Στους λόγους για τους οποίους υπάρχει το πρόβλημα τις ανεργίας αναφέρθηκε ο Γ. Σιδέρης: «Η ανεργία δεν είναι προσωρινό φαινόμενο, είναι στο DNA του συστήματος. (...) Αυτό που συμβαίνει είναι σύμφυτο με τον καπιταλισμό», σημείωσε. Εφερε παραδείγματα, μέσα από μια σειρά κλάδους, όπως οι κατασκευές, η υγεία, οι τηλεπικοινωνίες, η ναυπηγική βιομηχανία, που δείχνουν πως ενώ οι εργαζόμενοι πετιούνται κατά χιλιάδες στην ανεργία, την ίδια στιγμή οι ανάγκες του λαού μένουν ανικανοποίητες. Επισήμανε πως ο δρόμος που συμφέρει το λαό και τη νεολαία δεν είναι αυτός που «δείχνει» η κυβέρνηση, με τον πρωθυπουργό να εξαγγέλλει προγράμματα «κατάρτισης» και «κοινωφελούς εργασίας» διάρκειας λίγων μηνών, στα πρότυπα της ανακύκλωσης της μιζέριας και της ανεργίας. Δεν είναι ούτε η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, που στα ίδια χνάρια υπόσχεται τη δημιουργία θέσεων απασχόλησης με χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ, προτείνοντας ουσιαστικά στη νεολαία να συμβιβαστεί με τη μισοδουλειά και τη μισοζωή. Συνοψίζοντας την πρόταση του ΚΚΕ, ανέφερε: «Ας σκεφτούμε το μέλλον του σημερινού άνεργου στην κοινωνία για την οποία παλεύει το ΚΚΕ, όπου ο λαός έχει την πραγματική εξουσία στα χέρια του, έχει τα κλειδιά της οικονομίας -τους πόρους, τις επιχειρήσεις, τις υποδομές κλπ- και μπορεί απαλλαγμένος από τους καπιταλιστές και το κυνήγι του κέρδους, απαλλαγμένος από κάθε είδους δεσμεύσεις, να σχεδιάσει την παραγωγή προς όφελός του. Μέσω του κεντρικού σχεδιασμού θα τεθούν στην υπηρεσία του ανθρώπου οι αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας μας, ό,τι έχει δημιουργήσει η ανθρώπινη εργασία».

Στην ιδεολογική επίθεση που δέχεται η νεολαία για να δει την ανεργία μέσα από τον παραμορφωτικό φακό που συμφέρει τους καπιταλιστές, αναφέρθηκε ο Π. Καλαβρέζος. Εφερε παραδείγματα από εκδηλώσεις και ημερίδες που οργανώνουν ευρωενωσιακοί, κυβερνητικοί και άλλοι φορείς, από σεμινάρια και συμβουλές που δίνουν οι ίδιες οι επιχειρήσεις και τα στελέχη τους στους άνεργους νέους. «Πολύ συνηθισμένη είναι η προσπάθεια του αντιπάλου να χρεώσει την ευθύνη για την ανεργία στους ίδιους τους ανέργους», ανέφερε και πρόσθεσε πως οι άνεργοι καλούνται «να γίνουν πιο ανταγωνιστικοί από τους διπλανούς τους μαζεύοντας διάφορα χαρτιά που πιστοποιούν δεξιότητες».

Σε ιδιαίτερες πλευρές της επίθεσης που αφορούν τις νέες γυναίκες, όπως οι «συνεταιρισμοί ανέργων» και η «ευελιξία» στις εργασιακές σχέσεις που προβάλλεται σαν μέτρο υπέρ των γυναικών, στάθηκε η Τ. Γαρδούνη. Την πείρα του από το πρόγραμμα «voucher» μετέφερε στην παρέμβασή του ο Α. Νικολόπουλος: «Θέλουν ο νέος και η νέα που μπαίνει στα προγράμματα να θεωρεί αιώνιο και φυσιολογικό να παίρνει 300-500 ευρώ, να μένει απλήρωτος για μήνες, να είναι ανασφάλιστος, με ό,τι αυτό συνεπάγεται», τόνισε και κατέληξε: «Οι 5 μήνες μπορεί να είναι σπίθα οργάνωσης σε κάθε χώρο δουλειάς. Εξάλλου, όπως γράφει και το ταμπλό στο χώρο "Η ζωή μας δε χωράει σε πεντάμηνα". Εχουμε ανάγκη από μόνιμη και σταθερή δουλειά, με δικαιώματα».