Ειδικά για την Ασία, με κράτη με μεγάλες αγορές, πλούσια σε πρώτες ύλες, όπως Ινδία, Ινδονησία, αλλά και Αφγανιστάν, Πακιστάν κ.τ.λ. και με φτηνό εργατικό δυναμικό, υπάρχουν προϋποθέσεις ανάπτυξης, αλλά χρειάζονται υποδομές και κεφάλαια. Μόνο που για να γίνουν καπιταλιστικές επενδύσεις χρειάζεται οικονομική σταθερότητα που τώρα δε φαίνεται να υπάρχει. Οι μεταρρυθμίσεις που προτείνει το ΔΝΤ σημαίνουν «απελευθέρωση» στρατηγικών τομέων της οικονομίας κατάρτιση των εκατομμυρίων ανειδίκευτων Ασιατών εργατών, αλλά να συνεχίσουν να είναι πάμφθηνοι, ευελιξία στην εργασία, κατασκευές από τα κράτη υποδομών για την ανάπτυξη των μεταφορών και του εμπορίου, οι οποίες να δοθούν στα μονοπώλια που θα επενδύσουν, αντιμετώπιση της «βίας» και της «διαφθοράς», κ.λπ. Τέτοιες είναι οι μεταρρυθμίσεις για τις οποίες «κόπτονται». Μεταρρυθμίσεις ταυτισμένες με τις στερήσεις και τη δυστυχία για τους λαούς.