Μετά την όξυνση της αντιπαράθεσης στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ μετά τις δύο εκδηλώσεις για τη συμπλήρωση 40 χρόνων από την ίδρυση του κόμματος, χτες διαφάνηκε μια προσπάθεια να πέσουν οι τόνοι και ταυτόχρονα να παρουσιαστεί η παρέμβαση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ την Τετάρτη στο Ζάππειο ως μια «ρήξη με το παρελθόν», αναγκαία για να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο το ΠΑΣΟΚ στις διεργασίες ανασύνθεσης της εγχώριας σοσιαλδημοκρατίας.

Σε αυτά τα πλαίσια, ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ, Δ. Καρύδης, σε δηλώσεις του στο ΑΠΕ - ΜΠΕ ανέφερε ότι «αυτό που έγινε την Τετάρτη (σ.σ. η εκδήλωση του ΠΑΣΟΚ στο Ζάππειο) ήταν μια ρήξη με τις αντιλήψεις του παρελθόντος που κρατούν την παράταξη και τη χώρα στο παρελθόν», ενώ πρόσθεσε ότι «εμείς προχωράμε χωρίς αποκλεισμούς (...) Αυτή είναι η πορεία της δημοκρατικής παράταξης. Το πρώτο μέλημα είναι να ανασυνθέσουμε όλον αυτόν τον πολιτικό και κοινωνικό χώρο για το καλό της χώρας».

Σε κάθε περίπτωση, πίσω από την κόντρα του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, Ευ. Βενιζέλου, με τον πρώην πρωθυπουργό και πρόεδρο του κόμματος, Γ. Παπανδρέου, για το ρόλο που θα παίξουν στις διεργασίες του επόμενου διαστήματος, σχετικά «στα ψιλά» πέρασε η παρέμβαση του Κ. Σημίτη στην εκδήλωση της Τετάρτης, η οποία ήταν αρκετά ενδεικτική για την ταξική στόχευση των συνολικότερων διεργασιών στο αστικό πολιτικό σύστημα.

Ο πρώην πρωθυπουργός και πρώην προέδρος του ΠΑΣΟΚ, αφού επιβεβαίωσε την επιβολή μνημονίων διαρκείας σε βάρος των λαών σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ, εξέφρασε την αγωνία του για το πώς θα διασφαλιστεί η κυβερνητική σταθερότητα που χρειάζεται το κεφάλαιο για να υλοποιηθούν τα νέα μέτρα διεύρυνσης της κερδοφορίας του. Στο ίδιο πλαίσιο, κάλεσε τις «παλιοσειρές» να κάνουν στην άκρη, ώστε «φρέσκα» πρόσωπα, πλασάροντας στο λαό φρούδες ελπίδες «ανανέωσης», να συνεχίσουν την ίδια αντιλαϊκή πολιτική.

Είπε, μεταξύ άλλων, ο Κ. Σημίτης: «Η συνάντηση στο Παρίσι (σ.σ: Ελλήνων υπουργών με την τρόικα) είναι όμως μια από τις πολλές που έχουμε μπροστά μας. Το υπενθύμισε ο υπουργός Οικονομικών σε όσους βιάζονται να ξεδιπλώσουν λάβαρα θριάμβου. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να καλλιεργούμε αυταπάτες. Η τρόικα είναι μια μορφή ελέγχου που περιορίζει την αυτονομία μας. Αλλά και αν φύγει, που καλό θα ήταν να φύγει, θα υπάρχουν άλλοι πολλοί έλεγχοι που έχουν θεσπιστεί για τις χώρες της Ευρωζώνης και περιορίζουν την αυτονομία τους, ακόμη και αν δεν έχουν υπερβολικά χρέη (...)Ο προϋπολογισμός της χώρας θα συνεχίζει να εγκρίνεται από την Ενωση. Η Ενωση θα καθορίζει στόχους για τα ελλείμματα και το χρέος στους οποίους θα πρέπει να συμμορφωνόμαστε, αλλιώς θα μας επιβάλλονται πρόστιμα».

Και αμέσως μετά: «Η Ευρωζώνη θα επιμένει σε μη αρεστές από πολλούς μεταρρυθμίσεις, σύμφωνα είτε με τις γενικές συμφωνίες που υπάρχουν είτε με τις ειδικές συμφωνίες που θα προκύψουν κατά τη ρύθμιση του χρέους. Και η ρύθμιση του χρέους θα αργήσει. Ακόμη δεν έχει καν συσταθεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή που θα κάνει τις πρώτες προτάσεις ώστε να αρχίσουν οι διαβουλεύσεις στην Ευρωζώνη (...)Απολύτως βέβαιο είναι μόνο ότι θα υπάρξει μια μακρά και επίπονη διαπραγμάτευση».

Μπρος σε αυτά και εκφράζοντας τις αγωνίες της αστικής τάξης, που επιζητεί κυβερνητική σταθερότητα για να περάσουν απρόσκοπτα και τα νέα αντιλαϊκά μέτρα, ο Κ. Σημίτης προειδοποίησε: «Δεν έχουμε την πολυτέλεια να συνεχίσουμε τις μικροκινήσεις. Ο χρόνος που διαθέτουμε είναι όλο και πιο περιορισμένος. Μας διαβεβαιώνουν ότι εκλογές δεν πρόκειται να γίνουν σύντομα αλλά οι ενδείξεις δείχνουν ότι όλα είναι αβέβαια. (...) Αντιδράσαμε πετυχημένα στις ευρωεκλογές πιστεύουν μερικοί και θεωρούν ότι είμαστε σε θέση να αντιμετωπίσουμε κάθε εξέλιξη. Παραβλέπουν όμως ότι στις εθνικές εκλογές η μεγάλη πλειοψηφία ψηφίζει με κριτήριο μια εφικτή κυβερνητική λύση που θα ανταποκρίνεται στις επιδιώξεις της. Δεν ψηφίζει απαραίτητα όποιο κόμμα της είναι πιο συμπαθητικό. Κόμματα διαμαρτυρίας παρά την πίεση επιζούν. Κόμματα εξουσίας χωρίς προοπτική εξουσίας συρρικνώνονται».

Τέλος, προετοιμάζοντας για αλλαγές στη βιτρίνα του αστικού πολιτικού σκηνικού στην πολυδαίδαλη διαδικασίας αναμόρφωσής του, τόνισε: «Χρειάζονται νέα πρόσωπα. Εκείνοι από εμάς, που διεκδικούν πρωτεία στην καθοδήγηση, είναι ώρα να μη σταθούν στα κεκτημένα αξιώματα, τις φθαρμένες δόξες τους, να μη διαγκωνίζονται για πρωταγωνιστικούς ρόλους, να ανοίξουν το δρόμο της συσπείρωσης χωρίς να ανασύρουν επετηρίδες από χρονοντούλαπα και χωρίς πολύπλοκες κατανομές αξιωμάτων. Κανείς δε χάνεται»...