Σταθερά προσανατολισμένη στη μείωση του ενεργειακού κόστους των μεγάλων βιομηχανιών υπήρξε η συγκυβέρνηση καθ' όλη τη διάρκεια της θητείας της, την ίδια στιγμή που για εκατοντάδες χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά οι λογαριασμοί της ΔΕΗ αποτελούν μία τεράστια -για το μέγεθος των εισοδημάτων τους- και πολλές φορές ανυπέρβλητη μηνιαία δαπάνη. Παράλληλα και ο ΣΥΡΙΖΑ, παρόλο που συνηθίζει να λέει πως «η ηλεκτρική Ενέργεια είναι δημόσιο κοινωνικό αγαθό», με στοχευμένες παρεμβάσεις του έχει στείλει σαφή μηνύματα προς τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, και πιο ειδικά στις ενεργοβόρες βιομηχανίες, ότι το ζήτημα του ενεργειακού κόστους της βιομηχανίας βρίσκεται στην κορυφή της πολιτικής του ατζέντας, αφού η μείωση αυτού του κόστους αποτελεί παράγοντα ανάπτυξής τους.

Το ζήτημα, βέβαια, δεν απασχολεί στενά μόνο τις μεγάλες επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα αλλά αποτελεί ευρύτερο πρόβλημα της ΕΕ, η οποία παραμένει σταθερά εξαρτημένη από τις εισαγωγές Ενέργειας, γεγονός που, σε συνδυασμό, ανάμεσα σε άλλα, με την παρατεταμένη ύφεση και τους οξύτατους γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς με επίκεντρο την Ενέργεια και τους δρόμους μεταφοράς της, επιβαρύνει ιδιαίτερα το κόστος παραγωγής των ευρωπαϊκών βιομηχανικών προϊόντων, καθιστώντας τα έτσι λιγότερο «ανταγωνιστικά» στις διεθνείς αγορές, έναντι των αντίστοιχων αμερικανικών, ιαπωνικών, κινεζικών και όχι μόνο προϊόντων.

Είναι ενδεικτικές οι εισηγήσεις του Ευρωκοινοβουλίου προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή που κατατέθηκαν το 2014, με τις οποίες καλεί σε λήψη μέτρων ειδικά για την προστασία της ευρωπαϊκής χαλυβουργίας -αλλά όχι μόνο- έναντι των διεθνών ανταγωνιστών της, επισείοντας, μεταξύ άλλων, τον κίνδυνο κλεισίματος βιομηχανικών μονάδων και μεταφοράς τους σε χώρες με χαμηλότερο κόστος Ενέργειας. Ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τις συνθήκες του «διεθνούς ανταγωνισμού», το Ευρωκοινοβούλιο προτρέπει σε λήψη μέτρων για την προστασία των ευρωπαϊκών μονοπωλίων του κλάδου έναντι μέτρων προστατευτισμού που λαμβάνουν «ορισμένοι από τους εμπορικούς εταίρους» -μεταξύ αυτών και οι ΗΠΑ- που, όπως αναφέρει, «παρεμποδίζουν αδικαιολόγητα τις εξαγωγές χάλυβα της ΕΕ». Ειδικά γι' αυτόν το σκοπό, «προτρέπει την Επιτροπή» να προβεί σε εμπορικά αντίποινα -«μέσα εμπορικής άμυνας» κατά την ορολογία της έκθεσης- ώστε να καταπολεμήσει τον αθέμιτο ανταγωνισμό «τρίτων χωρών», εξασφαλίζοντας την πρόσβαση των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων στις αγορές και στις πρώτες ύλες.

Η ελληνική κυβέρνηση, κατά την άσκηση της Προεδρίας της ΕΕ το πρώτο εξάμηνο του 2014, κατέβαλλε πράγματι φιλότιμες προσπάθειες για την προώθηση του θέματος, με χαρακτηριστική στιγμή το Ατυπο διήμερο Συμβούλιο Ανταγωνιστικότητας, τον περασμένο Μάη στην Αθήνα, με βασικό θέμα τη μείωση του ενεργειακού κόστους και με έμφαση στο ιδιαίτερα υψηλό κόστος Ενέργειας των ευρωπαϊκών βιομηχανιών έναντι των αντίστοιχων των ΗΠΑ. Η αντιπροσωπεία του ΣΕΒ, που είχε συμμετάσχει σε εκείνο το συμβούλιο εκπροσωπώντας τους «παραγωγικούς φορείς», είχε χαρακτηρίσει το ζήτημα του ενεργειακού κόστους ως «ζήτημα επιβίωσης» για την εγχώρια βιομηχανία.

Φυσικά η συγκυβέρνηση δεν έμεινε στα λόγια και τις υποσχέσεις, κάνοντας, στο μέτρο του δυνατού, ό,τι περνούσε απ' το χέρι της για να ικανοποιήσει το αίτημα των βιομηχάνων που διψούν για φτηνή Ενέργεια, με τα πλέον χαρακτηριστικά μέτρα να προκύπτουν από τη μείωση των τιμολογίων της ΔΕΗ για τις ενεργοβόρες βιομηχανίες που ξεκινούν από 10% και φτάνουν μέχρι και 35%, συνολικού ύψους 150 εκατ. ευρώ. Το ... «κοινωνικό τιμολόγιο» της ΔΕΗ προς τους βιομηχάνους προβλέπει γενική έκπτωση 10% για όλες τις βιομηχανίες υψηλής τάσης, επιπλέον μείωση κατά 10% για όλες τις βιομηχανίες που καταναλώνουν ετησίως περισσότερες από 100.000 MWh, ενώ για όσες λειτουργούν τη νύχτα ή τα Σαββατοκύριακα παρέχεται έκπτωση επιπλέον κατά 25%.

Οι προσπάθειες της κυβέρνησης δεν περιορίστηκαν, βέβαια, μόνο στη μείωση των τιμολογίων της ΔΕΗ, καθώς έδωσε και μια σειρά από άλλα «δωράκια», όπως η μείωση του τέλους Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας που πληρώνεται μέσω λογαριασμών ΔΕΗ και ανεβάζει το κόστος, όπως ανώτατο πλαφόν στο 1 εκατ. αλλά και καθιέρωση μικρότερων συντελεστών υπολογισμού του για τις βιομηχανίες, εφαρμογή της «διακοψιμότητας» από 1η Γενάρη (δικαίωμα διακοπής χρήσης ηλεκτρικής Ενέργειας) με το ετήσιο όφελος να υπολογίζεται στα 60 εκατ. ευρώ. Εκτός από τη ΔΕΗ, και η ΔΕΠΑ προχώρησε σε εκπτώσεις προς τους βιομηχανικούς πελάτες της αναλόγως του ύψους της κατανάλωσης, ενώ πλέον και οι τιμές προμήθειας είναι αισθητά χαμηλότερες σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, αποτέλεσμα της νέας σύμβασης με την «Gazprom». Ολα τα παραπάνω είναι πολύ ενδεικτικά και αφορούν μόνο το τυπικό μέρος των εκπτώσεις που λαμβάνουν οι μεγάλοι βιομηχανικοί όμιλοι στη χώρα, δίχως να υπολογίζονται άλλοι «διακανονισμοί» επί των χρεών παρελθόντων ετών κ.ά.

Από την πλευρά του, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει καταθέσει και αυτός τα διαπιστευτήριά του προς τους μονοπωλιακούς ομίλους και τις μεγάλες επιχειρήσεις, με την, πλέον χαρακτηριστική, τοποθέτηση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης για το ζήτημα, την ομιλία του προέδρου του, Αλ. Τσίπρα, στη γενική συνέλευση του ΣΕΒ τον περασμένο Μάη. Από το βήμα της είχε επισημάνει ότι πρόθεση του κόμματός του είναι η μείωση κατά κλάδους του ενεργειακού κόστους των βιομηχανιών, ενώ είχε επισημάνει ότι είναι ευθύνη της κυβέρνησης η μείωση του ενεργειακού κόστους για τη βιοτεχνία και την ενεργοβόρο βιομηχανία, χαρακτηρίζοντας μάλιστα υποχρέωση του κράτους τη στήριξη της βιομηχανίας.

Γενικότερα, ο ΣΥΡΙΖΑ, καθ' όλο το προηγούμενο διάστημα, έχει υποστηρίξει τη μείωση του ενεργειακού κόστους των βιομηχανιών, έχοντας μάλιστα λάβει θέση στη διένεξη που υπάρχει μεταξύ ορισμένων ομίλων και της ΔΕΗ για το ύψος των τιμολογίων του βιομηχανικού ρεύματος, καλώντας την κυβέρνηση να λάβει επιπλέον μέτρα μείωσης των τιμολογίων, προτείνοντας, μεταξύ άλλων, την κατάργηση Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στο πετρέλαιο και στο φυσικό αέριο που χρησιμοποιείται για την παραγωγή ρεύματος, την αναστολή πληρωμής τέλους ρύπων κ.ά. Σε κάθε περίπτωση, πέραν των όσων υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ περί φτηνού ή και δωρεάν ρεύματος μέχρι κάποιο όριο κατανάλωσης για τα νοικοκυριά, όλο το προηγούμενο διάστημα έχει δείξει ότι κύρια έγνοιά του είναι η φτηνή Ενέργεια για τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται άλλωστε και η στάση των συνδικαλιστικών δυνάμεών του στην ΠΟΕΜ, οι οποίες υποστήριξαν το αίτημα της πλειοψηφίας στο διοικητικό της συμβούλιο για όσο το δυνατόν πιο φτηνό ρεύμα στη χαλυβουργία, ούτως ώστε να... σωθούν οι θέσεις εργασίας.