Το αιματοκύλισμα, που ξεκίνησε πέρυσι με τα γεγονότα στην πλατεία Ανεξαρτησίας (φωτ.), ήταν αποτέλεσμα μιας άγριας ενδοϊμπεριαλιστικής «κόντρας»

Αυτά, φυσικά, σήμερα έχουν ξεχαστεί από τους ιμπεριαλιστές και η κυβέρνηση του Κιέβου, που προέκυψε μετά το πραξικόπημα και την ανοιχτή ιμπεριαλιστική επέμβαση και στήριξη, με Πρόεδρο το μεγαλοκαπιταλιστή Πέτρο Ποροσένκο (σοκολατοβιομήχανο, με σειρά άλλων επιχειρήσεων και ΜΜΕ), θεωρείται «ισότιμος συνομιλητής». Συμμετέχει σε όλα τα κονκλάβια ΕΕ και ΝΑΤΟ, έχει προνομιακές σχέσεις με τις ΗΠΑ. Και η ελληνική συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ αναγνωρίζει πλήρως την κυβέρνηση των εθνικιστών - φασιστών, ενώ ο υπουργός Εξωτερικών της, Ν. Κοτζιάς, έσπευσε να συναντήσει τον ΥΠΕΞ αυτής της κυβέρνησης, Π. Κλίμκιν, που χαρακτήρισε «φίλο».

Αν τα σημειώνουμε αυτά είναι γιατί οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα της χώρας και των άλλων χωρών, δεν πρέπει να έχουν ...τηλεοπτική μνήμη, όπως θέλουν να επιβάλλουν τα ΜΜΕ που ανήκουν στους μεγαλοκαπιταλιστές, που προβάλλουν εντυπωσιακές εικόνες από το μακελειό που ακολούθησε το Φλεβάρη του 2014 και τα γεγονότα ξεκομμένα από τις αιτίες τους. Πρέπει επομένως να έχουν ξεκάθαρο ότι μετά την ανατροπή του Β. Γιανουκόβιτς, όταν αυτός θέλησε να διαπραγματευτεί και με την ΕΕ και με τη Ρωσία, υπήρξε σύγκρουση διαφορετικών τμημάτων του ουκρανικού κεφαλαίου που είχαν διαφορετικές προτεραιότητες στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες ΕΕ, ΗΠΑ και Ρωσία, ανάλογα με τα συμφέροντά τους. Ο,τι ακολούθησε, η αντίδραση στην πραξικοπηματική κυβέρνηση στις ανατολικές και νότιες περιοχές της Ουκρανίας, το έγκλημα στην Οδησσό στα γραφεία των Συνδικάτων όπου κάηκαν από τους φασίστες εκατοντάδες άνθρωποι, η ενσωμάτωση της Κριμαίας από τη Ρωσία, οι πολιτοφυλακές των ρωσόφωνων κυρίως πληθυσμών, η εμφύλια σύγκρουση με τους χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες, είναι το αποτέλεσμα αυτής της ενδοαστικής και ενδοϊμπεριαλιστικής σύγκρουσης. Σε αυτήν τη σύγκρουση ο λαός μακελεύεται στο έδαφος του καπιταλισμού και του ανταγωνισμού των μονοπωλιακών ομίλων για το ποιος θα πάρει τη μερίδα του λέοντος από τη λεία, που είναι η γεωστρατηγική θέση της χώρας, ο πλούτος της, τα μερίδια αγοράς. Οι λαοί, και ανάμεσά τους και ο ουκρανικός, μόνο όταν θα σταματήσουν να μπαίνουν κάτω από τις σημαίες των αστών και θα διεκδικήσουν τη δική τους εξουσία και τον πλούτο που παράγουν θα μπορέσουν να ζήσουν ειρηνικά.