Τα αιτήματα που προβάλλουμε με τον αγώνα μας είναι συγκεκριμένα και ζωτικής σημασίας, αφορούν την ίδια την ύπαρξή μας. Με τα νέα μέτρα και συνολικά με τις προσαρμογές της ΚΑΠ, επιταχύνεται η συγκέντρωση της αγροτικής παραγωγής και της γης σε λίγα χέρια, ενώ για τους πολλούς αγροτοπαραγωγούς επιφυλάσσεται το ξεκλήρισμα, η ανεργία. Αυτή η πολιτική μάς έχει καταστρέψει.

• Πάνω από το 50% των μικρομεσαίων αγροτών δεν έχουν να πληρώσουν τις εισφορές στον ΟΓΑ κι αν αρρωστήσουν «φίδι που τους έφαγε». Πολύ περισσότερο ούτε την εγκυμοσύνη και γέννα στις γυναίκες μάς καλύπτουν έξοδα και επιπλέον σε αγρότες και αγρότισσες μάς πήγαν για τη σύνταξη στα 67, χωρίς καμιά διαφορά για τις αγρότισσες, όταν σκληρά δουλεύουμε στα χωράφια και θέλουν 45 χρόνια να πληρώνουμε για ασφάλιστρα.
• Τα χρέη των αγροτών στην τράπεζα, στην εφορία, προς τρίτους έχουν εκτιναχθεί στα ύψη, δεν μπορούν να τα ξεπληρώσουν και απειλούνται με κατασχέσεις σπιτιών και χωραφιών και με φυλάκιση.
• Σε λίγες μέρες πρέπει να ξεκινήσουμε τη νέα καλλιεργητική περίοδο και δεν μπορούμε να σπείρουμε γιατί δεν έχουμε λεφτά ν' αγοράσουμε τα καλλιεργητικά εφόδια (σπόρους, λιπάσματα, φυτοφάρμακα, πετρέλαιο κ.ά.), που είναι πανάκριβα. Οι εμποροβιομήχανοι δεν μας βάζουν πια «βερεσέ» και η Τράπεζα Πειραιώς δεν μας δίνει, πλέον, καλλιεργητικά δάνεια, όπως παίρναμε από την Αγροτική.

Και σαν να μην μας έφταναν όλα αυτά, ο Στουρνάρας και η κυβέρνηση αποφάσισαν να φορολογούνται οι φτωχοί αγρότες σαν να είμαστε επιχειρηματίες. Δεν είμαστε επιχειρηματίες, ούτε επιτηδευματίες. Εργαζόμενοι είμαστε, που παλεύουμε με τη γη, που μοχθούμε στα μαντριά και στους στάβλους, που χύνουμε πολύ ιδρώτα για να παράγουμε προϊόντα.

Μας ζητούν, λοιπόν, να πληρώνουμε φόρο από το πρώτο ευρώ του εισοδήματός μας. Τους απαντάμε, δεν έχουμε να πληρώσουμε φόρο. Οπως δεν έχουν να πληρώσουν οι άνεργοι, οι μισθωτοί, οι χαμηλοσυνταξιούχοι, οι μικροεπαγγελματίες και οι μικρέμποροι. Εμείς ό,τι ζητάμε είναι βγαλμένο μέσα από τις ανάγκες μας.

Οπως αφορολόγητο εισόδημα ζητάνε οι εργαζόμενοι με τα ταξικά τους συνδικάτα, το ίδιο και εμείς ζητάμε να υπάρχει αφορολόγητο οικογενειακό εισόδημα 20.000 ευρώ, που θα προσαυξάνεται κατά 5.000 ευρώ για κάθε παιδί. Οποιος έχει εισόδημα από κει και πάνω να πληρώνει. Οι μεγαλοαγρότες να πληρώνουν. Το μεγάλο κεφάλαιο που έχει, να πληρώσει.

Η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ αρνείται να ικανοποιήσει τα αιτήματα επιβίωσης της μικρομεσαίας αγροτιάς. Γιατί; Διότι είναι ταγμένη κι ορκισμένη να εφαρμόζει την πολιτική της ΕΕ, που οδηγεί τη μικρομεσαία αγροτιά στο ξεκλήρισμα, για να περάσουν η γη και η αγροτική παραγωγή στα χέρια λίγων μεγαλοαγροτών και μεγαλοεπιχειρηματιών.

Λέτε να είναι τυχαίο ότι τόσα χρόνια δεν τελειώνει η εκτροπή του Αχελώου; Δεν είναι. Η ΕΕ δεν θέλει αυτό το έργο, που είναι ζωτικής σημασίας για τη Θεσσαλία, γιατί δεν θέλει να μετέχουμε στην αγροτική παραγωγή οι μικρομεσαίοι αγρότες. Αν δεν έχουμε νερό - και χωρίς τα νερά από τον Αχελώο η Θεσσαλία θα ξεραθεί - δεν μπορούμε να παράγουμε. Η κυβέρνηση μπορεί στα λόγια να λέει «ναι» στην εκτροπή του Αχελώου, αλλά, στην πράξη, κάνει ό,τι μπορεί για να μη γίνει. Την βοηθούν σ' αυτό πολύ οι διάφοροι δήθεν ανησυχούντες οικολόγοι και οικολογούντες. Αυτοί που τάχα ενδιαφέρονται για το περιβάλλον, αλλά καθόλου δε νοιάζονται που, λόγω της έλλειψης νερού, δεν υπάρχουν, πια, τα ποτάμια της Θεσσαλίας, ούτε ψάρια, ούτε καν βατράχια.

Και ο μεγαλύτερος εχθρός και πολέμιος του έργου είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, που δε διστάζει να συνταχθεί με τα μεγάλα συμφέροντα τα οποία δεν θέλουν τους μικρούς και μεσαίους αγρότες στα πόδια τους. Οπως συντάσσεται και με την ΚΑΠ της ΕΕ, υποστηρίζοντας ότι μπορεί ν' αλλάξει προς το καλύτερο. Εμείς οι μικρομεσαίοι αγρότες πιστεύουμε ότι μόνο προς το χειρότερο μπορεί ν' αλλάξει η ΚΑΠ κι αυτό βλέπουμε να γίνεται χρόνια.

Η Κοινή Αγροτική Πολιτική της ΕΕ, που εφαρμόζει, με ζήλο, και τούτη η κυβέρνηση, όπως όλες οι προηγούμενες, είναι το εργαλείο, το δρεπάνι, για το ξεκλήρισμά μας. Ηδη, έχει θερίσει πολλούς. Πάνω από 180.000 μικρομεσαίοι αγρότες ξεκληρίστηκαν στα χρόνια που η χώρα μας είναι στην ΕΟΚ και μετά στην ΕΕ. Κάθε χρόνο πετιούνται από το αγροτικό επάγγελμα κοντά στους 20.000 μικρομεσαίοι αγρότες.

Εχουν εξαγγείλει στις περισσότερες περιοχές προγράμματα για νέους αγρότες. Αυτά της ΕΕ που δίνουν 15.000 ευρώ και πολλά φούμαρα για να δημιουργήσουν ελπίδα ότι μπορούν να γίνουν επιχειρηματίες. Παραπλανούν με τα ψίχουλα της κοροϊδίας. Στα μπλόκα πολλοί νέοι αγρότες συμμετείχαν που είχαν πιστέψει στα λόγια και στα προγράμματά τους. Χρεώθηκαν και τώρα τράπεζες και κράτος ζητάνε να δημεύσουν ό,τι είχαν και από τους πατεράδες τους, δηλαδή πριν καλά καλά ξεκινήσουν τους ξεκληρίζουν. Αυτή είναι η πολιτική τους, μόνο για τους μεγάλους.

Εξάλλου, μέσω της ΚΑΠ έγιναν αναδιαρθρώσεις στην αγροτική παραγωγή σε βάρος της λαϊκής κατανάλωσης. Δραματικά μειώθηκε η παραγωγή στο βοδινό κρέας, στο γάλα, στη ζάχαρη, στα καπνά, στο μαλακό στάρι, στα όσπρια, κ.α. Φτάσαμε στο σημείο να εισάγουμε περισσότερα προϊόντα από όσα εξάγουμε, γι' αυτό το εμπορικό ισοζύγιο στα αγροτικά προϊόντα έγινε αρνητικό. Αυτό και άλλα ελλείμματα τα πληρώνει ο λαός με τα χαράτσια και όχι οι μεγαλέμποροι και βιομήχανοι, οι μεγαλοαγρότες - επιχειρηματίες.

Η ΚΑΠ θα γίνει ακόμα χειρότερη με την αναθεώρησή της για το 2014 - 2020, αφού οι επιδοτήσεις και οι ενισχύσεις ουσιαστικά όλο και λιγότερους θα αφορούν, όλο και περισσότερο θα κατευθύνονται σε καπιταλιστές αγροτοπαραγωγούς. Θα συνεχίσουμε την πάλη για την ανατροπή της ΚΑΠ.

Στον ένα μήνα που βρισκόμαστε στους δρόμους, είδαμε και καταλάβαμε ποιοι είναι οι εχθροί μας και ποιοι οι πραγματικοί φίλοι μας. Κοντά μας, από την πρώτη στιγμή, βρέθηκαν εργάτες, άνεργοι, χαμηλοσυνταξιούχοι, αυτοπασχολούμενοι, νέοι των σπουδών, γυναίκες των λαϊκών οικογενειών. Ηρθαν στα μπλόκα, πάλεψαν μαζί μας για να σπάσουμε την αστυνομοκρατία. Φωνάξαμε, μαζί, τα ίδια συνθήματα. Αυξήσαμε, έτσι, την αγωνιστική πίεση για να αναγκάσουμε την κυβέρνηση ν' αλλάξει την ολική αρνητική στάση της έναντι των δίκαιων αγροτικών αιτημάτων.

Εκατοντάδες εργατικά σωματεία, σύλλογοι αυτοαπασχολούμενων, σπουδαστών, γυναικών, άλλοι μαζικοί φορείς συμπαρατάχτηκαν μαζί μας. Βεβαίως δεν ήρθαν - και πώς θα μπορούσε άλλωστε να έρθουν - οι ξεπουλημένες ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. Αυτοί είναι οι τελάληδες των αφεντικών μέσα στους χώρους δουλειάς και στο εργατικό κίνημα, είναι απέναντί μας...

Αυτή η λαϊκή συμμαχία που φτιάχνεται στα μπλόκα είναι πολύ σημαντικό πράγμα. Γιατί, εμείς οι αγρότες έχουμε καταλάβει από την πείρα μας ότι μόνοι μας δεν μπορούμε να πετύχουμε τίποτα. Ολοι μαζί, όμως, σε συμμαχία με τους εργάτες και τα άλλα λαϊκά στρώματα, μπορούμε να πετύχουμε πολλά. Εμείς λέμε: Μαζί είμαστε δυνατοί, χώρια είμαστε αδύναμοι.

Αυτή είναι μία πρώτη κατάκτηση, που άρχισε από τον περσινό αγώνα. Η φτώχεια συχνά μας κάνει ανυπόμονους, τη μια μας οδηγεί στο δρόμο, στα μπλόκα και την άλλη μας φέρνει απογοήτευση. Ομως, έχουμε βγάλει τα συμπεράσματά μας. Χωρίς τον περσινό αγώνα, δε θα υπήρχε ο φετινός, χωρίς τον φετινό δεν μπορεί να γίνει ο επόμενος, το λαϊκό ποτάμι ορμητικό, να σαρώσει κάθε αντιλαϊκή κυβέρνηση και πολιτική, μέχρι ο εργαζόμενος λαός να γίνει αφέντης.

Σε κάποιες περιοχές της χώρας έχουν στηθεί και μερικά «αντιμπλόκα». Συσπείρωσαν και καλοπροαίρετους που ήθελαν να διαμαρτυρηθούν, να δείξουν την αγανάκτησή τους, όμως καθαρά και ειλικρινά τους λέμε: Τα έστησαν μερικά «απομεινάρια» των αμαρτωλών ΠΑΣΕΓΕΣ, ΓΕΣΑΣΕ, ΣΥΔΑΣΕ. Για να ξαναπαίξουν το ρόλο του «Δούρειου Ιππου» μέσα στον αγώνα και το αγροτικό κίνημα. Για να υπονομεύσουν και διασπάσουν τους αγωνιζόμενους αγρότες και να σπάσουν την κινητοποίηση.

Προβάλλουν διαφορετικά αιτήματα, που είναι γενικόλογα, δεν προστατεύουν την επιβίωση των μικρών και μεσαίων αγροτών, δεν συγκρούονται με την ΚΑΠ της ΕΕ που μας καταστρέφει, γι' αυτό επικεντρώνονται στο φορολογικό και μόνο. Κάνουν ξεχωριστές συναντήσεις με την κυβέρνηση και τα κόμματα. Στηρίζουν, επί της ουσίας, την αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ και της κυβέρνησης. Αλλά, «έχουν γνώση οι φύλακες». Οι μικρομεσαίοι αγρότες θα τους απομονώσουν και θα τους ξαναστείλουν στην «αφάνεια», όπου είναι η θέση τους. Δεν θα επιτρέψουμε καμιά πλαγιοκόπηση και καμία υπονόμευση στον αγώνα μας. Εχουμε και τη θέληση και την εμπειρία να το πετύχουμε.

Κάθε μάχη που δίνουμε μας κάνει πιο δυνατούς, δυναμώνει την οργάνωση και την ενότητά μας, μας φέρνει πιο κοντά με όλο τον εργαζόμενο λαό, βάζει ένα λιθαράκι στον αγώνα για την επιβίωσή μας, στην προοπτική να ζήσουμε καλύτερα. Καταλαβαίνουμε καλύτερα ότι για να φέρουμε πιο κοντά αυτήν την προοπτική πρέπει να οργανωθούμε και να παλέψουμε συντονισμένα.

Που σημαίνει αγροτικός σύλλογος σε κάθε χωριό, που σημαίνει ομοσπονδίες, που σημαίνει συντονισμός, να δυναμώσουν οι σύλλογοι που υπάρχουν στα χωριά και να φτιάξουμε νέους εκεί που δεν υπάρχουν. Γιατί ο αγροτικός σύλλογος θα παλεύει για όλα και να έχουμε όλοι βιβλιάρια με δημόσια και δωρεάν Υγεία και γιατρούς απ' όλες τις ειδικότητες στα χωριά μας και σχολεία και αθλητισμό για τα παιδιά μας και συγκοινωνίες και έργα υποδομής και καθετί που καλυτερεύει τη ζωή της αγροτικής οικογένειας. Χρειάζεται λοιπόν να χτιστεί ένα αγροτικό κίνημα ισχυρό που θα μπορεί να δίνει ακόμα πιο σκληρές μάχες για το δίκιο και την προοπτική του μικρομεσαίου αγρότη.

Φέτος, ακόμα περισσότερο σε σύγκριση με τις προηγούμενες χρονιές αναπτύχθηκε ο συντονισμός των μπλόκων της αγροτιάς σε πανελλαδικό επίπεδο. Πριν ακόμη βγούμε στους δρόμους, έγιναν συνελεύσεις αντιπροσωπειών από 30 περίπου μπλόκα, από τον Εβρο μέχρι την Κρήτη. Διαμορφώθηκαν τα αιτήματα της Πανελλαδικής Επιτροπής Μπλόκων και σε κάθε φάση συντονιζόμαστε, ανταλλάσσουμε πείρα, προχωράμε στο επόμενο βήμα συντονισμένα.

Αυτός ο αγώνας είναι αγώνας λαϊκός γιατί οι γυναίκες και τα παιδιά μας είναι άνεργοι, γιατί οι συγγενείς μας στην Αθήνα δύσκολα εξασφαλίζουν το καθημερινό πιάτο στο τραπέζι, γιατί η γη μπορεί να θρέψει όλο το λαό, εάν αυτός γίνει νοικοκύρης του πλούτου που παράγει. Βλέπουμε πιο καθαρά ότι για να έχουμε αποτέλεσμα, πρέπει να δυναμώσουμε το αγωνιστικό μέτωπο με τους εργάτες, τους αυτοαπασχολούμενους, τις γυναίκες, τη νεολαία.

Ολοι μαζί μπορούμε να τους χαλάσουμε τα σχέδια, αλλά και να διεκδικήσουμε τον πλούτο που παράγουμε και μας τον κλέβουν. Συνεχίζουμε ενωμένοι και αποφασισμένοι, έχοντας μπροστά μας και τον αγωνιστικό γιορτασμό του Κιλελέρ.