίες».