Το υπουργείο Πολιτισμού και το Πανεπιστήμιο Πειραιώς διοργανώνουν, την Πέμπτη 24 Μαΐου, μουσική εκδήλωση προς τιμήν του στιχουργού και συγγραφέα Κώστα Βίρβου, στις 7 μ.μ., στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς, στο Αμφιθέατρο «Αθανάσιος Κανελλόπουλος». Στην εκδήλωση, χαιρετισμό θα απευθύνουν ο υπουργός Πολιτισμού Ευάγγελος Βενιζέλος και ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Πειραιώς καθηγητής Βασίλειος Μπένος. Θα ακολουθήσει ανάλυση των στίχων των τραγουδιών από τον Κώστα Βίρβο και η εκδήλωση θα ολοκληρωθεί με μουσική συναυλία, την οποία θα διευθύνει ο Βαγγέλης Χονδροκούκης. Συμμετέχει ο Γιάννης Γιοκαρίνης.

Περισσότερα από 2.000 τραγούδια έχει γράψει ο δημιουργός με το σπάνιο και ανεξάντλητο ταλέντο, στη διάρκεια της πολύχρονης πορείας του. Τραγούδια βιωματικά, κοινωνικά, πολιτικά, που ντύθηκαν με τη μουσική σπουδαίων συνθετών (Τσιτσάνη, Καλδάρα, Δερβενιώτη, Μπακάλη, Λεοντή, Θεοδωράκη, Τζουανάκου κ.ά.) και ερμηνεύτηκαν από μεγάλες φωνές (Μπέλλου, Νίνου, Μπίνης, Λίντα, Γκρέυ, Πάνου, Λύδια, Καζαντζίδης, Μπιθικώτσης, Αλεξίου, Μαρινέλα κ.ά.)...

Ενα από τα σημαντικότερα κομμάτια της σύγχρονης μουσικής ιστορίας μας είναι και το τραγούδι «Της γερακίνας γιος», εμπνευσμένο από τα βασανιστήρια τόσων και τόσων αγωνιστών στο ΕΑΤ - ΕΣΑ, λόγος του Κώστα Βίρβου, που έσμιξε με τη μουσική του Βασίλη Τσιτσάνη. «Ούτε στρώμα να πλαγιάσω, ούτε φως για να διαβάσω, το γλυκό σου γράμμα, οχ! μανούλα μου, καλοκαίρι κι είναι κρύο, ένα μέτρο επί δύο, είναι το κελί μου, οχ! μανούλα μου. Μα εγώ δε ζω γονατιστός, είμαι της γερακίνας γιος, τι κι αν μ' ανοίγουνε πληγές, εγώ αντέχω τις φωτιές. Μάνα μη λυπάσαι, μάνα μη με κλαις...». Είναι ένα από τα εκατοντάδες κομμάτια, που μας πρόσφερε η δημιουργική πένα του ευαίσθητου ποιητή του λαϊκού μας τραγουδιού, του Κώστα Βίρβου. Γεννημένος το 1926, στα Τρίκαλα, το 1943 έδωσε εξετάσεις και πέρασε στην Πάντειο και αργότερα στη Νομική Θεσσαλονίκης. Το Μάρτιο του '44 συλλαμβάνεται να γράφει συνθήματα στους τοίχους και μεταφέρεται στην Ειδική Ασφάλεια, όπου βασανίστηκε. Οι μεγάλες στιγμές της πορείας του, αλλά και της χώρας μας τον συγκλονίζουν. Η Κατοχή, η Αντίσταση, ο Εμφύλιος, αλλά και τα καθημερινά προβλήματα του λαού, το δράμα των πολιτικών προσφύγων, η γραφειοκρατία, η μετανάστευση βρίσκουν την έκφρασή τους στους λιτούς, αληθινούς, γεμάτους αισθήματα στίχους του.

Ο Κώστας Βίρβος πιστεύει ότι «το καλό τραγούδι διδάσκει, ενώ το κακό καταστρέφει και κυρίως τις παιδικές και νεανικές ψυχές. Μπορεί το "σύστημα" να προσπαθεί να αποπροσανατολίσει τον κόσμο, επιβάλλοντας τραγούδια 24ώρου, όμως οι νέοι προτιμούν τα καλά λαϊκά τραγούδια και κυρίως τα παλιά. Βέβαια, υπάρχουν και καλά σημερινά τραγούδια, όπως υπάρχουν και καλές λαϊκές φωνές. Ομως, πιστεύω ότι τα παλιά είναι αναντικατάστατα, ενώ παράλληλα πιστεύω ότι διδάσκουν, τόσο τους νέους, όσο και τους ανθρώπους που γράφουν είτε στίχο είτε μουσική».