Στο θέμα του πολιτικού γάμου, που ξαφνικά κατέλαβε το κέντρο της επικαιρότητας, αναφέρεται ανακοίνωση της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ). Στην ανακοίνωση τονίζεται πως «σήμερα που οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες βρίσκονται αγωνιστικά στους δρόμους, για να αποτρέψουν την πρωτοφανή επίθεση στα εργασιακά, στα ασφαλιστικά, στα κοινωνικά τους δικαιώματα και στις δημοκρατικές τους ελευθερίες, δεν είναι τυχαίο ότι ο πολιτικός γάμος μπαίνει εμβόλιμα στην πολιτική σκηνή, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που είχε μπει και το θρήσκευμα στις αστυνομικές ταυτότητες, όταν ο λαός μας διαδήλωνε ενάντια στους βομβαρδισμούς κατά της Γιουγκοσλαβίας.

Οπως ήταν αναμενόμενο, αυτόματα, οι ασφαλιστικές ανατροπές, οι "τρομονόμοι" και οι "κοινωνικοί διάλογοι" έδωσαν τη θέση τους στα τηλεοπτικά τραπέζια και παράθυρα, σε ατέρμονες και ανούσιες συζητήσεις περί "μυστηρίων".

Ο πολιτικός γάμος, ως ο μόνος υποχρεωτικός, αποτέλεσε χρόνιο αίτημα του γυναικείου κινήματος στη χώρα μας, με το σκεπτικό ότι ο γάμος είναι μια έννομη σχέση ανάμεσα στους συζύγους, που δημιουργεί δικαιώματα και υποχρεώσεις, τα οποία καθορίζουν οι νόμοι της πολιτείας.

Το 1982, παρά τις προγραμματικές δηλώσεις του τότε πρωθυπουργού, παρά την εκφρασμένη γνώμη ειδικών πανεπιστημιακών καθηγητών, του Δικηγορικού Συλλόγου Αθήνας και της Συντονιστικής Επιτροπής των Γυναικείων Οργανώσεων, καθιερώθηκε το ισότιμο του πολιτικού και του θρησκευτικού γάμου.

Σημειώνουμε ότι στην 20ετία που πέρασε έγινε κάθε δυνατή προσπάθεια από τις αρμόδιες αρχές υποβάθμισης του πολιτικού γάμου και από την Εκκλησία τρομοκράτησης για την αποφυγή του.

Μόλις πριν λίγους μήνες, έγινε η αναθεώρηση του Συντάγματος, στην οποία αρνήθηκε και πάλι η κυβέρνηση να θεσμοθετήσει το διαχωρισμό Εκκλησίας και κράτους, γεγονός που θα έλυνε αυτόματα και την υποχρεωτικότητα του πολιτικού γάμου.

Η ΟΓΕ εξακολουθεί να υποστηρίζει την αναγκαιότητα του διαχωρισμού Εκκλησίας και κράτους και την καθιέρωση του πολιτικού γάμου ως μόνου υποχρεωτικού και του θρησκευτικού ως προαιρετικού.

Η αλλαγή της θέσης της γυναίκας στην οικονομική, στην κοινωνική και στην πολιτική ζωή του τόπου σφυρηλατεί καθημερινά ένα νέο πρότυπο οικογένειας, της οικογένειας που βασίζεται στην αγάπη, στην αμοιβαία κατανόηση, στο σεβασμό, στην από κοινού αντιμετώπιση των οικογενειακών αναγκών.

Ο πολιτικός γάμος ενισχύει το θεσμό του γάμου, αποτελεί ένα βήμα για την καλυτέρευση της σχέσης των συζύγων και την τοποθέτηση, ευθύς εξ αρχής, του γάμου σε ηθικότερη βάση.

Η συνταγματική επιταγή για την ανεξαρτησία και την ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης ενισχύει το αίτημα για το αποκλειστικό δικαίωμα της πολιτείας να ρυθμίζει την έννομη σχέση του γάμου, όπως ακριβώς ρυθμίζει και τη λύση του».