Το 1960 ο κόσμος ζει μερικές από τις πιο σκοτεινές στιγμές της περιόδου του «Ψυχρού Πολέμου». Οι Ηνωμένες Πολιτείες, επικεφαλής της αντισοβιετικής, αντικομμουνιστικής εκστρατείας, επιχειρούν τη με κάθε τρόπο υπονόμευση της Σοβιετικής Ενωσης. Η συνεχής ανάπτυξη του αμερικανικού πυρηνικού οπλοστασίου υποχρεώνει τη Σοβιετική Ενωση να απαντά με την ανάπτυξη του δικού της οπλοστασίου. Η απειλή ενός πυρηνικού ολοκαυτώματος μεγαλώνει. Παρ' όλα αυτά η ηγεσία της ΕΣΣΔ συνεχίζει να καλεί τους ηγέτες των άλλων πυρηνικών δυνάμεων για συνεννόηση, με στόχο την ύφεση και τον αφοπλισμό. Μέσα σ' αυτό το κλίμα, η ανακοίνωση για την πραγματοποίηση της Διεθνούς Διάσκεψης στο Παρίσι στις 16 Μάη του 1960 γέννησε ελπίδες.

Λίγο πριν από τη Διάσκεψη, την 1η Μάη 1960, συμβαίνει κάτι που έμελλε να παίξει σημαντικό ρόλο στις σχέσεις ΗΠΑ - ΕΣΣΔ, αλλά και στην τελική έκβαση της ίδιας της Διάσκεψης. Ενα αμερικανικό κατασκοπευτικό αεροπλάνο τύπου «U2» καταρρίπτεται στα Ουράλια, σχεδόν 2.500 χιλιόμετρα εντός του σοβιετικού εναέριου χώρου. Η κατάρριψη του «U2» ανακοινώνεται στις 5 Μάη και οι Αμερικανοί δηλώνουν άγνοια. Στη συνέχεια, όμως, οι Σοβιετικοί παρουσιάζουν τον πιλότο του αεροπλάνου Γκάρι Πάουερς και φωτογραφίες στρατιωτικών εγκαταστάσεων, που είχαν ληφθεί από το «U2». H κυβέρνηση των ΗΠΑ, διεθνώς εκτεθειμένη, υποχρεώνεται να παραδεχτεί τα πάντα.

Στις 16 Μάη στο Παρίσι αρχίζει η Διεθνής Διάσκεψη, στην οποία παίρνουν μέρος ο Σοβιετικός ηγέτης Ν. Χρουστσόφ, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντ. Αϊζενχάουερ, ο Βρετανός πρωθυπουργός Χ. Μακμίλαν και ο Πρόεδρος της Γαλλίας Ντε Γκολ. Στην έναρξη της Διάσκεψης ο Χρουστσόφ απαιτεί από τον Αϊζενχάουερ να καταδικάσει το κατασκοπευτικό περιστατικό και να ζητήσει συγνώμη. Ο Αμερικανός Πρόεδρος αρνείται κατηγορηματικά. Απ' την αρχή διαπιστώνεται ότι Αμερικανοί, Βρετανοί και Γάλλοι δεν έχουν καμιά πρόθεση για συνεννόηση, απορρίπτουν όλες τις σοβιετικές προτάσεις για ύφεση και σταδιακό αφοπλισμό. Στις 17 Μάη ο Χρουστσόφ και η σοβιετική αντιπροσωπεία ανακοινώνουν την αποχώρησή τους.