Οι δύο ηγέτες μοιράστηκαν αγωνίες και φιλοφρονήσεις για τα αντιλαϊκά επιτεύγματά τους

Ο Ιταλός πρωθυπουργός, Ματέο Ρέντσι, υποδέχτηκε την Πέμπτη και Παρασκευή 22 και 23/1 τη Γερμανίδα καγκελάριο, Αγκελα Μέρκελ, στη Φλωρεντία, σε μια συνάντηση που σύμφωνα με ΜΜΕ των δύο χωρών είχε ως θέματα την «ευελφάλεια», την «ανάπτυξη» της ΕΕ, τις «δομικές μεταρρυθμίσεις», την «περιστολή των δαπανών».

Η συνάντηση έγινε με πρωτοβουλία του Ρέντσι, στο φόντο διεργασιών που εντείνονται στο εσωτερικό της ΕΕ για το μείγμα πολιτικής που κάθε μερίδα κεφαλαίου εκτιμά ότι θα διασφαλίσει τη δύναμή της και μιας σειράς επαφών που ηγέτες «ανταλλάσσουν» (βλέπε και συναντήσεις Μέρκελ - Ολάντ).

Λίγες ώρες πριν από τις κοινές δηλώσεις που έκαναν οι δύο ηγέτες, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) είχε ανακοινώσει νέα μέτρα υπέρ του ευρωενωσιακού κεφαλαίου, που ο Ρέντσι επισήμανε πως για να είναι αποτελεσματικά θα πρέπει να συνδυαστούν με μεταρρυθμίσεις σε κάθε χώρα. Εδωσε ως παράδειγμα τα αντεργατικά μέτρα που η Ρώμη επιταχύνει και επισήμανε μάλιστα πως η χώρα του πρέπει να «βάλει το τούρμπο» για να υλοποιηθούν όλες οι αλλαγές που χρειάζονται (προς όφελος των μονοπωλίων φυσικά).

Η Γερμανίδα καγκελάριος σημείωσε ότι το πρόγραμμα «ποσοτικής χαλάρωσης» της ΕΚΤ δεν πρέπει να αποτελέσει δικαιολογία από μέρους των κυβερνήσεων των κρατών - μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης για την επιβράδυνση της προώθησης διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων.

Επιπλέον, η Μέρκελ χαρακτήρισε τις αντιλαϊκές ρυθμίσεις που προωθεί η ιταλική πλευρά «φιλόδοξες» και «πολύ σημαντικές», επισημαίνοντας μάλιστα - σύμφωνα με την εφημερίδα «Φλόρενς Ντέιλι» - ότι Γερμανοί επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται στην Ιταλία, της έλεγαν πόσο ελεύθεροι νιώθουν πλέον και ότι μπορούν να προσλαμβάνουν εργάτες χωρίς «να φοβούνται πια το ανυπολόγιστο κόστος» (αναφερόμενοι προφανώς στις εύκολες απολύσεις που η κυβέρνηση διασφάλισε για τους μεγαλοεργοδότες, ώστε να προσελκύσει επενδύσεις στην Ιταλία).

Μεταξύ άλλων, ο Ρέντσι υπογράμμισε ότι Βερολίνο και Ρώμη έχουν αυξήσει σημαντικά την «ελαστικότητα» όσον αφορά τη διαμόρφωση και εκτέλεση των δημόσιων προϋπολογισμών, επιβεβαιώνοντας ότι οι διαφορές που «χωρίζουν» δυνάμεις της ΕΕ είναι πολύ λιγότερες από όσες τους ενώνουν με στόχο τη διασφάλιση των επιχειρηματικών κερδών και τη συντριβή των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων.