Η μουσική του σχήματος είναι ορχηστρική. Τα όργανα είναι φλάουτο, βιολί, φαγκότο και κλασική κιθάρα. Το ρεπερτόριό μας πιάνει διάφορα είδη μουσικής, που αγαπάμε και θέλουμε να συνδυάσουμε. Κλασική, έθνικ, τζαζ και αυτοσχεδιασμούς. Αυτές οι μουσικές μάς αρέσουν, γιατί φέρνουν ιστορία. Για παράδειγμα. Το έθνικ φέρνει ουσιαστικά την ιστορία του κόσμου, το πώς εξελίχθηκε η μουσική, που δεν εξελίχθηκε μόνη της, αλλά μέσα από κοινωνικές καταστάσεις. Εχουμε συνθέσει και δικιά μας μουσική.

Τίποτα δε γίνεται χωρίς λόγο ύπαρξης, ακόμα και στην ορχηστρική μουσική, ενδεχομένως με πιο ασαφή χαρακτηριστικά. Αρχικά ξεχωρίζει το συναίσθημα, που δημιουργείται, όταν ακούς μια μελωδία. Ετσι κι αλλιώς η μουσική φέρει αισθητική, που υπόκειται σε ταξικό προσδιορισμό. Ακόμα και τι κομμάτια θα επιλέξεις, πώς θα τα ενορχηστρώσεις...

Οι συνθήκες είναι πολύ αρνητικές, ώστε να μπορέσει να ζήσει ένας καλλιτέχνης από την τέχνη του. Η κατάσταση σήμερα για το μουσικό που παίζει ορχηστρική μουσική είναι πολύ δύσκολη κι από μια άλλη πλευρά: Είναι δύσκολη και από την πλευρά των μέσων. Οι μουσικοί καλούνται να φτιάξουν σχήματα κι εξαιτίας της έλλειψης ορχηστρών. Το πιο δύσκολο είναι ότι πρέπει να μπεις στο παιχνίδι των μαγαζιών ή των σκηνών. Κατά συντριπτική πλειοψηφία αδιαφορούν γι' αυτά που έχεις να πεις, το πόσο βαθιά έχεις δουλέψει. Το ζητούμενο είναι πόσο μπορείς να πουλήσεις, λογική σούπερ μάρκετ. Αμα πεις: Εγώ το βράδυ μπορώ να σου φέρω 100 άτομα δε θα ρωτήσουν καν ποιος είσαι και πώς σε λένε. Κάπως έτσι δουλεύει το πράγμα...

• Προσπαθούμε να φτιάξουμε μια δομή για να κάνουμε γνωστό το έργο μας, να ανεβάζουμε υλικό. Ταυτόχρονα, αποτελεί μια συνεχή διαδικασία να σκεφτόμαστε νέα πράγματα.