Τείνει να γίνει κοινός τόπος. Διάφοροι να αναπαράγουν ένα αισχρό παραμύθι που βολεύει τους καπιταλιστές και ενοχοποιεί τους εργάτες. Διαβάζουμε σε άρθρο στο «Βήμα»: «Η χώρα (...) από τον παράδεισο της υπερκατανάλωσης και της ευημερίας βρέθηκε στον Καιάδα της χρεοκοπίας και της ανέχειας. Οι πολίτες στην πλειονότητά τους βρέθηκαν από τη μια μέρα στην άλλη σε δεινή θέση. Πολλοί έχασαν τις δουλειές τους, ορισμένοι είδαν τα εισοδήματά τους να μειώνονται δραματικά και άλλοι ένιωσαν αφόρητη την πίεση της υπερφορολόγησης».

Από την πρώτη έως την τελευταία λέξη μια αυθαιρεσία. Η χώρα δεν ζούσε σε κανέναν παράδεισο, πολύ περισσότερο δεν ζούσε σε παράδεισο υπερκατανάλωσης και ευημερίας. Και πριν την καπιταλιστική κρίση οι εργάτες στέναζαν. Και πριν την καπιταλιστική κρίση κάθε σεντ του ευρώ, ή δραχμή που έπαιρναν ως αύξηση στους μισθούς ήταν αποτέλεσμα σκληρής κόντρας με τους εργοδότες. Δεν ήταν υπερκατανάλωση ο εξοπλισμός του σπιτιού με τα απαραίτητα που η τεχνολογική πρόοδος επέτρεπε, δεν ήταν ευημερία η απόκτηση σπιτιού για το οποίο ο εργάτης ήξερε ότι έως το τέλος της ζωής του θα δούλευε για να το ξεχρεώσει στην τράπεζα. Τι ωραία που ταιριάζουν όλα αυτά με το καθεστώς μειωμένων απαιτήσεων που επιβάλλουν, με τον προκλητικό ανταγωνισμό συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ για τα ψίχουλα που δήθεν θα σώσουν το λαό...