ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ

Από το πρόσφατο συνέδριο του ΚΕΑ. Φιγουράρει ο υποψήφιος Πρόεδρος της Κομισιόν!

Η επιλογή του ΚΕΑ και του ΣΥΡΙΖΑ να καταθέσουν υποψηφιότητα για την προεδρία της Κομισιόν αποκαλύπτει με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο την αφοσίωσή τους στην υπόθεση της στήριξης της ευρωένωσης του κεφαλαίου. Είναι υποκριτική η τοποθέτησή τους ότι θέλουν να αποτελέσουν την εναλλακτική φωνή ανάμεσα στα «μεγάλα κόμματα». Η προεδρία της Κομισιόν δεν μπορεί να έχει φιλολαϊκό περιεχόμενο. Αποτελεί εργαλείο και μηχανισμό που λειτουργεί σε βάρος των λαών για την προώθηση και τον έλεγχο εφαρμογής αντεργατικών μέτρων και φιλομονοπωλιακών ρυθμίσεων. Η υποψηφιότητα Τσίπρα μαρτυρά τη διαθεσιμότητα του ΚΕΑ και του ΣΥΡΙΖΑ να αναλάβουν από θέση πρώτης ευθύνης την εξυπηρέτηση των στόχων του κεφαλαίου, διαβεβαιώνει την αστική τάξη ότι κάθε άλλο παρά επικίνδυνοι είναι για το καπιταλιστικό σύστημα.

Ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ και αντιπρόεδρος του ΚΕΑ, Αλ. Τσίπρας, με ομιλία του - που δε δημοσιεύτηκε ποτέ στα ελληνικά από τον ΣΥΡΙΖΑ - χαιρέτισε σε εκδήλωση προς τιμήν του Αυστριακού σοσιαλδημοκράτη καγκελάριου, Μπρούνο Κράισκι, που έγινε το Σεπτέμβρη του 2013 στη Βιέννη. Η ομιλία αυτή δημοσιεύτηκε στην έκδοση του θεωρητικού περιοδικού του ΚΕΑ, «Τρανσφόρμ», το Δεκέμβρη του 2013. Είναι αποκαλυπτικό το παρακάτω απόσπασμα:

«Ο διάλογος και οι πολιτικές συμμαχίες είναι στην καρδιά της κουλτούρας, του DNA του κόμματός μου, του ΣΥΡΙΖΑ, ως σημαντικό μέρος του δημοκρατικού δρόμου προς το σοσιαλισμό με ελευθερία και δημοκρατία (...) Ωστόσο, δεν μπορώ να κρύψω την έκπληξη και την απογοήτευσή μου για την πολιτική στροφή που έχουν κάνει τα περισσότερα ευρωπαϊκά σοσιαλδημοκρατικά κόμματα τα τελευταία χρόνια (...) Ολοι μας πρέπει να αντλήσουμε διδάγματα από την κρίση, αλλά ιδιαίτερα τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα (...) Αν οι σοσιαλδημοκράτες είχαν ακολουθήσει την παρακαταθήκη πολιτικών όπως ο Bruno Kreisky, ο Willy Brandt ή ο Olaf Palme, η Ευρώπη δε θα είχε μετατραπεί σε αυτήν τη νεοφιλελεύθερη έρημο (...) Η απουσία των σοσιαλδημοκρατών στην παράδοση του Bruno Kreisky δημιούργησε τον πολιτικό χώρο για τις πολιτικές ενάντια στην κρίση που δημιούργησαν ένα νέο και αόρατο οικονομικό τείχος ανάμεσα στους πιστωτές, τις πλεονασματικές χώρες του Βορρά, και τους οφειλέτες, τις ελλειμματικές χώρες του Νότου (...) Δεν προσπαθώ να υποστηρίξω ότι η Ελλάδα δε χρειάζεται μεταρρυθμίσεις ή ότι δεν έχει αδυναμίες (...) Μια αριστερή κυβέρνηση στην Ελλάδα θα απλώσει το χέρι στους σοσιαλδημοκράτες της Ευρώπης, στους ελεύθερα σκεπτόμενους φιλελεύθερους, σε όλους τους Ευρωπαίους που δε θέλουν η Ευρώπη να κατρακυλήσει στον εφιάλτη. Αυτά είναι τα ελάχιστα αιτήματα μιας μελλοντικής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί να ικανοποιηθούν σήμερα: Χωρίς αλλαγές σε συνθήκες (...) Η μόνη εναλλακτική είναι να αποδεχτώ τον αργό θάνατο του έθνους μου και την αργή διάλυση της Ευρωζώνης, που θα καταστρέψει την ίδια την ΕΕ»⁷.

Κοντολογίς, κατά τον ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς σύγκρουση με τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, χωρίς καν αλλαγές σε Συνθήκες, με ορισμένες μεταρρυθμίσεις, με διαπραγματεύσεις «κυρίων», μπορεί να υπάρξει επιστροφή στη σοσιαλδημοκρατική διαχείριση περασμένων δεκαετιών. Ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΕΑ επιδιώκουν να γίνουν σοσιαλδημοκράτες στη θέση των σοσιαλδημοκρατών. Ανάλογες δηλώσεις έχει επιστρατεύσει, επίσης, στο περιοδικό του ΚΕΑ και ο πρόεδρός του και εθνικός γραμματέας του Γαλλικού ΚΚ, Π. Λοράν, αναφέροντας πως το ΚΕΑ «θα παλέψει για την αλλαγή των κανόνων του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού»⁸.

Στην ίδια κατεύθυνση, στο πλαίσιο της δημιουργίας των κατάλληλων προϋποθέσεων ώστε τα κόμματα του ΚΕΑ να πάρουν την απαιτούμενη έγκριση από την αστική τάξη των χωρών τους για να παίξουν ανάλογο κυβερνητικό ρόλο, δρομολογούν την πιο ουσιαστική πρόσδεση των φιλοεργοδοτικών συνδικαλιστικών ενώσεων στην επιρροή τους. Η προσπάθεια μετεξέλιξης των φόρουμ σε «εναλλακτικές συνόδους», που θα αποτελούν χειροκροτητές των λεγόμενων αριστερών κυβερνήσεων και των προτάσεων αστικής διαχείρισης, φιλοδοξεί να εμπλέξει και τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες που αντιλαμβάνονται ότι η κλασική σοσιαλδημοκρατία χάνει έδαφος και αναζητούν εναλλακτικά στηρίγματα. Η παρουσία για πρώτη φορά των Ευρωπαϊκών Συνδικάτων (ΕTUC) στην «Εναλλακτική Σύνοδο» - μια νέα εκδοχή των φόρουμ με ενίσχυση της λογικής προβολής των «υπεύθυνων προτάσεων» για την αστική διακυβέρνηση - αλλά και της προέδρου τους για πρώτη φορά στο Συνέδριο του ΚΕΑ στη Μαδρίτη, σηματοδοτεί αυτές τις διεργασίες. Αυτή η γραμμή καταγράφεται στο συνέδριό του, στην απόφαση συνέχισης των «εναλλακτικών συνόδων» με ιδιαίτερη στόχευση τα συνδικάτα, το φθινόπωρο του 2014.

Την ίδια στιγμή το ΚΕΑ αξιοποιεί ένα ευρύ δίκτυο ΜΚΟ, δεξαμενών σκέψης με ομπρέλα το δικό του ίδρυμα Τρανσφόρμ και συνεργαζόμενα ιδρύματα σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Το «Ιδρυμα Ρόζα Λούξεμπουργκ» αποτελεί την ατμομηχανή αυτού του πολυπλόκαμου μηχανισμού ιδεολογικής - πολιτικής χειραγώγησης και μετάλλαξης ΚΚ και κάθε είδους χρηματοδοτικής και άλλης στήριξης, που ενισχύει με κρατικό κι ευρωενωσιακό χρήμα κάθε κίνηση που υπόσχεται αναστήλωση του καπιταλισμού και της ΕΕ.

Το οπορτουνιστικό γερμανικό αυτό ίδρυμα αποτελεί τη μετεξέλιξη ενός συλλόγου που ιδρύθηκε το 1989 για τη στήριξη της δράσης του τότε ΚΟΔΗΣΟ (PDS). Το 1996 αναγνωρίστηκε επίσημα από το συνέδριο του PDS και το 1999 ξεκίνησε η χρηματοδότησή του από το υπουργείο Εσωτερικών της Γερμανίας. Το 2000 μετονομάστηκε σε «Ιδρυμα Ρόζα Λούξεμπουργκ» και πλέον ανήκει στο «Die Linke». Διατηρεί γραφεία σε Βέλγιο, Πολωνία, Ρωσία, Σερβία, Εκουαδόρ, Μεξικό, Βραζιλία, Ισραήλ, Παλαιστίνη, Νότια Αφρική, Σενεγάλη, Κίνα, Ινδία, Βιετνάμ και παρεμβαίνει ιδεολογικοπολιτικά με διάφορα προγράμματα και υποτροφίες που χρηματοδοτεί. Η διεύρυνση της παρέμβασής του σε άλλες ηπείρους συνοδεύεται με την ενίσχυση και συνεργασία του ΚΕΑ με αντίστοιχα δίκτυα περιφερειακού συντονισμού (το Φόρουμ της Αραβικής Αριστεράς, το Φόρουμ του Σάο Πάολο, το Αφρικανικό Δίκτυο της Αριστεράς), κατά βάση οπορτουνιστικών δυνάμεων που επιδιώκουν να ενσωματώσουν ΚΚ και συνδικάτα.

Από το 2013, επίσης, λειτουργεί γραφείο του «Ρόζα Λούξεμπουργκ» και στην Αθήνα, με σαφή στόχευση τη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ και τη συστηματική οπορτουνιστική διαβρωτική δουλειά, με κύριο στόχο το ΚΚΕ και το ταξικό εργατικό κίνημα.

Παραπομπές:

1. Αρθρο του Αλ. Τσίπρα «Τι θα προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ευρώπη», περιοδικό «Transform», τ. 13/2013.

2. Αρθρο του Π. Λοράν «Για τα Εναλλακτικά Μέτωπα», περιοδικό «Transform», τ. 12/2013.