Κυριακή 17 Ιούνη 2001
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 26
ΔΙΕΘΝΗ
ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ
Η καταστροφή που έρχεται...

Είναι η πιο σκοτεινή ώρα για το Αφγανιστάν, και φως στην άκρη του τούνελ δεν υπάρχει

Προσφυγικό στρατόπεδο. Στο Αφγανιστάν πεθαίνουν καθημερινά έξι παιδιά από υποσιτισμό...

Associated Press

Προσφυγικό στρατόπεδο. Στο Αφγανιστάν πεθαίνουν καθημερινά έξι παιδιά από υποσιτισμό...
Τα τελευταία «κατορθώματα» των κυβερνώντων το Αφγανιστάν, Ταλιμπάν, μεταφέρει η κα Κέιτ Κλαρκ, η ανταποκρίτρια του «BBC World Service» που απέλασε το καθεστώς διότι, ασφαλώς, δεν άρεσαν καθόλου όσα έγραφε: σε άρθρο της για τη βρετανική εφημερίδα «Independent» αυτό το μήνα η Κλαρκ αναφέρει πως «μελετάται» η δημιουργία ενός εγγράφου που θα θέτει όσους ξένους εισέρχονται στο Αφγανιστάν υπό την άμεση δικαιοδοσία της «θρησκευτικής αστυνομίας» της χώρας. Τα περισσότερα εγκλήματα θα τιμωρούνται διά της απέλασης ή της φυλάκισης, όμως σε περίπτωση που διαπράξουν μοιχεία με Αφγανή, οι ξένοι θα συμφωνούν να εκτελεστούν διά λιθοβολισμού. Επίσης, θα συμφωνούν να συμπεριφέρονται όπως ορίζει η εκδοχή των Ταλιμπάν σε ό,τι αφορά τη Σαρία, τον ισλαμικό νόμο. Ο ΟΗΕ δεν προέβη σε κανένα σχόλιο.

Είναι μόνον η τελευταία μιας μακριάς σειράς απίστευτων εξελίξεων που κάνουν τις σχέσεις των Ταλιμπάν με τη διεθνή κοινότητα, ειδικά με τις ανθρωπιστικές οργανώσεις του ΟΗΕ και τις μη κυβερνητικές οργανώσεις, διαρκώς χειρότερες. Και θέτει το ερώτημα αν οι οργανώσεις θα διακόψουν τα προγράμματά τους, που σημαίνουν ζωή ή θάνατο για εκατομμύρια Αφγανούς. Κάθε μέρα που περνάει, έξι παιδιά κατά μέσο όρο πεθαίνουν από υποσιτισμό στο βόρειο Αφγανιστάν, και αυτό συμβαίνει τους τελευταίους τέσσερις μήνες, σύμφωνα με την οργάνωση «Save the Children».

Αλλά τα «κατορθώματα» των Ταλιμπάν κάνουν την παροχή βοήθειας στο λαό του Αφγανιστάν όλο και πιο δύσκολη υπόθεση. Η απαγόρευση στις γυναίκες που συμμετέχουν στις ανθρωπιστικές αποστολές να οδηγούν, το κλείσιμο νοσοκομείου ιταλικής οργάνωσης επειδή συνέτρωγαν σε αυτό άνδρες και γυναίκες, η επιδρομή σε νοσοκομείο του Ερυθρού Σταυρού χωρίς σαφείς αιτίες, οι ξυλοδαρμοί και οι προπηλακισμοί των εργαζομένων σε αυτό, ο εξαναγκασμός των Ινδουιστών να φορούν κίτρινη κορδέλα για την «προστασία» τους - μέτρο που θυμίζει έντονα την πολιτική του Αδόλφου Χίτλερ σε βάρος των Εβραίων («κι αυτοί έλεγαν πως ήθελαν να μας προστατεύσουν», σχολιάζει ένας επιζών του Αουσβιτς) - η καταστροφή των αγαλμάτων του Βούδα στο Μπαμιγιάν το Μάρτη, όλα αυτά σηματοδοτούν μια διαρκή επιδείνωση.

Το χειρότερο όλων είναι η απειλή να σταματήσει το επισιτιστικό πρόγραμμα του ΟΗΕ, που παρέχει καθημερινά τροφή σε περίπου 300.000 ανθρώπους, οι οποίοι την αναδιανέμουν. Απειλή που προκύπτει από το ότι δεν έχει επιτραπεί από τους Ταλιμπάν στην αποστολή του ΟΗΕ να ανανεώσει τους καταλόγους εκείνων που χρήζουν βοήθειας, οι οποίοι είχαν καταρτιστεί πέντε χρόνια πριν. Ο λόγος: δεν επιτρέπεται σε άνδρες να πάρουν συνεντεύξεις από γυναίκες του Αφγανιστάν. Ο ΟΗΕ προσπάθησε να προσλάβει 800 Αφγανές για τις συνεντεύξεις, όμως οι Ταλιμπάν το απαγόρευσαν. Βδομάδες αργότερα, πρότειναν να έρθουν γυναίκες από το Πακιστάν για να τις διεξάγουν. Ο Ερικ ντε Μουλ, ειδικός συντονιστής του ΟΗΕ για το αφγανικό, είναι έξαλλος. Για να εφαρμόσουν τους κανόνες τους, που προκύπτουν από τη δική τους εκδοχή της Σαρία, λέει, αποστερούν χιλιάδες της αναγκαίας βοήθειας. «Τους είπα, αν θέλετε να πολεμήσετε όλον τον κόσμο, είναι η επιλογή σας, αλλά δεν μπορείτε να περιμένετε από εμάς να κάνουμε το ίδιο. Η κατάσταση είναι δραματική... και αν δε βελτιωθούν τα πράγματα, το πρόγραμμα θα ανασταλεί». Η απάντηση του υπουργού Εξωτερικών των Ταλιμπάν, Ουακίλ Αχμάντ Μουταουακίλ, ήταν ότι «ο ΟΗΕ χειροτερεύει τα προβλήματά μας αντί να βρίσκει λύσεις». Παράλληλα, οι Ταλιμπάν εξαπέλυαν κατηγορίες εναντίον «ενώσεων γυναικών στο εξωτερικό, Εβραίων και Αφγανών γυναικών με δεσμούς με την αντιπολίτευση», διότι αυτές «προκαλούν την ένταση» με τον ΟΗΕ. Λύθηκε το μυστήριο, λοιπόν: για όλα φταίνε οι γυναίκες. Υπέροχα...

Στα περίχωρα της Καμπούλ, ο 9χρονος Ναΐμ Γκουλ ζητιανεύει από τους ξένους. Δε ζητά χρήματα. «Καλάμ, καλάμ!» φωνάζει στα περσικά. Θέλει ένα μολύβι. Για να ζωγραφίσει κάτι πιο αισιόδοξο από τη διαγραφόμενη καταστροφή για το λαό του, ίσως. Αλλά για το Νΐμ δεν υπάρχει μολύβι. Ούτε ελπίδα. Τη χώρα του την κυβερνά και τη σπαράσσει το μίσος.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ