Πέμπτη 24 Μάη 2001
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 10
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Κόντρα στη νέα (α)ταξία
Μπερλουσκόνι και σοσιαλ-«δημοκρατία»

Η σοσιαλδημοκρατική ευρωζώνη, η νεοφιλελεύθερη, η βομβαρδίζουσα στο όνομα του μεγάλου αφεντικού και των δογμάτων της «νέας τάξης», η σκωληκοειδής αυτή απόφυση του μητροπολιτικού καπιταλιστικού κέντρου, φαίνεται να διαπορεί αυτόν τον καιρό και να εξίσταται:

- Μα είναι δυνατόν ο Μπερλουσκόνι;

Η υποκρισία τους συνδυάζεται με τον κυνισμό τους, καθώς με τη νεοφιλελεύθερη διαχείριση και την αντικοινωνική πολιτική τους, έστρωσαν το δρόμο για φασίζοντα εκτρώματα, που ως δηλητηριώδη μανιτάρια εμφανίζονται και πάλι στον ευρωπαϊκό χώρο.

Τώρα, το «φαινόμενο Μπερλουσκόνι», λίγο προηγούμενα ο ακροδεξιός Χάιντερ της Αυστρίας. Και στους ευρωδρόμους της ΟΝΕ όλο και συχνότερες οι προκλητικές επιθετικές εμφανίσεις νεοναζιστικών ομάδων με τα «ξυρισμένα κεφάλια», τον αγκυλωτό σταυρό και το ρεβανσιστικό φυλετικό μίσος.

Η διεθνής και η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, υποτακτική θεραπαινίδα της «παγκοσμιοποίησης» της αγριότητας του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου και των επιθετικών δογμάτων επιβολής των συμφερόντων του - αυτή που θα άνοιγε, δήθεν, τις πύλες της «Ευρώπης των λαών», παρασύρει στη συντήρηση και την οπισθοδρόμηση.

Λειτούργησε όλα αυτά τα «χαμένα» χρόνια, όπως και η εντόπια σοσιαλδημοκρατική εκδοχή της, ως «αμορτισέρ» (απομειωτής) των κραδασμών και των λαϊκών εκρήξεων, ως μέσο πολιτικού ευνουχισμού και ως ανάχωμα των κοινωνικών αγώνων.

Δεν είναι συναισθηματικά φορτισμένη η αναφορά αυτή για το ρόλο της σοσιαλδημοκρατίας, νεοφιλελεύθερου τύπου. Εχει σχέση με την ιστορική διαλεκτική πορεία της υπερσυσσώρευσης του κεφαλαίου, ως τη σημερινή φάση του ιμπεριαλισμού, όπου η επιβολή των συμφερόντων του, στα όρια πλανητικής και παραπλανητικής επικυριαρχίας, ακολουθείται από την αγριότητα των πυρηνικών «κανονιοφόρων» και τις απειλές κατά της ανθρωπότητας.

Κεντροδεξιά και κεντροαριστερά σοσιαλδημοκρατία, συνολικά νεοφιλελεύθερη και συνένοχη της «νέας τάξης», εμφανίζεται ως δήθεν απορούσα: - Μα καλά, ο Μπερλουσκόνι; Και υποκριτικά, τις πρώτες μέρες δεν του έστελναν... συγχαρητήρια, που ακολούθησαν αμέσως μετά. Και εμφανίζονται να σκέφτηκαν κι ένα μικρό, «πολιτικό εμπάργκο», όπως έκαναν για λίγο στην περίπτωση του Αυστριακού ακροδεξιού. Στην τέφρα και τη σποδό της σοσιαλδημοκρατίας φυτρώνουν τα σαπρόφυτα του κακού.


Του
Γιώργου Κ. ΤΣΑΠΟΓΑ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ