Ψηφίστηκε χτες κατά πλειοψηφία στο Β' Θερινό Τμήμα της Βουλής το νομοσχέδιο για το «Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας - Αττικής», το οποίο υπηρετεί με πιστότητα τους αστικούς σχεδιασμούς, προσαρμόζοντας την οργάνωση του χώρου με βάση τις νέες ανάγκες του κεφαλαίου, για να μπορέσει να ξεπεράσει τις δυσκολίες στην αναπαραγωγή του, δηλαδή την καπιταλιστική κρίση.

Οπως τόνισε κατά την ομιλία του ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ Ν. Καραθανασόπουλος, το Ρυθμιστικό, δηλαδή η οργάνωση του χώρου, αποτελεί το τέταρτο από τα χαρακτηριστικά στοιχεία της κυβερνητικής πολιτικής για τη διαμόρφωση των προϋποθέσεων ώστε να ξεπεραστεί η καπιταλιστική κρίση, να θωρακιστεί η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων.

«Ετσι, λοιπόν», υπογράμμισε ο Ν. Καραθανασόπουλος, «διευκολύνεται στο να συγκεντρώνεται η γη σε όλο και λιγότερα χέρια, να ιδιωτικοποιείται και να εμπορευματοποιείται η γη, να αλλάζει χρήση και να απαλλάσσονται ταυτόχρονα οι επίδοξοι επιχειρηματίες, οι επίδοξοι επενδυτές, οι μονοπωλιακοί όμιλοι από τους όποιους ελάχιστους περιορισμούς προβλέπονταν από την προηγούμενη αστική και πάλι νομοθεσία όσον αφορά τη δράση του κεφαλαίου».

Υπενθύμισε, δε πως «από αυτήν την άποψη, έχουμε μια σειρά νομοσχεδίων που αφορούν την οργάνωση του χώρου και της γης, από το Χωροταξικό που συζητήσαμε πολύ πρόσφατα, μια σειρά ρυθμίσεις για ΕΣΧΑΣΕ και ΕΣΧΑΔΑ, το Ρυθμιστικό που συζητάμε σήμερα και μεθαύριο (σ.σ. την Παρασκευή) που θα συζητήσουμε το νομοσχέδιο για τα δάση. Θα ακολουθήσουν ενδεχόμενα και άλλα τέτοια μέτρα, ούτως ώστε ο χωροταξικός σχεδιασμός να υπηρετήσει το νέο αναπτυξιακό μοντέλο το οποίο έχει προσδιορίσει η αστική τάξη με βάση τα συμφέροντά της.

Ποιο είναι αυτό το αναπτυξιακό μοντέλο; Είναι η μετατροπή της Ελλάδας σε κόμβο ενεργειακό και διαμετακομιστικό, η ανάπτυξη της τουριστικής δραστηριότητας, η αξιοποίηση του εγχώριου ορυκτού πλούτου, η ναυτιλία και βεβαίως ο χρηματοπιστωτικός τομέας. Αυτοί είναι οι βασικοί τομείς τους οποίους σχεδιάζετε να αναδείξετε το επόμενο χρονικό διάστημα στο νέο αναπτυξιακό μοντέλο. Βεβαίως, αυτό το αναπτυξιακό μοντέλο δεν παίρνει υπόψη του τις τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες οι οποίες καταστρέφονται, ακριβώς γιατί δεν πρόκειται να διασφαλίσουν μια αντίστοιχη κερδοφορία στους επιχειρηματικούς ομίλους. Αυτές, λοιπόν, τις προτεραιότητες υπηρετούν ο χωροταξικός σχεδιασμός τον οποίο φέρνετε και οι ρυθμίσεις. Αρα, δεν είναι αυθαίρετος, προσαρμόζεται στις νέες ανάγκες».

Αναφερόμενος στην Αττική, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ είπε πως στόχος της κυβέρνησης είναι να αποτελέσει το διοικητικό και οικονομικό κέντρο του αστικού κράτους. «Δεν μπορεί», ανέφερε, «παρά να αποτελέσει έναν κόμβο συνδυασμένων μεταφορών, εμπορευμάτων, αξιοποιώντας βεβαίως και τον Πειραιά ως ναυτιλιακό κέντρο και μέσα από το σχεδιασμό των οδικών και σιδηροδρομικών αξόνων στα πλαίσια των διευρωπαϊκών δικτύων, να μπορέσει ακριβώς να διευκολυνθεί η μεταφορά εμπορευμάτων από και προς την Ανατολή».

«Ταυτόχρονα», πρόσθεσε, «επικεντρώνεται στις ανάγκες να αναπτυχθεί ο τουρισμός πολυτελείας, αξιοποιώντας και την παράλια ζώνη, δημιουργώντας μία ελληνική Ριβιέρα για τους επιχειρηματικούς ομίλους, μία επιχειρηματική Ριβιέρα όμως, η οποία θα αποκόψει τελείως την πρόσβαση των λαϊκών στρωμάτων της Αθήνας στο θαλάσσιο μέτωπο, στην ξεκούραση και την αναψυχή, καθιστώντας ακόμα μεγαλύτερο είδος πολυτελείας την πρόσβαση στη θάλασσα». Παράλληλα, σημείωσε, θα εμπορευματοποιήσει την ανάγκη της νέας γενιάς για άθληση.

Από αυτήν την άποψη, υπογράμμισε ο Ν. Καραθανασόπουλος, «τουλάχιστον για το ΚΚΕ αποτελεί - αν όχι εκφυλιστικό φαινόμενο - τουλάχιστον πρόκληση να συνδέεται η ιστορία της ΑΕΚ με την πορεία της ΠΑΕ και των διαφόρων επιχειρηματικών συμφερόντων που κρύβονται πίσω απ' αυτήν». Η ερασιτεχνική ΑΕΚ και η Ν. Φιλαδέλφεια χρειάζονται γήπεδο πρόσθεσε, αλλά «να είναι ένα γήπεδο ελεύθερης πρόσβασης στη νεολαία της Ν. Φιλαδέλφειας, να μπορεί να αθληθεί εκεί. Αρα, χρειάζεται ένα κρατικό γήπεδο και όχι ένα γήπεδο το οποίο θα είναι ιδιωτικό και θα εξυπηρετεί συγκεκριμένες επιχειρηματικές επιδιώξεις».

Κάνοντας λόγο για το αποτέλεσμα αυτού του σχεδιασμού, ανέφερε πως θα οξυνθεί ακόμα περισσότερο η ανισόμετρη ανάπτυξη, τονίζοντας ότι «δεν μπορεί να υπάρχει ισόρροπη ανάπτυξη στον καπιταλισμό, ούτε ανάμεσα στις περιοχές ούτε ανάμεσα στους κλάδους της οικονομίας. Διότι είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα του ίδιου του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής η ίδια του η αναρχία στον πυρήνα της παραγωγικής δραστηριότητας.

Αρα, όχι μόνο δεν θα ξεπεραστούν οι ανισομετρίες και οι ανισότητες και στο ίδιο το πολεοδομικό συγκρότημα, το ευρύτερο το πολεοδομικό συγκρότημα της Αττικής, αλλά εμείς λέμε θα διευρυνθούν ακόμα περισσότερο οι κοινωνικές ανισότητες, γιατί θα έχουμε μεγαλύτερη υποβάθμιση της ποιότητας ζωής, εκεί όπου κατοικούν τα λαϊκά στρώματα, στις λαϊκές συνοικίες και τις λαϊκές γειτονιές».

Καταλήγοντας, δήλωσε πως το ΚΚΕ καταψηφίζει το νομοσχέδιο για το Ρυθμιστικό, τονίζοντας ότι η καπιταλιστική ιδιοκτησία στη γη, στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, η ανάπτυξη της παραγωγής με κριτήριο το ποσοστό κέρδους, δηλαδή αυτό το οποίο καθορίζει το χωροταξικό σχεδιασμό, η οικονομική και πολιτική κυριαρχία των μονοπωλίων, αναπαράγουν τον αντιλαϊκό χαρακτήρα στο Ρυθμιστικό Σχέδιο που προωθεί η κυβέρνηση.

«Ετσι, λοιπόν», πρόσθεσε, «η ανάγκη των μονοπωλίων για θωράκιση της κερδοφορίας τους παράγει την αντιλαϊκή πολιτική, απαιτεί μέτρα φτηνής εργατικής δύναμης και μέτρα διευκόλυνσης των επενδυτικών σχεδίων των μονοπωλιακών ομίλων. Γι' αυτό και η απάντηση του εργατικού λαϊκού κινήματος δεν μπορεί να δοθεί με αποσπασματικές μάχες, που περιορίζονται στην καταψήφιση κάποιων άρθρων ή κάποιων νομοσχεδίων. Συσκοτίζει αυτή η αποσπασματικότητα τον πραγματικό αντίπαλο, δηλαδή τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων, την αστική τάξη της χώρας μας και την ΕΕ που τη στηρίζει».

Γι' αυτό «ο χωροταξικός σχεδιασμός, για να αποβεί προς όφελος του λαού, για να ικανοποιεί τις λαϊκές ανάγκες, απαιτεί ένα ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, όπου τόσο η γη όσο και τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής θα αποτελούν κοινωνική ιδιοκτησία και η παραγωγή θα αναπτύσσεται με κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο και βεβαίως με κριτήριο όχι το καπιταλιστικό κέρδος, αλλά την ικανοποίηση των διευρυμένων σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Σε έναν τέτοιο ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, ο χωροταξικός σχεδιασμός μπορεί να αντανακλά, μπορεί να υπηρετεί, μπορεί να ικανοποιεί τις νέες σύγχρονες και διευρυμένες ανάγκες των λαϊκών στρωμάτων για βελτίωση της ποιότητας ζωής και οργάνωσης του χώρου και της γης με βάση αυτή την ικανοποίηση των μέτρων».