«Το 1990, τότε, όταν διάφοροι αναχωρητές απαρνιόντουσαν την ιδεολογία τους και περνούσαν με το αντίπαλο ρεύμα, ο Νίκος Παξιμαδάς παρέμεινε ακλόνητος υπερασπιστής του σοσιαλισμού, ενώ σε μια συμβολική κίνηση που έδειχνε τη γνήσια λαϊκότητα και τον αυθορμητισμό του, είπε: "Τα αγάλματα που γκρέμισαν εκεί (σ.σ. ΕΣΣΔ) φέρτε τα να τα βάλω εδώ στην Πετρούπολη"».

«Η καρτερικότητά του μας διδάσκει. Μας διδάσκει το πείσμα του να προχωρήσουν τα πράγματα, να υλοποιηθούν διεκδικήσεις, αγωνιστικά αιτήματα, να γίνει η Πετρούπολη μια σύγχρονη πόλη στη Δυτική Αθήνα, την πιο λαϊκή περιοχή του Λεκανοπεδίου, με σαφώς καλύτερες υποδομές, όχι βιτρίνας, αλλά ουσίας από όλους τους υπόλοιπους δήμους, κάτι που και ο πιο κακοπροαίρετος παρατηρητής με γυμνό μάτι μπορεί εύκολα να διαπιστώσει. Αυτή η πραγματικότητα έχει βαθιά το στίγμα του Νίκου Παξιμαδά. "Ετρεμαν τα ταβάνια" έλεγαν όταν έμπαινε ο Παξιμαδάς στα υπουργεία και διεκδικούσε, απαιτούσε. Μάλλον έτρεμε το φυλλοκάρδι του κάθε υπουργού γιατί ήξερε πως ο Παξιμαδάς δε θα υποχωρούσε αν δεν γινόταν αυτό για το οποίο είχε κινητοποιηθεί, αυτός και ο λαός της Πετρούπολης».

«Αυτό που άφησε ως περιουσία του στους συγγενείς του είναι ένα σπίτι. Ο ίδιος έλεγε: "Με το που κάποιος εκλεγόταν δημοτικός σύμβουλος έκανα μια βόλτα από το σπίτι του. Ξαναέκανα μετά από λίγους μήνες. Ηξερα ότι αν τυχόν έβλεπα μεγάλες αλλαγές στο σπίτι, στα έπιπλα, αυτοκίνητα, υπήρχε πρόβλημα. Με έζωναν τα φίδια. Εμείς είμαστε για να υπηρετούμε το λαό και αυτό πρέπει να το δείχνουμε με όλες μας τις πράξεις, τις κινήσεις, τον τρόπο ζωής μας» (αποσπάσματα από την ομιλία του Πέτρου Αλέπη στην εκδήλωση που έγινε στην Πετρούπολη για να τιμηθεί ο Νίκος Παξιμαδάς).

Μνήμες από την ηρωική, αυθεντική, γνήσια λαϊκή μορφή, του επί 30 χρόνια δήμαρχου της Πετρούπολης, Νίκου Παξιμαδά, που φανερώνουν την ηθική των κομμουνιστών, τον πλήρη συνειδητοποιημένο, ακέραιο, ανιδιοτελή χαρακτήρα του, με αμετακίνητες απόψεις για κρίσιμα πολιτικά και ιδεολογικά ζητήματα και την ίδια στιγμή τον πιο ανοιχτό άνθρωπο στον εργάτη, στον κατατρεγμένο, στον διωκόμενο από το αστικό κράτος, ξεδιπλώθηκαν την Πρωτομαγιά, σε μια συγκινητική και μεστή εκδήλωση που διοργάνωσε ο Δήμος Πετρούπολης για τον άνθρωπο «που ταυτίστηκε περισσότερο από τον καθένα με αυτή την εργατούπολη, με τη φτωχολογιά που ρίζωσε εδώ και αγωνίστηκε κόντρα σε κάθε λογής συμφέροντα για να ζήσει και να μεγαλώσει τα παιδιά της».

Δεκάδες κάτοικοι της Πετρούπολης και συναγωνιστές του παραβρέθηκαν στην εκδήλωση, μαζί τους και αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ, με επικεφαλής τον Κ. Παρασκευά, μέλος του ΠΓ, ο βουλευτής του Κόμματος Σπ. Χαλβατζής, και αντιπροσωπεία του ΚΣ της ΚΝΕ με επικεφαλής τον Γ. Τάτση.

Η εκδήλωση ξεκίνησε με τα αποκαλυπτήρια της προτομής του Νίκου Παξιμαδά από τον Σπύρο Παξιμαδά, γιο του κομμουνιστή δημάρχου, και το σημερινό δήμαρχο Πετρούπολης, Θωμά Κοτσαμπά, ενώ συναγωνιστές του από την Εθνική Αντίσταση και δεκάδες νεολαίοι ακούμπησαν στο μνημείο κόκκινα γαρίφαλα ως φόρο τιμής.

Αναφέροντας μερικά σύντομα βιογραφικά στοιχεία του και το πώς ο ίδιος δυσφορούσε με όσους ήταν «άχρωμοι» και «άγευστοι», δήθεν υπεράνω κομμάτων, ο Ν. Παξιμαδάς όχι μόνο δεν έκρυψε ποτέ ότι ήταν κομμουνιστής, αντίθετα αυτό ήταν τιμή του και καμάρι του, επισήμανε μεταξύ άλλων ο Πέτρος Αλέπης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. «Ρωτάς, είπε, ανθρώπους που πέρασαν μια ζωή στις φυλακές κι έκαναν να δουν τα παιδιά τους 20 χρόνια και βγήκαν νικητές, που συνεχίζουν ακόμη και σήμερα να είναι στην πρώτη γραμμή, αν μπορούσε ο χρόνος να γυρίσει πίσω, τι θα διάλεγαν και σε κοιτάνε λες και τους πρόσβαλες. Διαλέγουν με μια φωνή το δρόμο του αγώνα, της αξιοπρέπειας, της πάλης για το σοσιαλισμό όσες και να είναι οι θυσίες. Αυτό είναι ένα μεγάλο δίδαγμα για τις νεότερες γενιές, που στην κυριολεξία βομβαρδίζονται από την προπαγάνδα για την αναποτελεσματικότητα του αγώνα, ότι "δεν μπορεί να γίνει τίποτα" (...) και πως η πάλη, η αντίσταση, ο οργανωμένος αγώνας, το κομμουνιστικό κίνημα είναι έννοιες ξεπερασμένες, εκτός μόδας. Δεν είναι έτσι. Ο τροχός της Ιστορίας δεν σταματά. Οσο υπάρχει εκμετάλλευση, η ταξική πάλη συνεχίζεται ασίγαστη, αμείωτη. Οσοι προπαγανδίζουν την υποταγή, το αιώνιο του καπιταλισμού το κάνουν ακριβώς για να μην υπάρχει καμία αντίσταση, καμία αμφισβήτηση. Ετσι γινόταν πάντα, έτσι γίνεται και τώρα. Αν φυσικά τους είχε πιστέψει ο Παξιμαδάς και τόσοι άλλοι κομμουνιστές και αγωνιστές δεν θα είχε γραφτεί με ανεξίτηλα γράμματα η ιστορία του εργατικού - λαϊκού κινήματος».

«Επειδή ο Νίκος Παξιμαδάς ήταν κομμουνιστής, ήταν και ό,τι άλλο, γι' αυτό μεγαλούργησε και αυτός όπως και όλη η γενιά του. Το ΚΚΕ γεννά τέτοιες γνωστές ή και λιγότερο γνωστές προσωπικότητες, γιατί η μόνη του φιλοδοξία είναι να βγει ο λαός στο προσκήνιο των εξελίξεων, να πιστέψει στη δύναμή του, να γίνουν πρωταγωνιστές οι πολλοί και καταφρονεμένοι και όχι οι λίγοι, οι πλούσιοι που τα έχουν όλα εύκολα σε βάρος του λαού», σημείωσε ο Π. Αλέπης.

«Ο σεβασμός και η αγάπη του λαού της Πετρούπολης στον Νίκο Παξιμαδά και οι σταθεροί δεσμοί του τον βοήθησαν έτσι ώστε το 1967 με την επιβολή της δικτατορίας και την καθαίρεσή του να μη συλληφθεί από τους χουντικούς και να περάσει στην παρανομία. Σκληροτράχηλος, ευθύς, αιχμηρός μαζί με τους κατοίκους αγωνιζόταν και διεκδικούσε. Ετσι λύθηκαν τότε βασικά προβλήματα της Πετρούπολης, όπως η ύδρευση, η αποχέτευση, η ασφαλτόστρωση, η δημιουργία σχολείων», υπογράμμισε ο Θ. Κοτσαμπάς, αναφέροντας το πλούσιο και πολύπλευρο έργο του Παξιμαδά στην Παιδεία, στον Πολιτισμό, στον Αθλητισμό.

«Είναι, κατέληξε, πρότυπο για τη στάση ζωής του απέναντι στη σαπίλα του πολιτικού συστήματος και σε αυτούς που στόχο έχουν την καρέκλα της όποιας εξουσίας, με οποιονδήποτε τρόπο, χωρίς αρχές, για να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα».

Την προτομή του Ν. Παξιμαδά φιλοτέχνησε ο εικαστικός Βλάσης Αγγελος.