Στην Ερώτηση αναφέρεται:

«Το τελευταίο διάστημα, ιδιαίτερα τα χρόνια της κρίσης, πύκνωσαν τα παραδείγματα αποφοίτων των ΤΕΦΑΑ με ειδικότητα στο άθλημα του ποδοσφαίρου που δεν τους επιτρέπεται η παρουσία στον πάγκο της ομάδας που προπονούν κατά τη διάρκεια επίσημου αγώνα, διότι δεν κατέχουν δίπλωμα προπονητή από τις σχολές της ΕΠΟ.

Οπως είναι γνωστό, η ΕΠΟ λειτουργεί μια σειρά σχολές προπονητών σε συνεργασία με την UEFA, όπου παρέχονται διπλώματα προπονητικής ποδοσφαίρου. Το κόστος για ν' αποκτήσει κανείς αυτά τα διπλώματα, που ανανεώνονται με πληρωμή ανά τακτά χρονικά διαστήματα, φτάνει μέχρι και αρκετές χιλιάδες ευρώ, συμπεριλαμβανομένων των σεμιναρίων, των εξόδων διαμονής στην εκάστοτε περιοχή κλπ. Ακόμα και σε περίπτωση που κάποιος κοπεί στις εξετάσεις, πληρώνει παράβολο 200 ευρώ για επανεξέταση!

Ενα ποσοστό των αποφοίτων των ΤΕΦΑΑ (πλην ΤΕΦΑΑ Αθήνας) με την αντίστοιχη ειδικότητα αποκτούσαν και δίπλωμα προπονητή κατηγορίας UEFA B, ενώ οι απόφοιτοι του ΤΕΦΑΑ Αθήνας έμπαιναν στη διαδικασία εξομοίωσης βάζοντας βαθιά το χέρι στην τσέπη μέχρι και το 2011, όταν και καταργήθηκε η παραπάνω διαδικασία.

Αρχικά τίθεται το ερώτημα: Πώς ένας φοιτητής που παρακολουθεί 4ετές πρόγραμμα σπουδών σε ΑΕΙ, καθώς και την αντίστοιχη ειδικότητά του για τουλάχιστον ένα χρόνο, τελικά παίρνει ένα πτυχίο που δεν έχει ουσιαστικά αντίκρισμα, ενώ στις σχολές της ΕΠΟ, πληρώνοντας για τις σχολές π.χ. 450 ευρώ για τίτλο UEFA C και κάνοντας μερικές βδομάδες σεμινάρια, αποκτά κάποιος "επάρκεια"; Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, οι πτυχιούχοι ΤΕΦΑΑ που δεν έχουν δίπλωμα κατηγοριών UEFA αντιμετωπίζουν επιπρόσθετα εμπόδια στην αναζήτηση εργασίας.

Το ζήτημα αυτό δεν αφορά βεβαίως μόνο το ποδόσφαιρο, αφορά και άλλα αθλήματα χωρίς βέβαια να ταυτίζουμε όλες τις περιπτώσεις με το ποδόσφαιρο. Η ανάγκη για την εκπαίδευση και τη συνεχή επιμόρφωση του προπονητικού δυναμικού με βάση τις ανάγκες σε κάθε άθλημα είναι υπαρκτή και θα προφυλάξει από ερασιτεχνισμούς και προχειρότητες. Εχει να κάνει με την υγεία, την ασφάλεια και τη διαπαιδαγώγηση της νεολαίας, καθώς και με την επιστημονικά σωστή κι ολοκληρωμένη εκπαίδευση στο κάθε άθλημα. Ομως η διαδικασία αυτή δεν μπορεί να γίνεται πέρα κι έξω από την πανεπιστημιακή εκπαίδευση. Δεν μπορεί ν' αποκλείει τα παιδιά της λαϊκής οικογένειας αναγκάζοντάς τα να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη προκειμένου να πάρουν την επάρκεια και να εργαστούν. Λαμβάνοντας υπόψη τα στοιχεία που αφορούν τη στάση των νέων ανθρώπων απέναντι στη Φυσική Αγωγή και τον Αθλητισμό και τις συνέπειές της στην υγεία τους, η αναβάθμιση του επιπέδου και των προπονητών στα σωματεία θα πρέπει ν' αποτελεί διαρκές μέλημα του κράτους. Τα ΤΕΦΑΑ σ' αυτήν την περίπτωση θα πρέπει να έχουν τον πρώτο λόγο σε συνεργασία με τις αντίστοιχες Ομοσπονδίες κι άλλους φορείς (συνδέσμους προπονητών) για την εκπαίδευση του νέου δυναμικού, προκειμένου να καλύπτονται οι ανάγκες. Κάτι τέτοιο σήμερα δε γίνεται.

ΕΡΩΤΑΤΑΙ ο κ. Υπουργός τι μέτρα πρόκειται να πάρει η κυβέρνηση ώστε:

α) Να αρθούν τα εμπόδια για τους αποφοίτους των ΤΕΦΑΑ με ειδικότητα στο ποδόσφαιρο προκειμένου να εργαστούν σε ομάδα οποιασδήποτε κατηγορίας.

β) Οποιαδήποτε δραστηριότητα που αφορά την προετοιμασία και την επιμόρφωση του νέου προπονητικού δυναμικού να γίνεται με τη συνεργασία και την επίβλεψη των ΤΕΦΑΑ.

γ) Το κράτος μέσω της ΓΓΑ να αναλάβει τη χρηματοδότηση αυτής της δραστηριότητας ώστε να μην κρίνεται η συμμετοχή από την τσέπη του κάθε ενδιαφερομένου.»