Κλιμάκια του ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή βρέθηκαν δίπλα στους πληγέντες, στις περιοχές που υπέστησαν καταστροφές. Αργά το βράδυ της Παρασκευής, η δήλωση του Χρήστου Κατσώτη, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ και βουλευτή, από το Καματερό αποτύπωνε την κατάσταση. «Είμαστε εδώ και βλέπουμε ότι για ακόμη μία φορά η φτωχολογιά στις λαϊκές συνοικίες πνίγεται με τις πρώτες βροχές. Οι ευθύνες της κυβέρνησης, της Περιφέρειας και του δήμου είναι πολύ μεγάλες. Δίνουν χρήματα στους επιχειρηματικούς ομίλους, όμως, δε δίνουν για αντιπλημμυρικά έργα προκειμένου να μην πνιγεί ο κόσμος, να μη χάνει τα σπίτια του. Επείγει σήμερα η κυβέρνηση να καταγράψει, όπως η Περιφέρεια και ο δήμος με τις υπηρεσίες τους, τις ζημιές που έχουν γίνει, να αποζημιωθεί ο κόσμος και βέβαια να προχωρήσουν άμεσα σε όλα τα μέτρα που είναι αναγκαία προκειμένου να αποφευχθούν καταστροφές ή και να χαθούν ζωές με αυτές τις συνθήκες που θα επικρατήσουν το επόμενο διάστημα».

Πράγματι, όλα όσα συνέβησαν αναδεικνύουν περίτρανα τις ελλείψεις σε υποδομές και έργα αποφασιστικής σημασίας για εκατομμύρια κατοίκους της πρωτεύουσας. Στο Μενίδι το πρόβλημα είναι διαχρονικό. Δεν είναι τυχαίο ότι οι δυνάμεις του ΚΚΕ στο δήμο αλλεπάλληλα έχουν ζητήσει επιτακτικά να υπάρξει μέριμνα με αντίστοιχα έργα. Οπως δηλώνει η Γιούλη Αγγελοπούλου, δημοτικός σύμβουλος της «Λαϊκής Συσπείρωσης»: «Η δημοτική αρχή πάντα το θέμα της αντιπλημμυρικής προστασίας το αντιμετώπιζε ως δευτερεύον πρόβλημα. Μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές της Πάρνηθας και παρά τις επίμονες συστάσεις της "Λαϊκής Συσπείρωσης" δεν έχει παρθεί κανένα μέτρο για να προστατευθεί ο κόσμος. Μοιραία φτάσαμε εδώ που φτάσαμε».

Στο Περιστέρι χτυπήθηκαν περισσότερο οι περιοχές Ρουπάκι, Τσαλαβούτα και Αγία Τριάδα. Παρόμοια η κατάσταση και στο Καματερό. Οι κάτοικοι παραμένουν στο ίδιο έργο θεατές: Πριν ένα χρόνο, με αφορμή τις σοβαρές καταστροφές που σημειώθηκαν στην περιοχή, το ΚΚΕ έθεσε και με Ερώτησή του στη Βουλή την ανάγκη άμεσα να αντιμετωπιστεί το ζήτημα της συλλογής των όμβριων υδάτων και να πραγματοποιηθεί η διευθέτηση των ρεμάτων παραπλεύρως της Εσχατιάς.

Στο Ιλιον, καθαρά από ευτυχή συγκυρία, δεν υπήρξε ανθρώπινη απώλεια σε υπόγειο γκαράζ σούπερ μάρκετ. Η Σταυρούλα Τσίτσου, δημοτική σύμβουλος αναφέρει: «Στην περιοχή υπάρχουν μπαζωμένα ρέματα και μάλιστα πάνω σε τέτοιο είναι χτισμένο σχολείο, παραπλεύρως του σούπερ μάρκετ που πλημμύρισε. Η "Λαϊκή Συσπείρωση" επανειλημμένα έχει θέσει το ζήτημα της αντιπλημμυρικής θωράκισης στο δημοτικό συμβούλιο. Είναι χαρακτηριστικό ότι τελευταία φορά ζητήσαμε να συζητηθεί την περασμένη εβδομάδα. Η κωλυσιεργία αλλά και ο προσανατολισμός στο τι έργα γίνονται και τι δε γίνονται και γιατί υπάρχουν άλλες προτεραιότητες, έφερε τα αποτελέσματα της Παρασκευής»...

Λίγη ώρα μετά τις πλημμύρες με ανακοίνωσή του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ ανέφερε χαρακτηριστικά: «Τα σοβαρά προβλήματα που προκλήθηκαν από τη νεροποντή αποδεικνύουν ότι ο κρατικός μηχανισμός και οι τοπικές αρχές βρέθηκαν απροετοίμαστοι, καθώς τα μέτρα αντιπλημμυρικής προστασίας στους δήμους και τις περιφέρειες λαμβάνονται αποσπασματικά. Χωρίς καμία καθυστέρηση, η κυβέρνηση και οι τοπικές αρχές πρέπει να πάρουν όλα τα απαραίτητα μέτρα ολοκληρωμένης αντιπλημμυρικής προστασίας». Και ζητούσε άμεση καταγραφή των ζημιών, μέτρα αποκατάστασης και αποζημίωσης των πληγέντων.

Και είναι αλήθεια ότι οι καταστροφές που σημειώνονται κάθε φορά μετά από μεγαλύτερης ή και μικρότερης έντασης βροχές είναι -δυστυχώς- πια αναμενόμενες, ακριβώς γιατί τα έργα είναι αποσπασματικά. Ετσι όχι μόνο δε θωρακίζουν περιοχές αλλά πολύ συχνά επιβαρύνουν την κατάσταση.

Ηδη από το Δεκέμβρη του 2013 οι περιφερειακοί σύμβουλοι Αττικής του ΚΚΕ είχαν ζητήσει να γίνει συζήτηση και να καθοριστεί πρόγραμμα συνολικής αντιπλημμυρικής προστασίας της Αττικής. Και υπογράμμιζαν πόσο επικίνδυνες «είναι για τη ζωή, την ασφάλεια και την περιουσία των κατοίκων οι τεράστιες ελλείψεις που υπάρχουν σε έργα αντιπλημμυρικής προστασίας, μελέτες, υποδομές και μηχανισμούς παροχής βοήθειας».

Χαρακτηριστικά ανέφεραν πως «στην Αττική 850 χιλιόμετρα ρεμάτων είναι μπαζωμένα, 70 από τα 700 ρέματα που προϋπήρχαν δεν μπορούν πια ούτε να εντοπιστούν. Τα ανοιχτά ρέματα έχουν μειωθεί από το 1945 κατά 66% (από 1.280 χιλιόμετρα σε 434 χιλιόμετρα). Δασοκτόνα νομοσχέδια οπλίζουν τα χέρια των εμπρηστών, καταστρέφουν τα δάση. Ταυτόχρονα, εξαιρούνται από τις αναδασώσεις τεράστιες καμένες περιοχές, γεγονός που εντείνει τα πλημμυρικά φαινόμενα».

Επίσης, χαρακτήρισαν αποσπασματικές, ξεπερασμένες και χρονοβόρες τις μελέτες για την κατασκευή των αντιπλημμυρικών έργων, που πολλές φορές τα ίδια αυτά έργα προκαλούν πλημμυρικά φαινόμενα. Ετσι, για να προστατευτούν οι κάτοικοι του Λεκανοπεδίου ζητούσαν να αναλάβει η Περιφέρεια Αττικής την ευθύνη που έχει για το συνολικό σχεδιασμό αντιπλημμυρικής προστασίας.

Οι καταστροφές είναι φυσικό επακόλουθο μιας πολιτικής που υποτάσσει τη ζωή, το συλλογικό συμφέρον των εργαζομένων, στους νόμους του κέρδους. Είναι η πολιτική που προωθεί την αλόγιστη επέκταση των πόλεων στο πλαίσιο της εμπορευματοποίησης της γης και την τσιμεντοποίηση ελεύθερων δημόσιων χώρων.

Από την πλευρά του, ο πρωθυπουργός Αντ. Σαμαράς, μετά από σύσκεψη το βράδυ της Παρασκευής στο Κέντρο Επιχειρήσεων Πολιτικής Προστασίας σχετικά με τις πλημμύρες στην Αττική, πέρα από τα γνωστά και χιλιοειπωμένα σε αντίστοιχες περιπτώσεις περί «αναλυτικής καταγραφής ζημιών» και «άμεσης αποδέσμευσης χρημάτων» ώστε να «αποζημιωθούν εκείνοι οι οποίοι έχουν υποστεί αυτές τις καταστροφές όσο το δυνατόν πιο γρήγορα», εμφανίστηκε άκρως προκλητικός, να ισχυρίζεται ότι «αναμένω από τις υπηρεσίες εισήγηση για στοχευμένες παρεμβάσεις που πρέπει να γίνουν σε αντιπλημμυρικά έργα στις περιοχές, όπου μια ζωή βλέπουμε να δημιουργείται το ίδιο πρόβλημα. Λόγου χάρη στα σύνορα Περιστερίου και Ιλίου, στην περιοχή Ρουπάκι ή στη Θηβών, στα όρια της Κοκκινιάς ή στη λεωφόρο Δημοκρατίας στο Μενίδι».

Λες και ο λόγος που δεν έχουν γίνει τα αναγκαία αντιπλημμυρικά έργα στις εν λόγω περιοχές είναι η... απουσία «εισηγήσεων» (κι ενώ μάλιστα είναι πάμπολλες οι παρεμβάσεις του ΚΚΕ και μαζικών φορέων αυτών των περιοχών για την ανάγκη πραγματοποίησής τους) και όχι το γεγονός ότι τέτοια έργα δεν ιεραρχούνται ως αναγκαία για τη στήριξη του εγχώριου κεφαλαίου.