Associated Press

Η Yildiz Ercan περιέγραψε με τα μελανότερα χρώματα τις αποτρόπαιες σκηνές της επιδρομής της αστυνομίας, στιγμάτισε τη βιαιότητα και τη βαρβαρότητα της επέμβασης, τη βία και τη βάναυση κακοποίηση των πολιτικών κρατουμένων. Η Kibriye Pinar κατήγγειλε τις δραματικές συνθήκες κράτησης των πολιτικών κρατουμένων και των απεργών πείνας μετά από 236 μέρες απεργίας πείνας, τα δεινά που υφίστανται οι ίδιοι αλλά και οι συγγενείς τους από τις αρχές και κατέληξε χαρακτηριστικά λέγοντας ότι θα προτιμούσε για τον αδελφό της έναν αξιοπρεπή θάνατο, αντάξιο της αγωνιστικότητας και των δημοκρατικών του πεποιθήσεων, παρά τη μετατροπή του σε άταφο νεκρό, από τις αστυνομικές δυνάμεις.

Παίρνοντας το λόγο ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Κ. Αλυσσανδράκης, ο οποίος μόλις τον περασμένο Γενάρη είχε επισκεφθεί την Τουρκία ως μέλος της αντιπροσωπείας της πολιτικής ομάδας της Αριστεράς του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, καταδίκασε την απαράδεκτη κατάσταση στις τουρκικές φυλακές και την ωμή δολοφονία, ουσιαστικά, των αγωνιστών πολιτικών κρατουμένων, αλλά και τη στυγνή απάθεια, με την οποία η «δημοκρατική» ΕΕ, δήθεν προστάτιδα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αντιμετωπίζει την εκτυλισσόμενη τραγωδία, συνεργώντας σιωπηρά στο έγκλημα που διαπράττεται. «Οι πιέσεις», είπε χαρακτηριστικά ο Κ. Αλυσσανδράκης, «κατευθύνονται περισσότερο προς τους πολιτικούς κρατουμένους, ώστε να σταματήσουν την απεργία, παρά προς την τουρκική κυβέρνηση ώστε να κάνει δεκτά τα αιτήματά τους», και πρόσθεσε ότι η ΕΕ έχει τεράστια οικονομικά, πολιτικά και στρατιωτικά συμφέροντα στην Τουρκία. Ο Κ. Αλυσσανδράκης κατέληξε λέγοντας ότι οι ευρωβουλευτές του ΚΚΕ θα συνεχίσουν τις προσπάθειές τους προς κάθε κατεύθυνση, παίρνοντας πρωτοβουλίες και στο πλαίσιο της Ομάδας της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς αλλά και όπου αλλού μπορούν, ώστε να σταματήσει το συνεχιζόμενο έγκλημα κατά των πολιτικών κρατουμένων αλλά και της ίδιας της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Στο πλαίσιο αυτής της δράσης για τον τερματισμό της τραγωδίας, που συντελείται εδώ και μήνες στις τουρκικές φυλακές, εντασσόταν και η Ερώτηση που κατέθεσε ο Κ. Αλυσσανδράκης προς το Συμβούλιο, στις 30 του Μάη, με θέμα την αδιαφορία της ΕΕ για το δράμα των πολιτικών κρατουμένων στις τουρκικές φυλακές παρά τις επανειλημμένες εκκλήσεις. Τα στοιχεία είναι συντριπτικά, όπως τονίζεται στην Ερώτηση του Ελληνα ευρωβουλευτή, καθώς ο αριθμός των νεκρών συνεχώς αυξάνεται και στον αριθμό αυτό θα πρέπει να προστεθούν οι αυτοπυρπολούμενοι και οι συγγενείς των πολιτικών κρατουμένων, με αποτέλεσμα ο αριθμός των «δολοφονημένων» αγωνιστών για τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες να φτάσει τους 54, ενώ «η ΕΕ συμφωνεί με την τουρκική κυβέρνηση και ζητάει να σταματήσουν οι φυλακισμένοι την απεργία και έτσι να λυθεί το θέμα». Η Ερώτηση καταλήγει στιγματίζοντας την «απάθεια της διεθνούς κοινότητας σε μία τέτοια τραγωδία ανθρώπων, που φυλακίστηκαν για τις ιδέες και τον αγώνα τους για τη δημοκρατία». Και ερωτάται το Συμβούλιο: «Τι πιέσεις θα ασκήσει στην Τουρκία ώστε να απελευθερωθούν όλοι οι πολιτικοί κρατούμενοι, που ανέρχονται σε χιλιάδες, σε μία χώρα που θέλει να λέγεται δημοκρατική και χρίστηκε σαν τέτοια από την ΕΕ;».

Η απάντηση του Συμβουλίου ήρθε μόλις μία μέρα πριν από τη συνέντευξη Τύπου, που δόθηκε την Τετάρτη, και αποτελεί ένα ακόμη δείγμα της σιωπηρής συνεργίας της ΕΕ, γεγονός που καταδικάστηκε και κατά τη διάρκεια της συνέντευξης. Οπως χαρακτηριστικά τονίζεται στην απάντηση του Συμβουλίου, το οποίο παρεμπιπτόντως και για λόγους ευγενείας «εκφράζει τη βαθιά του λύπη για το γεγονός ότι οι απεργίες πείνας στην Τουρκία εξακολουθούν να οδηγούν σε θάνατο»(!), θα ξαναθέσει το θέμα στην πρώτη ευκαιρία, η οποία θα είναι κατά τη συνεδρίαση του Συμβουλίου Σύνδεσης ΕΕ-Τουρκίας στις 26 του Ιούνη, αλλά «λαμβάνει υπόψη ότι η τουρκική κυβέρνηση διάλεξε από νωρίς να συνεργαστεί με την επιτροπή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την πρόληψη των βασανιστηρίων». Επίσης, το Συμβούλιο σημειώνει στην απάντησή του πως η τουρκική κυβέρνηση έχει προχωρήσει σε τροποποιήσεις της νομοθεσίας, «οι οποίες έχουν τεθεί σε ισχύ ή πρόκειται σύντομα να τεθούν σε εφαρμογή»(!) και υπενθυμίζει «ότι η συμφωνία για τη σύναψη εταιρικής σχέσης με την Τουρκία, σχετικά με την οποία έλαβε απόφαση στις 8 του Μάρτη 2001, περιλαμβάνει τις μεταρρυθμίσεις των φυλακών ως μεσοπρόθεσμη προτεραιότητα»...

Τέλος, κορωνίδα στο κρεσέντο υποκρισίας αποτελεί το γεγονός ότι το Συμβούλιο «εκφράζει την ελπίδα πως οι απεργοί και οι οικογένειές τους, από την πλευρά τους, θα μετατρέψουν την απόφασή τους». Με άλλα λόγια, να σταματήσουν τον αγώνα τους για να μην πεθάνουν! Ομως, η απάντηση έχει δοθεί ήδη από τους ίδιους τους απεργούς αγωνιστές: «Πεθαίνουμε για τη ζωή» και δεν πρόκειται να σταματήσουμε!