Είναι ιστορία πολέμου κι επανάστασης στο, κατεχόμενο από τους Αυστριακούς, Βένετο το καλοκαίρι του 1866 - τότε ξεσπά ο τρίτος πόλεμος ανεξαρτησίας, που θα οδηγήσει στην προσάρτηση της περιοχής στο νεαρό Βασίλειο της Ιταλίας. Στο πλαίσιο της συλλογικής ιστορίας κινείται η προσωπική. Οι μεταξύ τους σχέσεις, αλληλεξάρτησης και σχολιασμού. Κινητήριος μοχλός της αφήγησης η ερωτική ιστορία της Βενετσιάνας κόμισσας Λίβια Σερπιέρι με τον νεαρό Αυστριακό στρατιωτικό Φραντς Μάλερ. Πάθος τρελό απ' την πλευρά της, πλάθεται από τις περιπέτειες του πολιτικού αγώνα και τις αδυναμίες των εραστών. Ο Βισκόντι καταγράφει, με κριτική ματιά, χρησιμοποιώντας και το μελόδραμα αλλά και την ιστορική τεκμηρίωση - την αποφασιστική μάχη της Κουστότσα -, τα χαρακτηριστικά ενός λαού και το ειδικό βάρος της ιστορικής στιγμής. Το μελόδραμα στο σινεμά συνοψίζεται στα έντονα χρώματα μιας ρομαντικής ιστορίας γεμάτης ανατροπές. Κι ενώ στην όπερα ο πραγματικός πρωταγωνιστής είναι η φωνή που ερμηνεύει, στο κινηματογραφικό μελόδραμα, είναι το σώμα του ηθοποιού που μιλά. Ο Βισκόντι ριζώνει την ταινία του οπτικά στον κόσμο του μελοδράματος, μέσω της εισαγωγικής σεκάνς στο θέατρο «la Fenice» της Βενετίας, στη σκηνή του οποίου παίζεται ο «Trovatore» του Βέρντι. Και το σύνολο των ηχητικών κομματιών που γεφυρώνουν τα περάσματα είναι μεγάλες άριες που υπογραμμίζουν ότι είναι το «πάθος» που κυριαρχεί πάνω στην «αίσθηση ντροπής» της Λίβια. Το θέμα της ιστορίας του αδύνατου έρωτα αρθρώνεται με ντουέτα των εραστών Λίβια / Φραντζ, που συνιστούν αφηγηματικό εργαλείο. Αγκωνάρι της ποιητικής του Βισκόντι το «Senso» (1954), σοφιστικέ, θεατρική, μελοδραματική αλλά και πειραματική ως προς τη χρήση του χρώματος, αναδεικνύει το τραγικό συναίσθημα της ρομαντικο-παρακμιακής σύγκρουσης ανάμεσα στο ιδανικό και το πραγματικό... Μην τη χάσετε!
Παίζουν: Αλίντα Βάλι, Φάρλεϊ Γκρέϊντζερ, Μάσιμο Τζιρότι, Κριστιάν Μαρκάν, κ.ά.
Παραγωγή: ΙΤΑΛΙΑ (1954)