Συνεχίζεται η ανάσυρση των σορών των άτυχων επιβατών από την θάλασσα της Ιάβας που επέβαιναν στο αεροσκάφος της εταιρείας χαμηλού κόστους «AirAsia»

Πληθαίνουν τα ερωτήματα καθώς συνεχίζονται οι έρευνες για τον εντοπισμό των (σορών των) επιβατών, του αεροσκάφους, αλλά και των αιτιών που οδήγησαν στην (όπως όλα δείχνουν) συντριβή του αεροσκάφους της «AirAsia». Μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές είχαν ανασυρθεί οι σοροί 34 ανθρώπων και πέντε μεγάλα τμήματα του Αirbus που Α 320-200 που την Κυριακή 28 Δεκέμβρη ξεκίνησε με 162 επιβάτες από τη Σουραμπάγια της Ινδονησίας αλλά δεν κατάφερε να φτάσει ποτέ στη Σιγκαπούρη, όπου και κατευθυνόταν.

Στην Ινδονησία έχει ξεκινήσει μια μεγάλη συζήτηση που - χωρίς να υπάρχουν ακόμα συγκεκριμένες αποδείξεις - αποδίδουν τη νέα αεροπορική τραγωδία στον άσχημο καιρό. Η Μετεωρολογική Υπηρεσία της χώρας έκανε λόγο για «πάγο» που επικρατούσε την ώρα που το αεροσκάφος υπέβαλε αίτημα να ανέβει σε μεγαλύτερο ύψος και πιθανώς από αυτό να προκλήθηκε «μηχανική βλάβη». Ωστόσο, η συγκεκριμένη υπηρεσία δεν έχει ούτε αρμοδιότητα να κάνει ολοκληρωμένες εκτιμήσεις για τις αιτίες μηχανικών βλαβών σε αεροπλάνα, πολύ περισσότερο για τα μέτρα που αν είχαν ληφθεί θα μπορούσαν αυτές οι βλάβες να αποφεύγονταν, για το επίπεδο ασφάλειας και τους ελέγχους που απαιτούνται, ώστε να ελαχιστοποιείται το ενδεχόμενο τέτοιων βλαβών και ατυχημάτων. Ζητήματα που έρχονται στο προσκήνιο όλο και περισσότερο, καθώς οι μέρες περνούν και η συζήτηση στρέφεται όλο και πιο μακριά από την ουσία: το ότι δηλαδή, όσο οι αερομεταφορές ελέγχονται και ρυθμίζονται από τους καπιταλιστές και το κράτος τους, δηλαδή οργανώνονται με κριτήριο το μέγιστο και γρήγορο κέρδος, τότε κανείς δεν μπορεί να πει ότι έχει γίνει το καλύτερο δυνατό για την ασφάλεια της ανθρώπινης ζωής και συνολικά της πτήσης.

Δημοσιεύματα και αναλύσεις σε διεθνή και ντόπια ΜΜΕ φωτίζουν μια σειρά πλευρές: Για παράδειγμα, γράφτηκε ότι η ραγδαία εμφάνιση αεροπορικών εταιρειών «χαμηλού κόστους» (πρότυπο των οποίων θεωρείται και η «AirAsia») έχει προκαλέσει μεγάλη συμφόρηση στον εναέριο χώρο της νοτιοανατολικής Ασίας. Το πώς οι εταιρείες «χαμηλού κόστους» μειώνουν το κόστος είναι επίσης ένα μεγάλο ζητούμενο, καθώς εκτός από περικοπές σε ελέγχους και άλλα μέτρα ασφαλείας, συχνά προσλαμβάνεται προσωπικό με ακατάλληλη εκπαίδευση, το οποίο υποβάλλεται σε εξαντλητικά ωράρια. Χαρακτηριστικά, η «AirAsia» περηφανεύεται για το πόσο λίγο χρόνο «ξοδεύουν» τα αεροπλάνα της στο έδαφος, τον πολύ λίγο χρόνο που ολοκληρώνει την εκφόρτωση και φόρτωση επιβατών και αποσκευών. Ορισμένες εφημερίδες ανέφεραν ότι η ΕΕ δεν επιτρέπει σε ινδονησιακές εταιρείες να χρησιμοποιούν τον εναέριο χώρο της (κάτι φυσικά που δεν είναι άσχετο με τους ανταγωνισμούς ανάμεσα στα μονοπώλια του κλάδου), εξαιτίας των χαμηλών στάνταρ ασφαλείας στις πτήσεις. Ερωτήματα δημιουργεί και το γεγονός ότι χάθηκε η επαφή με τους κυβερνήτες του αεροσκάφους.

Πάντως, το υπουργείο Μεταφορών της Ινδονησίας ανακοίνωσε ότι ανεστάλη η άδεια της «AirAsia» για το δρομολόγιο Σουραμπάγια - Σιγκαπούρη, καθώς διαπιστώθηκε ότι είχε κάνει παραβιάσεις, δεν έπρεπε να εκτελεί τη συγκεκριμένη πτήση Κυριακές (μέρα που έγινε και το ατύχημα). Η κυβέρνηση εμφανίζεται έτοιμη να προχωρήσει σε ελέγχους συνολικά της λειτουργίας της εταιρείας, ωστόσο το ενδιαφέρον της είναι όχι μόνο όψιμο αλλά και προκλητικό. Η «ελεύθερη αγορά» - της οποίας αποτέλεσμα είναι και η νέα αεροπορική τραγωδία - είναι μόνιμη επωδός για το νέο πρόεδρο της χώρας Γουιντόντο που μπορεί να ισχυρίζεται ότι δουλεύει και για τους κατατρεγμένους, αλλά δεν κρύβει καθόλου πως βασική του προτεραιότητα είναι η «προσέλκυση επενδυτών» με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το λαό και την ασφάλειά του, σε όλους τους τομείς της ζωής του.