Συζήτηση την πρώτη μέρα του Φεστιβάλ με θέμα: «100 χρόνια μετά την έναρξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου: Οι εξελίξεις στην περιοχή μας, οι κίνδυνοι για τους λαούς και τα καθήκοντα των κομμουνιστών»
Ο Αναστάσης Γκίκας αναφέρθηκε αναλυτικά στη στάση των σοσιαλιστικών κομμάτων, που την εποχή που εκκολάφτηκε ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος είχαν στους κόλπους τους τόσο την επαναστατική όσο και τη ρεφορμιστική πτέρυγα. Η διαπάλη ανάμεσα στις πτέρυγες αυτές είχε την αντανάκλασή της και στη στάση απέναντι στον πόλεμο: Η επαναστατική πτέρυγα συνέδεε τον πόλεμο με τη γενεσιουργό του αιτία, τον καπιταλισμό, ενώ η ρεφορμιστική προσέγγιζε βαθμιαία όλο και περισσότερο την αστική άποψη και πολιτική. Εγκαταλείποντας τις αποφάσεις του Συνεδρίου της Στουτγάρδης, πως η εργατική τάξη πρέπει να κάνει ό,τι μπορεί για να αποτρέψει τον πόλεμο και από τη στιγμή που αυτός ξεσπάσει να παλέψει για να μετατρέψει τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο σε ταξικό ενάντια στην αστική τάξη, η ηγεσία της Β' Διεθνούς στοιχήθηκε πίσω από την αστική πολιτική. Στήριξε τον πόλεμο, υπερψηφίζοντας τις πολεμικές πιστώσεις, ανέλαβε κρίσιμα υπουργεία, παρόπλισε ιδεολογικοπολιτικά το εργατικό κίνημα, δηλητηριάζοντας τις συνειδήσεις των εργατών με τα επιχειρήματα των αστών.
Ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος απέδειξε πως η εργατική τάξη δεν έχει κανένα συμφέρον να γίνεται βορά στα κανόνια των αντιμαχόμενων αστών, υπογράμμισε ο Α. Γκίκας και πρόσθεσε πως η δύναμη των λαών είναι τεράστια: Οι πόλεμοι την εποχή του ιμπεριαλισμού δεν είναι τυχαίο γεγονός, αλλά αποτελούν οργανικό προϊόν του καπιταλισμού, αναπόφευκτη εκδήλωση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων. Μπορεί να διεξάγονται από τις εκάστοτε κυβερνήσεις, όμως πολεμούνται από τους λαούς. Και είναι οι λαοί που μπορούν να στρέψουν τα όπλα όχι ο ένας ενάντια στον άλλο, αλλά ενάντια στους εκμεταλλευτές τους. Σε αυτή την αλήθεια, κατέληξε, πρέπει το κόμμα της εργατικής τάξης να αφυπνίζει και να γαλουχεί τα λαϊκά στρώματα.