Στη διαμόρφωση ενός Λυκείου που θα χάσει κι άλλο το μορφωτικό του ρόλο, με φίλτρα που θα «κόβουν» από νωρίς τους μαθητές από τη συνέχιση ή θα αποθαρρύνουν άλλους να το ακολουθήσουν οδηγεί η εφαρμογή της «τράπεζας θεμάτων» και συνολικά το πλέγμα μέτρων του «νέου Λυκείου».

Στον εξαπλασιασμό των μετεξεταστέων σε τουλάχιστον ένα μάθημα οδήγησε φέτος η εφαρμογή της «τράπεζας θεμάτων», σύμφωνα με την εικόνα που έρχεται από εκπαιδευτικούς και γονείς, εκτοξεύοντας το ποσοστό τους από το 4% στο 24%. Κόντρα σε αυτή την εικόνα, το υπουργείο Παιδείας, από την πλευρά του ισχυρίζεται ούτε λίγο ούτε πολύ ότι η «τράπεζα θεμάτων» «όχι μόνο δεν οδήγησε τους μαθητές σε αποτυχία ή επιπλέον δυσκολία ανταπόκρισης στην εξέταση των αντίστοιχων μαθημάτων, αλλά αντιθέτως τους υποβοήθησε ώστε να επιτύχουν καλύτερες βαθμολογικές επιδόσεις» και προχώρησε σε ρύθμιση για συμψηφισμό της βαθμολογίας Αρχαίων Ελληνικών - Νέων Ελληνικών - Λογοτεχνίας και Μαθηματικών - Γεωμετρίας.

Ωστόσο, σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις εκπαιδευτικών από την προσαρμογή των βαθμολογιών με βάση τη νέα ρύθμιση, αυτή δεν βοηθά να προαχθεί παρά ένα μικρό κομμάτι που ανάγεται σε μονοψήφιο ποσοστό από το σύνολο των μετεξεταστέων μαθητών.

Στην κατάσταση που διαμορφώνεται με την εφαρμογή του «νέου Λυκείου» και ειδικότερα της «τράπεζας θεμάτων» αναφέρεται η Ανώτατη Συνομοσπονδία Γονέων Μαθητών Ελλάδας (ΑΣΓΜΕ) η οποία αύριο Κυριακή πραγματοποιεί στην Αθήνα το ετήσιο απολογιστικό συνέδριό της.

«Τα μεγάλα ποσοστά μαθητών που παραπέμπονται το Σεπτέμβρη, αλλά και εκείνα που έμειναν στην ίδια τάξη, δείχνουν όχι μόνο τη βαθιά ταξικότητα του "νέου Λυκείου", αλλά και τις προθέσεις τους, η μεγάλη μάζα των μαθητών να στραφεί όσο γίνεται από πιο νωρίς και φυσικά πριν καν φτάσει στο Λύκειο στην κατάρτιση, δηλαδή τα ΣΕΚ, και στη μαθητεία», σημειώνει η ΑΣΓΜΕ, ανοίγοντας τη συζήτηση για το θέμα σε Συλλόγους και Ενώσεις Γονέων. «Για μας η "τράπεζα θεμάτων" είναι ένα βασικό εργαλείο του νέου σχολείου και δεν είναι ξεκομμένη από το σύνολο των αντιεκπαιδευτικών αλλαγών, την υποχρηματοδότηση, τις συγχωνεύσεις, την αντικατάσταση της βασικής γνώσης με δεξιότητες, το ψηφιακό σχολείο, τα παλιά και νέα βιβλία, τις ελλείψεις εκπαιδευτικών, την κτιριακή εγκατάλειψη, το αποκεντρωμένο αυτοαξιολογούμενο αυτόνομο σχολείο, την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών», σημειώνει.

Οι εκπρόσωποι των γονιών τονίζουν επίσης ότι «η "τράπεζα" δεν αναιρεί, αλλά αντίθετα εντείνει αυτές τις ταξικές διαφορές, βγάζει στην επιφάνεια όλες τις αμαρτίες του εκπαιδευτικού συστήματος διαχρονικά και υποβαθμίζει την ίδια την εκπαιδευτική διαδικασία». Οτι «δημιουργεί όρους τυπικής ισότητας για να ενισχυθούν ουσιαστικά οι πιο άνισοι όροι πρόσβασης των μαθητών στη μόρφωση. Οταν βάζουν διαφορετικές κατηγορίες μαθητών να εξεταστούν προοπτικά στο ίδιο επίπεδο θεμάτων, τότε δημιουργείς και πιο άνισους όρους, αλλά και όρους σύγκρισης. Ανοίγει ο δρόμος στη σύγκριση μαθητών, σχολείων κλπ.», σημειώνει η ΑΣΓΜΕ, τονίζοντας ότι «το μέτρο αυτό έχει ξεκάθαρο ταξικό πρόσημο, ρίχνει ακόμα πιο πολύ τα πιο φτωχά παιδιά» και σημειώνοντας μεταξύ άλλων ότι θα σπρώξει ακόμα περισσότερους μαθητές σε φροντιστήρια που μάλιστα ξεκίνησαν να λύνουν μόνο τα θέματα της «τράπεζας θεμάτων» και, εντέχνως, διαδίδουν ότι οι μαθητές πρέπει εγκαίρως να ξεκινήσουν εντατικά μαθήματα, ώστε να προλάβουν να καλύψουν το μέγιστο δυνατό ποσοστό από την πληθώρα θεμάτων.

Η ΑΣΓΜΕ αναφέρεται και στις συνέπειες στη διαδικασία της μάθησης την οποία τυποποιεί, «στερώντας την από τους χυμούς της μόρφωσης, αφού οι μαθητές θα καταλήξουν να διαβάζουν πιο πολύ τα τυποποιημένα προς εξέταση θέματα, παρά τα βιβλία τους», σημειώνει, ενώ «οι εκπαιδευτικοί θα χάνουν όλο και περισσότερο τον παιδαγωγικό τους ρόλο και θα μετατρέπονται σε προγυμναστές εξετάσεων».

Η ΑΣΓΜΕ αναφέρεται στη στάση του γονεϊκού κινήματος απέναντι στην πραγματικότητα αυτή, τονίζοντας ότι η ευθύνη του είναι να συμβάλει, όσο περνάει από το χέρι του, να μπει φρένο στις αντιεκπαιδευτικές αναδιαρθρώσεις, να ενώσει όλες τις λαϊκές οικογένειες στη διεκδίκηση της μόρφωσης για όλα τα παιδιά και να αναδείξει το εκπαιδευτικό ζήτημα ως παλλαϊκό ζήτημα, με το οποίο δεν ασχολούνται μόνο οι ειδικοί.