Τον περιβόητο «φιλικό διακανονισμό» μεταξύ του ΟΛΠ και της COSCO ενέκρινε κατά τη χτεσινή συνεδρίασή του το Διοικητικό Συμβούλιο της ΟΛΠ ΑΕ, ανοίγοντας έτσι το δρόμο για διεύρυνση των κερδοφόρων «μπίζνες» του κινεζικού επιχειρηματικού ομίλου στο λιμάνι του Πειραιά, αλλά και υπηρετώντας ταυτόχρονα το στόχο της αστικής τάξης για μετατροπή του Πειραιά σε μεγάλο «διαμετακομιστικό κόμβο».

Σύμφωνα με το «διακανονισμό», η «COSCO» - η οποία ελέγχει ήδη μέσω της σύμβασης παραχώρησης του 2008 τη λειτουργία του προβλήτα ΙΙ και της ανατολικής πλευράς του προβλήτα ΙΙΙ, κατέχοντας το 70% της εμπορικής δραστηριότητας του λιμανιού - θα προχωρήσει πλέον στην κατασκευή και την εκμετάλλευση της δυτικής πλευράς του προβλήτα ΙΙΙ, γεγονός που θα της επιτρέψει να ελέγξει ακόμα μεγαλύτερο κομμάτι - έως και το 80% - της εμπορικής δραστηριότητας του λιμένα Πειραιά, ενώ η δυναμικότητα των προβλητών ΙΙ και ΙΙΙ θα αυξηθεί από τα 3.700.000 TEU σε 6.200.000 TEU.

Ταυτόχρονα, με το πρόσχημα «επενδύσεων ύψους 230 εκατ. ευρώ» (που περιλαμβάνουν εκτός από το δυτικό προβλήτα ΙΙΙ, την κατασκευή για λογαριασμό του ΟΛΠ του προβλήτα πετρελαιοειδών), ο κινεζικός επιχειρηματικός όμιλος ουσιαστικά απαλλάσσεται ακόμα και από τα ψίχουλα που πλήρωνε μέχρι τώρα στον ΟΛΠ ως «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα» (κάτι σαν νοίκι), ύψους περίπου 70 εκατ. ευρώ το χρόνο.

Της χτεσινής συνεδρίασης του ΔΣ του ΟΛΠ είχε προηγηθεί η έγκριση του «διακανονισμού» από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ενώ σύμφωνα με τον πρόεδρο της ΟΛΠ ΑΕ, Γ. Ανωμερίτη, στα επόμενα στάδια της διαδικασίας προβλέπεται η αποστολή του «διακανονισμού» στο Ελεγκτικό Συνέδριο για προσυμβατικό έλεγχο, η έγκρισή του από τη ΓΣ του ΟΛΠ και η ψήφισή του από τη Βουλή.

Μετά από την ολοκλήρωση του ΔΣ του ΟΛΠ, ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, Μ. Βαρβιτσιώτης, έσπευσε να πανηγυρίσει για λογαριασμό της ντόπιας αστικής τάξης, σημειώνοντας ότι «η επένδυση της COSCO θα φέρει το λιμάνι του Πειραιά στην κορυφή διεθνώς (...) του δίνει τη δυνατότητα να γίνει το μεγαλύτερο εμπορικό λιμάνι της Μεσογείου». Με την αστική τάξη να εμπλέκει τη χώρα βαθιά στους επικίνδυνους καπιταλιστικούς σχεδιασμούς και ανταγωνισμούς, ο Μ. Βαρβιτσιώτης υπογράμμισε ότι «στη σημερινή περίοδο της γεωπολιτικής ανασφάλειας» στην ευρύτερη περιοχή «είναι η ευκαιρία να γίνουμε πραγματικά η πύλη εισόδου των εμπορευμάτων της Ευρώπης και η πύλη των εξαγωγών της».

«Η επένδυση στο λιμάνι του Πειραιά θεωρείται κορυφαίο παράδειγμα επιτυχημένης προσέλκυσης ξένων επενδύσεων», πρόσθεσε και επιχείρησε να παρουσιάσει ως κερδισμένους και τους εργαζομένους από τη νέα συμφωνία, ισχυριζόμενος ότι με αυτή θα δημιουργηθούν 700 νέες θέσεις εργασίες άμεσα και 1.500 έμμεσα. Στην πραγματικότητα βέβαια, όπως επιβεβαιώνεται και από την πείρα και της συγκεκριμένης «κορυφαίας επένδυσης», σε αντίθεση με τα κέρδη της ντόπιας αστικής τάξης και της ίδιας της COSCO, ο λαός «αποκόμισε» άθλιες συνθήκες δουλειάς στους προβλήτες της επιχείρισης, χτυπήματα στα εργασιακά και μισθολογικά δικαιώματα συνολικά στο λιμάνι, και στην COSCO και στον ΟΛΠ που την ανταγωνίζεται, καθώς και σμπαράλιασμα μιας σειράς μικρών επιχειρήσεων που λειτουργούσαν γύρω από το λιμάνι.

Στο μεταξύ, παράλληλα με την εξέλιξη στο «φιλικό διακανονισμό» και καθώς «τρέχει» ο διαγωνισμός για την πώληση του 67% της ΟΛΠ ΑΕ, με τη συμμετοχή και της COSCO, εντείνονται και οι ενδοαστικές αντιθέσεις για τη συγκεκριμένη μορφή που θα πάρει η ιδιωτικοποίηση συνολικά του λιμανιού και κατά συνέπεια ποιο τμήμα του κεφαλαίου θα βγει πιο ωφελημένο. Οι αντιθέσεις αυτές αποτυπώθηκαν με τις προγενέστερες ενστάσεις του ΤΑΙΠΕΔ για το κατά πόσο θα επηρεάσει αρνητικά το διαγωνισμό για τον ΟΛΠ η προφανής ενίσχυση της θέσης της COSCO από το «διακανονισμό», αλλά και με την παραίτηση της εκπροσώπου του ΤΑΙΠΕΔ στο ΔΣ του ΟΛΠ, Ελ. Αργυροπούλου, και την ακόλουθη αντικατάστασή της, μετά από την έγκριση του «διακανονισμού» από την Κομισιόν (ακόμα και αν στελέχη του ΤΑΙΠΕΔ απέδιδαν την παραίτηση σε «προσωπικούς λόγους»), καθώς και με τη συνάντηση την περασμένη Τρίτη του νέου δημάρχου Πειραιά, Γ. Μώραλη με τον πρωθυπουργό Αντ. Σαμαρά, στον οποίο έθεσε ξανά τη θέση μερίδας του κεφαλαίου (π.χ. εφοπλιστές ακτοπλοΐας, κρουαζιέρας κ.ά.) για ιδιωτικοποίηση του λιμανιού μέσω παραχωρήσεων και όχι πώλησης της ιδιοκτησίας.