Στον ολισθηρό δρόμο των ρουσφετιών, της εισφοροδιαφυγής και της προώθησης των νέου τύπου εργασιακών σχέσεων, με ενοικιάσεις και δανεισμό εργαζομένων από εταιρία σε εταιρία, συνεχίζει να πορεύεται η Cosmote, η θυγατρική εταιρία κινητής τηλεφωνίας του ΟΤΕ.

Συγκεκριμένα, συνεχίζει το ηθικά απαράδεκτο καθεστώς της εκμίσθωσης προσωπικού από άλλες εταιρίες. Προσωπικό που τυπικά υπάγεται σε άλλον εργοδότη, και για άλλον τελικά εργάζεται. Ετσι, η θυγατρική του ΟΤΕ απασχολούσε το 2000 πέρα από τους δικούς της 338 μόνιμους υπαλλήλους, και ως «δανεικούς» 76 από τον ΟΤΕ, έναν από το δεύτερο ισχυρότερο μέτοχό της, τη νορβηγική Telenor και 500 από άλλες εταιρίες. Οπερ σημαίνει ότι δύο στους τρεις εργαζόμενους της εταιρίας δεν ήταν δικοί της! Η ίδια κατάσταση συνεχίζεται και σήμερα.

Κατά πληροφορίες, πίσω από τον όρο «άλλες εταιρίες» που χρησιμοποιεί η Cosmote, κρύβονται εταιρίες όπως η Intracom που διατηρούν άμεσες σχέσεις με άλλη εταιρία κινητής τηλεφωνίας, την Panafon, η οποία ανταγωνίζεται ευθέως τη θυγατρική του ΟΤΕ. Επομένως, σε καθαρά διαχειριστικό επίπεδο, τίθεται το ερώτημα, πώς διασφαλίζεται το απόρρητο των επιχειρηματικών κινήσεων σε ένα χώρο έντονα ανταγωνιστικό.

Εξάλλου, σύμφωνα με καταγγελίες εργαζομένων στον ΟΤΕ, με το σύστημα του «πάρε - δώσε» εργαζομένων, που προέρχονται από άλλες εταιρίες, επιδιώκεται το βόλεμα συγκεκριμένων ατόμων, που διατηρούν συγγενικές ή κομματικές σχέσεις με στελέχη του ΟΤΕ, υπουργούς και συμβούλους. Προωθούνται δε σε μια ταχέως αναπτυσσόμενη εταιρία και σε ανώτερες θέσεις, πέρα από αξιοκρατικές διαδικασίες προσλήψεων και προαγωγών.

Να σημειωθεί και το γεγονός ότι η Cosmote ειδικεύεται στην κεκαλυμμένη εισφοροδιαφυγή, μέσω καταβολής μικρών - σε σχέση με τα κέρδη της - μισθών και άρα εισφορών στα ασφαλιστικά ταμεία. Για να αμβλύνει τις αντιδράσεις, προωθεί τη χορήγηση «πριμ» στους εργαζόμενους. Το «πριμ» και ευκαιριακό χαρακτήρα έχει, και οδηγεί τον εργαζόμενο στο λάθος να ταυτίζει υποσυνείδητα το δικό του ταξικό όφελος, με αυτό της επιχείρησης. Ετσι, από τη μια πλευρά, η επιχείρηση του δίνει λίγα, και από την άλλη τον αναγκάζει να εξυπηρετήσει τους δικούς της στόχους - που ισοδυναμούν με δισ. δρχ. - για να του παραχωρήσει κι αυτού μερικά ψίχουλα.

Επίσης το λεγόμενο πριμ απόδοσης δίνεται μόνο εφόσον επιτευχθούν οι επιχειρησιακοί στόχοι που περιέχονται στον προϋπολογισμό που κατάρτισε η διοίκηση και ο κάθε εργαζόμενος έχει επιτύχει τους στόχους που του τέθηκαν για κάθε χρόνο, πάλι από τη διοίκηση.