Τη Δευτέρα 15 Δεκέμβρη, 7.00 μ.μ. στο δημαρχείο Καισαριανής, θα πραγματοποιηθεί η κεντρική εκδήλωση των Τομεακών Οργανώσεων Ανατολικών Συνοικιών Αττικής του ΚΚΕ και της ΚΝΕ για το Δεκέμβρη του 1944 και τη συμβολή του λαού των Ανατολικών Συνοικιών. Θα μιλήσει ο Θέμης Γκιώνης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.

Προετοιμάζοντας την εκδήλωση τις τελευταίες 3 βδομάδες, οι Τομεακές Οργανώσεις πραγματοποίησαν τέσσερις επιτυχημένες παρουσιάσεις της επανέκδοσης του βιβλίου της 6ης Αχτίδας της ΚΟΑ από το 1945, «Οι Ανατολικές Συνοικίες το Δεκέμβρη του 1944», σε Ηλιούπολη, Βύρωνα, Ζωγράφου και Υμηττό.

Οπως αναδείχθηκε στις εκδηλώσεις, ο Δεκέμβρης του 1944, συνέχεια της πάλης του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ και προοίμιο της τρίχρονης εποποιίας του ΔΣΕ, υπήρξε φαινόμενο μοναδικό σε ολόκληρη την Ευρώπη μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Καισαριανή, Βύρωνας, Υμηττός, Λόφος Αρδηττού, Μετς, Παγκράτι, Κατσιπόδι (Δάφνη), Δρουγούτι (τμήμα του Ν. Κόσμου), Κουπόνια (Κάτω Ιλίσια): Οι φτωχογειτονιές της Ανατολικής Αθήνας είχαν τη δική τους συμβολή στο γνήσιο λαϊκό ξέσπασμα μετά τη «ματωμένη Κυριακή» της 3ης του Δεκέμβρη και καταγράφονται στο βιβλίο που επανεκδόθηκε και κυκλοφορεί από τη «Σύγχρονη Εποχή».

Η συμβολή του λαού της περιοχής στις 33 μέρες των μαχών υπήρξε γιγάντια. Πλάι στους ένοπλους μαχητές πήραν μέρος χιλιάδες, ως τραυματιοφορείς, νοσοκόμοι, σύνδεσμοι κ.ά.

«Καθημερινά είχε απώλειες ο ΕΛΑΣ αλλά τα ντουφέκια ποτέ δε σταμάτησαν να κελαηδούν. Πίσω από κάθε μαχητή παραμόνευε και ένας άμαχος για να πάρει τη θέση του. Το Σύνταγμα των Ανατολικών Συνοικιών, που είχε τις πρώτες μέρες του Δεκέμβρη 1.300 μαχητές, είχε απώλειες σε νεκρούς και τραυματίες οκτακόσιους! Κι όμως την τελευταία μέρα του Δεκέμβρη βρέθηκε με δύναμη 1.800!»

Το παραπάνω απόσπασμα από την μπροσούρα δείχνει την αποφασιστικότητα με την οποία πάλεψε ο λαός, με την ορμή που του έδωσε η συνειδητοποίηση της δύναμής του. Χαρακτηριστικά είναι και τα αποσπάσματα της μπροσούρας που αξιοποίησε ο Θ. Γκιώνης στην ομιλία του στην εκδήλωση στου Ζωγράφου, όπως το παρακάτω: «Για το αετόπουλο 12 χρονών, που σκοτώθηκε την ώρα που μετέφερε πολεμοφόδια. Για τη Βάσια Φωτιάδη, που μάζευε κάθε βράδυ τους νεκρούς από την πρώτη γραμμή. Για τη "Μάνα" του ΕΛΑΣ, που όταν σκοτώθηκε ο σκοπευτής και ο προμηθευτής ενός πολυβόλου αντικατέστησε και τους δύο, τσάκισε τους Ριμινίτες και όταν δέχτηκε οκτώ τραύματα από όλμο, με τη βία μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο. Για την Τζανέλη, που χτίζοντας οχυρωματικά στην πρώτη γραμμή, τραυματίστηκε βαριά στο λαιμό και προσπαθούσε να κρύψει τον τραυματισμό της για να μην εγκαταλείψει τη μάχη».

Ο ηρωικός Δεκέμβρης του λαού, μάθημα λαϊκής πάλης, διδάσκει ακόμα και σήμερα την εργατική τάξη. Γι' αυτό στοιχειώνει τη σκέψη αστών και οπορτουνιστών. «Κατά τους αστούς, ο Δεκέμβρης ήταν μια "κομμουνιστική στάση" και επιλογή εθνικού διχασμού», σημείωσε ο Θ. Γκιώνης, «κατά τους οπορτουνιστές, ήταν λάθος η ένοπλη αντίσταση, τυχοδιωκτισμός του ΚΚΕ. Αρκετοί, τάχα "ψύχραιμοι" αναλυτές, λένε ότι φταίνε και οι δύο πλευρές».

Ομως η μνήμη και τα διδάγματα του Δεκέμβρη δεν μπορούν εύκολα να διαστρεβλωθούν. Το ΚΚΕ παραμένοντας όρθιο, τιμώντας τις ηρωικές στιγμές της εργατικής τάξης και βγάζοντας συμπεράσματα δείχνει ότι μονόδρομος για τους λαούς είναι η πάλη με όλα τα μέσα ενάντια στους κυρίαρχους. Το πύρινο σύνθημα του Δεκέμβρη παραμένει ζωντανό: «Οταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα».