Αγροτικό μπλόκο της Νίκαιας. Εκατοντάδες τρακτέρ παραταγμένα κατά μήκος του δρόμου. Οι αγρότες δίπλα τους, ικανοποιημένοι. Και μόνο που ξεκίνησαν με επιτυχία τον αγώνα, είναι κέρδος. Απέναντί τους τα ΜΑΤ. Με κλούβες, δείχνοντας το αυταρχικό πρόσωπο της κυβέρνησης. Ιδιο με αυτό που έδειξε πριν από λίγες μέρες, όταν η Αστυνομία χτύπησε τους αγρότες που προσπάθησαν να ανέβουν στο οδόστρωμα της Εθνικής Οδού. Με τον ίδιο τρόπο που η κυβέρνηση επιτίθεται σε κάθε εργατική κινητοποίηση, ενάντια σε όποιον αντιπαλεύει τα μέτρα που προωθεί σε συνεργασία με την ΕΕ.

Το άλλο πρόσωπο της κυβέρνησης είναι αυτό της κοροϊδίας και του εμπαιγμού στα δίκαια αιτήματα των αγροτών. «Ούτε άξια σχολιασμού δεν είναι», τόνιζαν οι αγρότες για τα μέτρα που εξήγγειλε ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Θ. Τσαυτάρης, την περασμένη Πέμπτη. Από κοντά και τα αστικά ΜΜΕ που προσπαθούν, με κάθε τρόπο, να συκοφαντήσουν τον αγώνα τους. «Μας φοβούνται», λένε και χαμογελούν.

Οι συζητήσεις, μεταξύ τους, πάνε και έρχονται, παρά το κρύο. Τρεις από τους αγρότες που συμμετέχουν στο μπλόκο, ο Κώστας Τζέλλας, μέλος του ΔΣ της Ενωτικής Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Ν. Καρδίτσας και πρόεδρος του Αγροτικού Συλλόγου Παλαμά, ο Γιώργος Νικολόπουλος και ο Κώστας Δοξαριώτης, μέλη του ΔΣ της Ενωτικής Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Ν. Λάρισας, μετέφεραν στον «Ριζοσπάστη» όλα αυτά που τους έκαναν να βγουν ξανά στο δρόμο, το πώς αντιμετωπίζουν τις εξαγγελίες της κυβέρνησης για αλλαγές στο Φορολογικό, αλλά και το τι είναι αυτό που τους ενώνει, ανεξάρτητα από πολιτικά «πιστεύω» και κομματικές προτιμήσεις.

«Τα προβλήματα ήταν και παραμένουν μεγάλα», σημειώνει ο Κώστας Τζέλλας. «Δεν έχει λυθεί κανένα από τα ζητήματα που προβάλλαμε πέρσι και πρόπερσι. Ηρθε, τώρα, το νέο Φορολογικό, που, μαζί με την ΚΑΠ, θα οδηγήσει πάρα πολλούς μικρομεσαίους αγρότες σε φυγή από τα χωράφια. Δεν έχουμε τη δυνατότητα, πλέον. Είναι θέμα επιβίωσης να βγούμε στο δρόμο.

Βλέπουμε ξεκάθαρα ότι η κυβέρνηση με την πολιτική που ακολουθεί έχει ένα στόχο: Να μας τα πάρει όλα μέσω φορολογίας, άμεσης και έμμεσης, αλλά και των χαρατσιών. Δεν μπορούμε να καλλιεργήσουμε και επομένως δεν μπορούμε να ζήσουμε. Πλέον, φτάσαμε στα όριά μας. Αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, όλοι οι μικρομεσαίοι αγρότες, σε διάστημα έως τριών ετών, θα αποσυρθούν από την παραγωγή. Ετσι, ο πλούτος που παράγουμε θα οδηγηθεί σε μεγάλες εταιρείες, σε μονοπώλια που έρχονται για να θησαυρίσουν».

Ο ίδιος συνεχίζει: «Επειδή δεν είμαστε μόνοι μας σε αυτή την κοινωνία, προσπαθούμε τον αγώνα να τον κάνουμε με όλους όσοι έχουν τα ίδια προβλήματα και τον ίδιο αντίπαλο με εμάς. Είναι οι άνεργοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι εργαζόμενοι, οι μικροεπιχειρηματίες, που φτάνουν ακόμα και στην αυτοκτονία από τα χρέη, οι συνταξιούχοι, τα παιδιά μας.

Ολη η κοινωνία υποφέρει. Αυτό που προσπαθούμε είναι να ανατρέψουμε αυτή την πολιτική, για να μπορέσουμε ο καθένας στο χώρο του να ζήσει με αξιοπρέπεια. Δεν είμαστε από αυτούς που προσπαθούν να μαζέψουν τεράστια κέρδη και να τα βγάλουν στο εξωτερικό. Είμαστε απλοί αγρότες».

Ο Γιώργος Νικολόπουλος συμπληρώνει: «Απλοί αγρότες που θέλουμε να μείνουμε στα χωριά μας, στα χωράφια μας και γενικότερα στον τόπο μας. Δε θέλουμε να προστεθούμε κι εμείς, σχεδόν 400.000 οικογένειες, στους 1,5 εκατομμύριο ανέργους».

Ο Κώστας Δοξαριώτης αναφέρεται στα τεράστια έξοδα που έχουν οι αγρότες και στην καταστροφή των αγροτικών νοικοκυριών που προωθεί η ΚΑΠ της ΕΕ. «Τα 20 τελευταία χρόνια το ξερίζωμα γινόταν σταδιακά. Κάποιος που δεν τα κατάφερνε να ζήσει με την αγροτική ασχολία, έκανε και δεύτερο επάγγελμα. Τότε δεν παρατούσες τόσο εύκολα τα χωράφια. Τώρα, όλα αυτά συσσωρεύονται και έχουμε και την ΚΑΠ, και τη φορολογία, και το κόστος παραγωγής που είναι τεράστιο: Πετρέλαιο, λίπασμα, φως, νερό. Πέρσι, γι' αυτά πλήρωσα 6.500 ευρώ και φέτος 13.000. Οσα εισπράττει κάποιος από όλο το καλαμπόκι, τα δίνει για να πληρώσει το αγροτικό ρεύμα!».

Στο άκουσμα για τα μέτρα που εξήγγειλε η κυβέρνηση, οι αγρότες χαμογελούν. «Είναι μία κοροϊδία για να μην πω ούτε καν άξια σχολιασμού», λένε. Και το χαμόγελο γίνεται πιο μεγάλο για τον Κώστα Τζέλλα, που εξηγεί πως «αν δεν ήμασταν εδώ στο δρόμο, ούτε αυτά δεν θα εξήγγειλλαν. Τότε τα έβγαλαν. Ο υπουργός επί 2,5 μήνες δε μας δεχόταν. Είχαμε ζητήσει συνάντηση από το Νοέμβρη. Με το που βγήκαν τα τρακτέρ στις πλατείες, μας δέχθηκε. Με τον αγώνα μόνο κερδίζεις.

Είναι κάποια σημεία που αποδεικνύουν τη σημασία του αγώνα. Αν δεν παλέψεις, δεν κερδίζεις. Και κερδίζεις και ανατρέπεις πράγματα. Αρκεί να έχεις τη μαζικότητα και την κατεύθυνση που πρέπει. Και αυτό είναι το ποιοτικό χαρακτηριστικό των περσινών και των φετινών κινητοποιήσεων των αγροτών. Δεν παλεύουμε για να μας δώσουν χρήματα άμεσα. Παλεύουμε για να μη μας πάρουν χρήματα. Και επιπλέον, περισσότεροι αγρότες καταλαβαίνουν τώρα ότι πρέπει να παλέψουμε ενωμένοι για να ανατρέψουμε αυτή την πολιτική».

Από την πλευρά του, ο Γιώργος Νικολόπουλος τονίζει πως «το 20.000 ευρώ αφορολόγητο είναι ένα εισόδημα που επιτρέπει σε μια μικρομεσαία οικογένεια να ζήσει και να μπορέσει να καλλιεργήσει. Εμείς κάθε χρόνο χρειαζόμαστε ένα κεφάλαιο κίνησης για να μπορέσουμε να καλλιεργήσουμε χωρίς να ξέρουμε τι θα εισπράξουμε - και αν θα εισπράξουμε - στο τέλος του χρόνου. Ο ΕΛΓΑ δεν μας αποζημιώνει. Είναι ένα χαράτσι που πληρώνουμε και λειτουργεί στη βάση "μαζεύω χρήματα χωρίς να δίνω". Μας παίρνει χρήματα πριν σπείρουμε, πριν καν εισπράξουμε και στο τέλος δεν μας καλύπτει τις ζημιές. Ετσι δεν γίνεται να ζήσουμε. Μία χρονιά στραβή να γίνει, καταστραφήκαμε και οι μεσαίοι θα γίνουν μικροί».

Αλλο ένα βασικό θέμα που προκύπτει, σύμφωνα με τον Κώστα Δοξαριώτη, είναι ότι «κάθε χρόνο χάσιμο έχουμε. Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι το μόνο που γνωρίζουμε είναι τι ξοδεύουμε. Το τι θα εισπράξουμε δεν το ξέρουμε καν. Είμαστε μια ξεχωριστή κατηγορία. Δεν είμαστε σαν τον εργάτη ή τον υπάλληλο. Τα έξοδα, εξάλλου, δεν μπορούμε να τα προσμετρήσουμε όλα. Μπορεί στο χωράφι να δουλέψει η γυναίκα μας, ο πατέρας μας. Αυτό δεν μπορούν να το καταλάβουν. Αλλο παράδειγμα. Το τρακτέρ μπορεί να είναι στο όνομα του ενός εκ των δύο. Αρα, πρέπει να κόβει τιμολόγιο παροχής υπηρεσιών ο άντρας στη γυναίκα, ο πατέρας στο γιο και πάει λέγοντας».

Τα προβλήματά μας είναι κοινά με αυτά που αντιμετωπίζετε όλοι, λέει ο Κώστας Τζέλλας και στέκεται στα πιο βασικά. «Δείτε τι γίνεται με τα νοσοκομεία, τα Κέντρα Υγείας. Ολοι πληρώνουμε στον ΕΟΠΥΥ. Καταργούν τη δημόσια Υγεία, την Πρόνοια. Ολα αυτά τα προβλήματα, μαζί με τα δικά μας, δεν μας επιτρέπουν να μείνουμε στα χωράφια.

Εμείς ζητάμε μέχρι 40.000 ευρώ τζίρο να μην κρατάει κανείς αγρότης βιβλία. Γι' αυτό λέμε να υπάρχει 20.000 ευρώ αφορολόγητο συν 5.000 ευρώ για κάθε παιδί. Και εκεί πρέπει να ζητήσουν όλοι να υπάρχει αφορολόγητο. Ολοι οι εργαζόμενοι να έχουν αφορολόγητο. Είναι αιτήματα που μας ενώνουν. Και πρέπει όλοι μαζί να είμαστε στους δρόμους. Και αν δεν βγούμε όλοι μαζί, δεν κερδίζουμε τίποτα. Πρέπει να καταλάβει όλος ο κόσμος ότι πρέπει να σηκωθεί από τον καναπέ, να βγει στο δρόμο, να παλέψει με το σύνολο για να κερδίσει».