Με τη συμμετοχή 200 και πλέον συνδικαλιστών από όλη την Ελλάδα, εκλεγμένων σε Οργανώσεις του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα, αλλά και από Επιτροπές Αγώνα και ψηφοδέλτια που στηρίζουν οι ταξικές δυνάμεις, ξεκίνησε χτες στην αίθουσα του κινηματογράφου «Αλέξανδρος» στη Θεσσαλονίκη η συνεδρίαση της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής του ΠΑΜΕ.

Θέμα της συνεδρίασης, που ολοκληρώνεται σήμερα, είναι η πρόταση του ΠΑΜΕ προς την εργατική τάξη και τα συνδικάτα της για την οργάνωση δίμηνης αγωνιστικής καμπάνιας, ώστε μέσα από κεντρικές, τοπικές και κλαδικές πρωτοβουλίες να φτιαχτεί κλίμα ξεσηκωμού ενάντια στην αντεργατική, αντιλαϊκή πολιτική και διεκδίκησης αξιοπρεπών συνθηκών δουλειάς και διαβίωσης των εργαζομένων και της νεολαίας.

Οπως ειπώθηκε και εισηγητικά, «μιλάμε για κήρυξη πολέμου. Δεν πρέπει να προσπερνάμε αυτήν την τοποθέτηση ως ένα ακόμη σύνθημα που γράφουμε στις ανακοινώσεις μας, στις εισηγήσεις μας. Να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτό σημαίνει κήρυξη συναγερμού, σχέδιο μάχης, σχέδιο δράσης, σημαίνει έτοιμη δύναμη για να τον φέρει σε πέρας, σημαίνει ολοκληρωμένη προετοιμασία.

Αυτός ο πόλεμος είναι μπροστά μας. Πόλεμος για πλήρη υποταγή της εργατικής τάξης στις αξιώσεις του κεφαλαίου για κατακόρυφη αύξηση της απλήρωτης εργασίας, με την απειλή της πείνας. Να αποκρούσουμε αυτούς τους σχεδιασμούς του κεφαλαίου».

Μ' αυτό το πνεύμα, η Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή συζητάει και ολοκληρώνει το πρόγραμμα δράσης που προτάθηκε από την Εκτελεστική Γραμματεία το ΠΑΜΕ και το οποίο προβλέπεται να κορυφωθεί με πανελλαδικό συλλαλητήριο της 1ης του Νοέμβρη στην Αθήνα. Θα προηγηθούν στις 4 Οκτώβρη συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ σε όλη τη χώρα.

Ολόκληρο το πρόγραμμα θα παρουσιαστεί σήμερα, στις 11 π.μ., στο Κέντρο Ιστορίας Θεσσαλονίκης, σε συνέντευξη Τύπου που διοργανώνει η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ, μαζί με τους άλλους φορείς της Κοινωνικής Συμμαχίας (ΠΑΣΕΒΕ - ΠΑΣΥ - ΟΓΕ - ΜΑΣ).

Από τις τοποθετήσεις που έγιναν χτες, επιβεβαιώθηκε ότι οι ταξικές δυνάμεις δίνουν τη μάχη για την οργάνωση της εργατικής τάξης, τη συσπείρωση στα συνδικάτα και την ανασύνταξης του κινήματος με αισιοδοξία και μαχητικότητα, με επίγνωση των αδυναμιών και των δυσκολιών, με διάθεση αυτές να ξεπεραστούν. Παρουσιάζοντας την εισήγηση, εκ μέρους της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ, ο Γιώργος Πέρρος σημείωσε, ανάμεσα σε άλλα:

«Στη σημερινή συνεδρίαση της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής συζητάμε το σχέδιο, το πρόγραμμα και την προετοιμασία της εργατικής τάξης για να δώσουμε αποφασιστική μαχητική απάντηση, για νέα σκληρή σύγκρουση με τους σχεδιασμούς και την πολιτική της κυβέρνησης, της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του κεφαλαίου, σε μια περίοδο όπου συνεχίζονται οι διεργασίες στο αστικό πολιτικό σύστημα και οξύνονται οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί και ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος σε πολλές χώρες.

Η εργατική τάξη πρέπει να ανησυχήσει. Πόλεμος και ανταγωνισμοί για τον έλεγχο των πηγών της Ενέργειας, λαών και χωρών, με χιλιάδες νεκρούς και εκατομμύρια πρόσφυγες. Η μετανάστευση παίρνει μεγάλες διαστάσεις. Το ταξικό κίνημα χρειάζεται να οργανώσει την πάλη του στη βάση του προλεταριακού διεθνισμού. Οι εργαζόμενοι της χώρας μας να δυναμώσουν την πάλη ενάντια στην εμπλοκή της χώρας μας στα ΝΑΤΟϊκά - πολεμικά σχέδια, για έξοδο της χώρας από κάθε ΝΑΤΟϊκό και κάθε ιμπεριαλιστικό οργανισμό.

Είμαστε υποχρεωμένοι να υπολογίζουμε πολύ καλά στο σχεδιασμό της δράσης τις νέες συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί ή είναι σε εξέλιξη, τόσο σε επίπεδο οικονομίας όσο και πολιτικών εξελίξεων. Στο επίπεδο της οικονομίας, οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις και προ κρίσης αλλά και μέσα στην κρίση έχουν φέρει τα πάνω κάτω στη ζωή της εργατικής και λαϊκής οικογένειας. Η μαζική ανεργία, οι μεγάλες ανατροπές στις λίγο - πολύ σταθερές εργασιακές σχέσεις, στους μισθούς και τα μεροκάματα, οι μαζικές απολύσεις, οι ιδιωτικοποιήσεις, το κλείσιμο χιλιάδων μικρομάγαζων, το ξεκλήρισμα της φτωχής αγροτιάς κ.ά. δεν είναι προσωρινά φαινόμενα.

Σε πολιτικό επίπεδο είναι σε εξέλιξη ο σχεδιασμός για την αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος με στόχο την ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας και κερδοφορίας και του εγκλωβισμού του λαού στις αυταπάτες ότι μπορεί να υπάρξει καλύτερη πολιτική στο πλαίσιο του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και της ΕΕ, στο πλαίσιο μιας άλλης διαχείρισης που προβάλλει η αξιωματική αντιπολίτευση.

Παρά τις δυσκολίες, τις αδύνατες πλευρές της δουλειάς μας είχαμε τη προηγούμενη περίοδο σε κλάδους παραδείγματα οργάνωσης αγωνιστικής δράσης και ανάτασης, όπως στη "COSCO", σε εργοστάσια, στις υπηρεσίες. Δείχνουν ότι υπάρχουν δυνατότητες και περιθώρια να δουλέψουμε να κινητοποιηθούν δυνάμεις.

Η ανασύνταξη δεν μπορεί να προχωρήσει χωρίς ρήξεις και συγκρούσεις με τις αντιλαϊκές πολιτικές και το κράτος, με τις στρατηγικές της ΕΕ, με τους μονοπωλιακούς ομίλους και τους μηχανισμούς τους. Δεν μπορεί να προχωρήσει χωρίς συνεχείς ανατροπές στους συσχετισμούς δύναμης και την εκδίωξη από τα συνδικάτα των εγκάθετων της εργοδοσίας.

Χρειάζεται να παρακολουθούμε καλά και τις εξελίξεις στις συνδικαλιστικές παρατάξεις, που επιχειρούν με διάφορες μεταμορφώσεις να αποπροσανατολίζουν, να εγκλωβίζουν τους εργαζόμενους. Οι εξελίξεις στην ΠΑΣΚΕ, τη ΔΑΚΕ αλλά και η μετακόμιση μέρους της ΠΑΣΚΕ στο ΜΕΤΑ αυτό δείχνουν.

Χρειάζεται πιο στοχευμένη πάλη για την υπεράσπιση της ζωής και του βιοτικού επιπέδου των εργατικών και λαϊκών οικογενειών από τη μαζική φτώχεια και την εξαθλίωση με μαζικούς αγώνες, συντονισμένους, με αλληλεγγύη, με κριτήριο όμως και γραμμή πάλης τις σύγχρονες ανάγκες. Παράλληλα, χρειάζεται πιο στοχευμένη πάλη για την άνοδο του επιπέδου ταξικής συνειδητοποίησης και οργάνωσης, για να ωριμάζουν οι συνθήκες όπου η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της θα διεκδικήσουν την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, της δικής τους εξουσία.

Το ταξικό κίνημα δε σνομπάρει τη μερική ανακούφιση αλλά είναι εξωπραγματικός ο διαχωρισμός ανάμεσα στην ανακοπή του κατήφορου και στη διεκδίκηση λύσης. Οι εργαζόμενοι πρέπει να ξέρουν σήμερα προς τα πού να τραβήξουν, πού θέλουν να πάνε και σε αυτήν τη βάση να ιεραρχούν και τα άμεσα αιτήματα.

Αυτή η κατεύθυνση χρειάζεται να καλλιεργείται και να αναπτύσσεται και σε σχέση με την προπαγάνδα των άλλων παρατάξεων και τη λογική της "Αυτόνομης Παρέμβασης", του ΜΕΤΑ, που υπόσχεται είτε μια ανάπτυξη που τάχα θα βελτιώσει τη ζωή είτε αποκατάσταση απωλειών. Κίνημα που θα αντέχει στις δυσκολίες, θα είναι πειθαρχημένο και στοχοπροσηλωμένο στους στόχους του και ικανό να αντιμετωπίσει όλες τις τρικλοποδιές της αστικής τάξης.

Επόμενα, να κάνουμε όλοι ό,τι πρέπει και ατομικά και συλλογικά για να μετατρέπονται τα συνθήματα και οι θέσεις μας σε προσπάθεια για την άνοδο της οργάνωσης της εργατικής τάξης, σε ισχυροποίηση της Κοινωνικής Συμμαχίας, σε άνοδο κυρίως της πολιτικής συνείδησης και πάλης.

Ορος για την ανασύνταξη και αναζωογόνηση του εργατικού κινήματος αποτελεί η δουλειά, η επαφή και η παρέμβασή μας στη νέα βάρδια των εργαζομένων. Η ανανέωση των γραμμών των σωματείων θα προέλθει από νέες δυνάμεις, κυρίως νέους ανθρώπους σε ηλικία, που εργάζονται κάτω από πλήθος εργασιακών σχέσεων, χωρίς δικαιώματα. Είναι το τμήμα της εργατικής τάξης που εργάζεται με τους χειρότερους όρους, με ακόμη χαμηλότερους μισθούς. Συντριπτικό κομμάτι βρίσκεται στην ανεργία, δουλεύει ανασφάλιστο ή με μπλοκάκι, στα κακοπληρωμένα προγράμματα απασχόλησης για 5 και 6 μήνες.

Βασικός στόχος προς κατάκτηση πρέπει να είναι το κάθε σωματείο να μπορεί να αντιλαμβάνεται από τη σκοπιά της νεολαίας τα τεράστια προβλήματα που υψώνονται μπροστά της και το δίμηνο αγωνιστικό πρόγραμμα προσφέρεται για να πρωτοστατήσουμε στην κινητοποίηση, στη συμμετοχή, στη δράση της νεολαίας για την επιτυχία του δίμηνου προγράμματος.

Παλεύουμε για ζωντανά σωματεία, που θα κατακτούν και θα βελτιώνουν συνεχώς τη συλλογική λειτουργία. Η ευκαιριακή αντιμετώπιση των απαιτήσεων της συλλογικής λειτουργίας αδυνατίζει, αφοπλίζει, αποκόβει το σωματείο από το χώρο του. Η συλλογική λειτουργία δεν είναι το όποιο καθήκον αλλά η βάση για να αναπτύξει το σωματείο μαζική και ταξικά προσανατολισμένη δράση, να δεθεί με το χώρο δουλειάς, να αναπτύξει γερούς δεσμούς με τα μέλη του.

Το μεγαλύτερο τμήμα των εργαζομένων και ιδιαίτερα των νέων -που ζουν κάτω από αυτές τις συνθήκες, που υποφέρουν- είναι ανοργάνωτο και ευάλωτο σε κάθε είδους πιέσεις και στα διάφορα ιδεολογήματα, στο λιγότερο κακό κλπ., επιχειρούν να το χειραγωγούν.

Η δική μας ευθύνη, το χρέος μας είναι να παλέψουμε με σχέδιο, υπομονή, ανυποχώρητα να πλησιάσουμε αυτόν τον κόσμο, να βρίσκουμε συνεχώς δρόμους και τρόπους, να τον οργανώσουμε, να τον ενώσουμε σε ένα επεξεργασμένο μέτωπο ταξικού αγώνα και αλληλεγγύης με ενιαία αιτήματα και ενιαία γραμμή πάλης. Να πάρουμε επαφή με τους ανέργους, τους εργολαβικούς, τους ενοικιαζόμενους, τα 5μηνα με όλους εκείνους που δουλεύουν με ελαστικές εργασιακές σχέσεις.

Η οργανωμένη και σχεδιασμένη δουλειά, η συσπείρωση δυνάμεων πάνω στους στόχους που βάζουμε, ο συστηματικός έλεγχος κλάδο τον κλάδο, σωματείο το σωματείο, γειτονιά τη γειτονιά είναι αυτά που θα φέρουν τα αποτελέσματα που επιδιώκουμε. Ολα τα σφυριά να χτυπάνε στο να κινήσουμε, να συσπειρώσουμε δυνάμεις, το πανελλαδικό συλλαλητήριο να είναι μαζικό, μαχητικό και όχι μόνο οι καθιερωμένες δυνάμεις.

Σε τελική ανάλυση, μέσα από όλη αυτήν τη δράση θέλουμε: Να δυναμώνει και να πλαταίνει αισθητά, διακριτά σε όλους τους κλάδους, στα μεγάλα εργοστάσια και σε όλα τα βασικά κέντρα συγκέντρωσης της εργατικής τάξης, το ρεύμα της αντιπαράθεσης και απεγκλωβισμού εργαζομένων από τη θεωρία, την πολιτική και πρακτική της ταξικής συνεργασίας και του συμβιβασμού, να δυναμώνει το πνεύμα αντιπαράθεσης με τους φορείς τους σε πολιτικό και συνδικαλιστικό επίπεδο.

Να δυναμώνει το ρεύμα της ταξικής συσπείρωσης και πάλης, το ρεύμα αντικαπιταλιστικής, αντιμονοπωλιακής συμμαχίας για άλλο δρόμο ανάπτυξης, όπου ο πλούτος που παράγει η εργατική τάξη θα είναι στα χέρια της».