Ενα από τα προβλήματα που ζει η λαϊκή οικογένεια είναι η δυσκολία πρόσβασης σε δομές πολιτισμού και ψυχαγωγίας. Ειδικά για τη νεολαία, τόσο την εργαζόμενη όσο και αυτή που βρίσκεται στην εκπαίδευση, που η ψυχαγωγία είναι ακόμα μεγαλύτερη ανάγκη, το πρόβλημα είναι μεγάλο. Είναι γεγονός ότι, για να πάει κάποιος σε σινεμά, συναυλία ή θέατρο, πρέπει να το σκεφτεί δυο και τρεις φορές, γιατί το κόστος για ένα νέο ζευγάρι μπορεί να φτάνει και στο ένα μεροκάματο.
Με βάση τα παραπάνω, η Τομεακή Οργάνωση Πειραιά πήρε την πρωτοβουλία διοργάνωσης δωρεάν προβολών θερινού σινεμά στην περιοχή του Κερατσινίου, στο πλαίσιο των προφεστιβαλικών δραστηριοτήτων του 40ού Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή». Επιδιώξαμε με αυτόν τον τρόπο να αναδείξουμε τόσο την αξία της δωρεάν πρόσβασης στον πολιτισμό και την ψυχαγωγία, αλλά και να αποτελέσει η δραστηριότητα αυτή μια ευκαιρία να ανοίξει η συζήτηση και ο προβληματισμός για το ποια είναι η διέξοδος από τη σημερινή κατάσταση που ζει κάθε νέος των λαϊκών στρωμάτων. Στον προβληματισμό επιδιώξαμε να συμβάλουν και οι ίδιες οι ταινίες που προβάλλονται, που αναδεικνύουν ζητήματα όπως ο φασισμός και η αντιμετώπισή του από το λαό, οι συλλογικές αξίες του αθλητισμού αλλά και η σαπίλα που δημιουργείται με την εμπορευματοποίησή του - όπως η δράση οπαδικών συνδέσμων κλπ.
Σε αυτήν την κατεύθυνση αναζητήσαμε χώρους που υπάρχουν και είναι αναξιοποίητοι. Στο δήμο Κερατσινίου - Δραπετσώνας υπάρχουν δύο θερινά σινεμά που αποτελούν ιδιοκτησία του δήμου και τις προηγούμενες δεκαετίες αποτελούσαν σημείο αναφοράς της γειτονιάς κάθε καλοκαίρι. Επιλέξαμε το «σινέ Κατερίνα» ή «Μάρθα Καραγιάννη», για να επαναλειτουργήσει δωρεάν για τον κόσμο της περιοχής. Ομως η κατάσταση στην οποία βρισκόταν το σινεμά ήταν κακή και η εγκατάλειψη των τελευταίων χρόνων είχαν μετατρέψει το χώρο σε «αγριότοπο», με τα χόρτα να έχουν φυτρώσει παντού, με τις καρέκλες να είναι διαλυμένες από τη βροχή και τον ήλιο...
Οταν ήρθαμε σε επαφή με τις αρμόδιες υπηρεσίες του δήμου, αρκετοί από τους εργαζόμενους, που για χρόνια εμπλέκονταν με τη λειτουργία του δημοτικού κινηματογράφου, συγκινήθηκαν και άλλοι εξέφρασαν αγανάκτηση για την κατάσταση που είχε φτάσει ο κινηματογράφος λόγω της πολιτικής εγκατάλειψης από τη δημοτική αρχή. Και όλοι τους δέχτηκαν με ενθουσιασμό την πρωτοβουλία, συμβάλλοντας προσωπικά, μαζί με μέλη της ΚΝΕ, στις εργασίες ώστε να «ξαναζωντανέψει» ο χώρος. Ενδεικτικό είναι επίσης πως κόσμος της γειτονιάς που περνούσε από το σινεμά την ώρα των εργασιών αποκατάστασης εξέφραζε τόσο οργή όσο και ενθουσιασμό. Οργή για την κατάσταση που είχε φτάσει ο χώρος - αφού αποτελούσε ακόμα και εστία μόλυνσης για τα γύρω σπίτια - και ενθουσιασμό που θα ξαναλειτουργούσε ο θερινός κινηματογράφος, που γενιές και γενιές είχαν μεγαλώσει με αυτόν.
Η πρωτοβουλία, λοιπόν, «έγινε θέμα» στη γειτονιά και βρήκε μεγάλη ανταπόκριση από τη νεολαία της περιοχής, αλλά και ευρύτερα. Σε κάθε προβολή ταινίας το σινεμά ζωντάνευε και όσο περνούσαν οι μέρες και γινόταν πιο γνωστό τόσο πιο πολύ αγκαλιαζόταν από τον κόσμο. Ξεχωριστή μέρα ήταν η παιδική βραδιά που ο χώρος γέμισε με παιδικές φωνές και παιχνίδια. Ολα τα παραπάνω αναδεικνύουν πόσο μεγάλη ανάγκη υπάρχει στους νέους για πρόσβαση στην ψυχαγωγία και τον πολιτισμό. Με βάση τα παραπάνω, αποφασίσαμε να συνεχίσουμε σε δεύτερο κύκλο τις προβολές μέχρι τις αρχές του Σεπτέμβρη - στο πλαίσιο του 40ού Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» - και ταυτόχρονα να εντείνουμε τη δράση μας, ώστε η νεολαία να δυναμώσει τη διεκδίκηση για ελεύθερη πρόσβαση σε δομές πολιτισμού και ψυχαγωγίας.
Μανώλης ΡΑΠΑΝΑΚΗΣ
Μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ
Feeds
Κρύβουν τους στόχους τους για το πώς θέλουν να λειτουργούν τα ΑΕΙ
