«Ο υπεύθυνος βάρδιας ούρλιαζε: "Αιτήσεις! Θέλω αιτήσεις!". Το συγκεκριμένο call center είχε αναλάβει την προώθηση των νέων συνδρομητικών πακέτων εταιρείας κινητής τηλεφωνίας. Πραγματοποιούν πάνω από 100 κλήσεις την ημέρα. Η ψυχολογική πίεση και η σωματική κούραση ήταν αφόρητη. Κάποιοι δεν άντεχαν, άφηναν τα ακουστικά, σηκώνονταν κι έφευγαν. Για το 4ωρο πληρώνεσαι 270 ευρώ, για το 5ωρο 300, για το 8ωρο 500. Σε άλλα call centers, οι εργαζόμενοι πληρώνονται μόνο εάν συμπληρώσουν συγκεκριμένο αριθμό αιτήσεων. Εταιρεία επίγειας εξυπηρέτησης (handling) στο αεροδρόμιο έχει προσλάβει άτομα έναντι 180 ευρώ το μήνα για εξάωρη εργασία. Κομμώτρια λέει στην "Κ" ότι είδε το μισθό της να κατρακυλάει στα 200 ευρώ το μήνα. Νέο φαινόμενο παρατηρήθηκε τον Γενάρη σε μεγάλο πολυκατάστημα: οι βεβαιώσεις αποδοχών εμφάνιζαν το μισθό διχοτομημένο, ο μισός αντιστοιχούσε στον κατώτατο μισθό της συλλογικής σύμβασης και ο υπόλοιπος καταγραφόταν ως οικειοθελής παροχή. Η Στέλλα, 38, ξεκίνησε να εργάζεται πριν από τρία χρόνια ως μπέιμπι σίτερ σε σπίτι των βορείων προαστίων. Ο μισθός της τότε ήταν 400 ευρώ για 20 ώρες εργασίας. Σήμερα είναι 400 ευρώ για 43 ώρες. Συν τον όρο "να μην κάνεις παιδί"». Το ρεπορτάζ από την «Καθημερινή», 16/2/2014. Ετσι σκέτο. Οσο και αν ψάξαμε δε βρήκαμε τις αιτίες, τους υπεύθυνους αυτής της πραγματικότητας, ούτε τη διέξοδο σε όφελός των εργαζομένων. Και πώς να τα βρούμε, αφού η εφημερίδα υπηρετεί τους καπιταλιστές, τις κυβερνήσεις τους, την ΕΕ, που δημιουργούν αυτή την κόλαση για τους εργαζομένους; Αυτή η αλήθεια κρύβεται. Ψεύτικο το κλάμα τους. Να γιατί λέμε: Διαβάστε και διαδώστε τον «Ριζοσπάστη». Που δεν καταγράφει μόνο αλλά αναδεικνύει ολ' αυτά που κρύβει ο αστικός Τύπος.